Η επιλογή ηγέτη του ΚΙΝΑΛ αφορά την ελληνική πολιτική και οικονομική κατάσταση γιατί θα κρίνει τις συγκλίσεις και συνεργασίες που θα γίνουν μελλοντικά: Με τον ανεύθυνο, μισαλόδοξο και τυχοδιωκτικό ΣΥΡΙΖΑ; Με τον κεντροδεξιό φιλελεύθερο Κ.Μητσοτάκη; Με κανέναν, αυτόνομα και μοναχικά; Κυρίως αν μετά τις δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη, δεν προκύπτει μονοκομματική κυβέρνηση ΝΔ αυτό έχει μεγάλη σημασία και βαρύτητα. Μα ακόμη κι από τις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουριά τι μπορεί να προκύψει, ενώ ο κόσμος δεν επιθυμεί νέες αρνητικές και τυχοδιωκτικές, επώδυνες περιπέτειες για τη χώρα.
Το παν είναι, όμως, το ΚΙΝΑΛ να αποκτήσει θετική, ρεαλιστική κι εποικοδομητική σοσιαλδημοκρατική ροπή, ταυτότητα και πολιτική γραμμή που θα βοηθήσει τις μεταρρυθμίσεις, την οικονομική ανάπτυξη και τις επενδύσεις στη χώρα. Και όχι να γίνει ένα ΚΙΝΑΛ-μικρογραφία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον αρνητισμό, την επιθετικότητα, τον λαϊκισμό, την εχθροπάθεια και την ανευθυνότητά του.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ζωντάνεψε το τοπίο του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ γιατί αν οι φίλοι του είχαν να εκλέξουν μεταξύ των Λοβέρδου - Ανδρουλάκη - Γερουλάνου – Χρηστίδη – Καστανίδη, δεν θα υπήρχε έντονη δημοσιότητα, κινητοποίηση και προσέλευση. Πιστεύω πως ο Γ.Παπανδρέου έχει αρκετές πιθανότητες, τώρα το τι και αν αλλάξει κάτι, ο Θεός να βάλει το χέρι του και να τον φωτίσει γιατί ουσιαστικά παραμένει ένας φευγάτος στους κόσμους του πρίγκιπας... Το δείχνει και με την πρότασή του να αγοράσουμε όλοι μετοχές του Facebook για να πάρουμε τη διεύθυνσή του στα χέρια μας(;). Ο Γ.Παπανδρέου μπορεί να βοηθήσει το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, αρκεί να δεσμευτεί πως δεν πάει προς σύγκλιση/συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ· οφείλει να το κάνει καθαρά και ξάστερα, μιας και οι περισσότεροι οπαδοί του ΚΙΝΑΛ δεν την θέλουν.
Έχουμε την αίσθηση πως όποιος και από τους τρεις υποψήφιους εκλεγεί πρόεδρος από τη διαδικασία εκλογής ηγέτη, Λοβέρδος, Ανδρουλάκης ή Γ.Παπανδρέου, θα μπορούσε ενδεχομένως να φέρει κάτι θετικό, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να ωφεληθεί με διαφορετικό τρόπο από τον καθένα. Ο Γ.Παπανδρέου πιθανά να επαναπατρίσει πασοκτζήδες από τον ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης θα φέρει νέο αίμα και νιάτα. Ο Λοβέρδος θα πάρει τις απαιτούμενες κι αναγκαίες αποστάσεις από τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ και στο μέλλον θα λάβει σοβαρά υπ'όψη του την ανάγκη κυβερνησιμότητας της χώρας. Διότι η αντικειμενική πραγματικότητα ήταν πως η αξιοπρεπής, μακαρίτισσα Φ.Γεννηματά δεν μπορούσε να ηγηθεί σωστά του ΚΙΝΑΛ και παρουσίαζε έλλειμμα ηγεσίας και πολιτικής επειδή ήταν άρρωστη και η φροντίδα της μοιραζόταν σε δύο πολύ δύσκολες κι επώδυνες δουλειές... Το μελλοντικό πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ θα είναι όποιος εκ των Γ.Παπανδρέου - Λοβέρδου ηττηθεί να μην τα παρατήσει. Και βασικότατο, να μη συνεργαστεί κανείς πρόεδρος με τον ανερμάτιστο, μισαλλόδοξο ΣΥΡΙΖΑ.
Η περίπτωση να χάσει την προεδρία ο ΓΑΠ εάν κι εφ'όσον προκριθεί στον “τελικό”, είναι να μπει στον β' γύρο ο Ανδρουλάκης και όχι ο Λοβέρδος, σε αυτή την περίπτωση θα ψηφίσουν τον Ανδρουλάκη και οι ψηφοφόροι του Λοβέρδου.
Δύσκολα μετά τις εκλογές του για επιλογή προέδρου, το ΚΙΝΑΛ θα διατηρήσει τις δυνάμεις του ενωμένες, αν βγει ο Γ.Παπανδρέου πολλοί οπαδοί των Λοβέρδου, Βενιζέλου, Σημίτη μάλλον θα ψηφίσουν Μητσοτάκη και αν βγει ο Λοβέρδος οι παπανδρεϊκοί θα απομακρυνθούν από το ΚΙΝΑΛ.
Αν οι υποψήφιοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε απλούστατα θέματα όπως τα ντιμπέιτ, πώς θα συνεννοηθούν στα σοβαρά; Η διαφοροποίηση του Γ.Παπανδρέου ως προς τα ντιμπέιτ, σε διάσταση με όλους τους άλλους υποψήφιους, είναι άλλο ένα δείγμα της σύμπνοιας και του ενωτικού του πνεύματος μέσα στο ΚΙΝΑΛ... Κατάλαβα πως μετά την εκλογή ηγέτη, αν βγει ο Λοβέρδος θα απομακρυνθούν ξανά οι παπανδρεϊκοί από το ΚΙΝΑΛ, έχουν το ΚΙΔΗΣΟ έτοιμο, δεν βλέπω να υπάρξει εύκολα ενότητα και αύξηση της ισχύος στο μεθαυριανό ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, εκτός αν τους κρατήσει μαζί ο Ανδρουλάκης κερδίζοντας αυτός.
Δυστυχώς ο Γ.Παπανδρέου έδειξε προ ημερών για άλλη μια φορά πως δεν είναι ιδιαίτερα φερέγγυος. Στη Βουλή υποστήριξε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για προνομιακή χρηματοδότηση των μέσων των λεγόμενων "λιστών Πέτσα" και για την "αποτυχία της κυβέρνησης ως προς τους εμβολιασμούς". Ακόμη, η γεννηματική ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ και ο Γ.Παπανδρέου δεν βρίσκουν θετικές τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα που επιφέρει η κυβέρνηση στον σκανδαλωδώς επιεική ποινικό κώδικα που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ (σε αντίθεση με τον λογικό Λοβέρδο). Ο Γ.Παπανδρέου αρκετές φορές επαναλαμβάνει τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ (ή να το αντιστρέψουμε και να πούμε πως ο Τσίπρας αντιγράφει τις ιδέες του;) Έπειτα πώς μας λένε οι παπανδρεϊκοί (Πεταλωτής) πως ο Γ.Παπανδρέου δεν θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτός δυστυχώς συμφωνεί με αρκετές θέσεις του... Θετικότερος, εποικοδομητικότερος, πιο συγκροτημένος, διαυγέστερος και καθαρότερος έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύεται ο Α.Λοβέρδος.
Η κυβέρνηση, σε γενικές γραμμές, τα έχει περίπου πάει σχετικά καλά στα περισσότερα ζητήματα, εξωτερική πολιτική, απειλές της ερντογκανικής Τουρκίας, μεταναστευτικό, επενδύσεις, οικονομικά, προώθηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, ασφάλεια του πολίτη και στρατιωτική άμυνα. Έχει λαθέψει κυρίως σε 2 κομμάτια. Στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών (που ορισμένες ήταν εμπρησμοί), ιδίως στην Εύβοια. Στην τωρινή αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, ειδικά της μετάλλαξης Δέλτα: Επειδή η διάδοση και επέκταση της επιδημίας παρ'όλη την καλή οργάνωση των εμβολιασμών, δεν ανακόπτεται, νομίζουμε πως η κυβέρνηση θα έπρεπε να προχωρήσει, με αποφασιστικότητα, στην επέκταση των υποχρεωτικών εμβολιασμών σε όλες τις κοινωνικές επαγγελματικές ομάδες που συγχρωτίζονται με κόσμο, ιδιαίτερα αυτές του δημοσίου. Δεν προχωρά λόγω του φόβου του σημαντικού πολιτικού κόστους επειδή οι Έλληνες που δεν συναινούν στον εμβολιασμό είναι πολλοί και επειδή τα κόμματα της αριστεράς εναντιώνονται στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Όμως η διστακτικότητα και αναβλητικότητα λόγω του πολέμου των αντιεμβολιαστών και της σχηματικής και δογματικής αριστεράς, δημιουργεί νέα προβλήματα και δεινά στη δημόσια υγεία (άλλωστε η ΝΔ θα είχε σύμμαχο στην επέκταση της υποχρεωτικότητας, το ΚΙΝΑΛ). Ο φόβος για τις μηχανιστικές αριστερές πολιτικές αντιδράσεις και το πολιτικό κόστος, με αυτή τη φοβική κι υποχωρητική τακτική, αν επεκτεινόταν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας και της πολιτικής, θα μπορούσε να ακυρώσει σε τελική ανάλυση κάθε απόπειρα μεταρρυθμίσεων παντού όπου αυτό δεν αρέσει στους οπισθοδρομικούς, κρατιστές, λαϊκιστές, δογματικούς αριστερούς και συνομωσιολόγους, στην παιδεία, στην οικονομία, στο δικαστικό σύστημα, στο δημόσιο, στην ασφάλεια, στο ασφαλιστικού και παντού, άρα είναι λαθεμένη. Βλέποντας στα κανάλια τα ρεπορτάζ με τις τυφλές, φανατικές και μαζικές, πολλαπλές αντιδράσεις των πολλών αντιεμβολιαστών, αλαφροϊσκιωτων, ακροδεξιών, θρησκόληπτων και ακρο-αριστερών, αντιλαμβάνεσαι γιατί η κυβέρνηση δείχνει διστακτικότητα στην επέκταση και τον έλεγχο των μέτρων, θέλοντας να αποφύγει τη μετωπική σύγκρουση. Oι αντιεμβολιαστές αντιδρούν πολύ έντονα, με μεγάλο σαματά, διαπερνούν οριζόντια και τη δεξιά και την αριστερά, και οι αντιδράσεις τους είναι πολύ ορατές, αισθητές, πιέζουν επικίνδυνα την υπόλοιπη, ορθολογική κοινωνία, και η κυβέρνηση παίρνει αναγκαστικά υπ'όψη της τις πιέσεις τους.
Σχετικά με την παρεμπόδιση της επέκτασης της πανδημίας του κορονοϊού, η κυβέρνηση θα έπρεπε να απευθυνθεί στις κοινωνικές ομάδες που ακούν με ευμένεια τις συνωμοσιολογικές κι αντιεμβολιαστικές ανοησίες, με διαφορετικό, πιο κατάλληλο και πιο συγγενικό τρόπο προς τις συνήθειες αυτών των κοινωνικών ομάδων. Για παράδειγμα θα μπορούσε να απευθυνθεί στη νεολαία μέσα από τα social media και το ίντερνετ, χρησιμοποιώντας ινδάλματα της νεολαίας, αθλητές, τραγουδιστές της ποπ, ηθοποιούς, influencers, ανθρώπους με επιρροή στα κοινωνικά δίκτυα και πολλούς followers, κ.α. Ο βαρύς, δύσκαμπτος κι απόλυτος λόγος δεν μιλά στους νέους, δεν τους αγγίζει. Αντίστοιχα θα έπρεπε και θα μπορούσε να βρεθεί το κατάλληλο ύφος λόγου κι αισθητικής για να πειστούν άλλες κοινωνικές ομάδες, θρησκευόμενων, αγροτών, συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων κ.α.
Σχετικά με τη δύσκολη και σκληρή καταπολέμηση της πανδημίας του κορονοϊού, κάτι που μας φαίνεται ανεπίτρεπτο κι απαράδεκτο είναι πως τα κανάλια βγάζουν στον αέρα κάθε τόσο έναν παλαβό αρνητή των εμβολιασμών και του δίνουν χώρο να εκφράσει τις ανόητες ιδέες του για να κερδίσουν - κυνικά - σε θεαματικότητα... Βρίσκει έτσι την ευκαιρία να βλάψει τη δημόσια υγεία κάθε μυστήριος αντιεμβολιαστής ή όποιος περίεργος θεραπευτής θέλει να προκαλέσει έντονη εντύπωση για να αυξήσει την πελατεία του υποστηρίζοντας παράξενες απόψεις...