thetoc.gr
‘Ηταν καλή ή είχε αρνητικό πρόσημο η διακυβέρνηση Σημίτη; Η προφυλάκιση Παναντωνίου έδωσε την αφορμή για να ξανανοίξει μια συζήτηση, που επανέρχεται κατά καιρούς στο προσκήνιο με διάφορες αφορμές. Σταθεροί πολέμιοι εκείνης της περιόδου, όχι μόνο οι κομματικοί αντίπαλοι του Κ. Σημίτη αλλά και οι κάθε λογής αντιευρωπαίοι, οι αντίπαλοι του ορθολογισμού και εκείνοι που ήθελαν μια Ελλάδα, κλεισμένη στον εαυτό της με ορίζοντα τη βαλκανική γειτονιά.
Συνεπείς υπερασπιστές της αυτοί που βλέπουν τη χώρα μας αναπόσπαστο μέρος της ΕΕ, που επιθυμούν την Ελλάδα της αριστείας, που θέλουν να κοιτάζουμε τον κόσμο κατάματα κι όχι φοβικά. Η περίοδος Σημίτη, αναμφισβήτητα είναι συνδεδεμένη με τα τελευταία στοιχεία. Επίτευγματά της η ένταξη της Ελλάδας στον “σκληρό πυρήνα” της Ευρώπης μέσω της συμμετοχής της στην ΟΝΕ, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τα μεγάλα έργα υποδομής (μετρό Αθήνας, αεροδρόμιο, Αττική οδός, γέφυρα Ρίου-Αντιρίου), ο θεσμικός εκσυγχρονισμός σε πολλούς τομείς, η πολιτική κουλτούρα του συγκεκριμένου αντι της αερολογίας και της συνθηματολογίας.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ούτε η διακυβέρνηση εξαντλείτο σε ένα στενό κύκλο γύρω από τον πρωθυπουργό στον πυρήνα του οποίου βρίσκονταν πρόσωπα αδιαμφισβήτητου κύρους και υψηλής κατάρτισης όπως ο Ν. Θέμελης, ο Χρ. Ροζάκης, ο Τ. Γιαννίτσης, ο Π. Ιωακειμίδης (για να αναφέρω μερικούς που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό). Στην ίδια περίοδο το “βαθύ ΠΑΣΟΚ” συνέχιζε τα δικά του. Πολιτευόταν με πελατειακούς όρους. Υπουργοί είχαν στήσει τα “δικά τους μαγαζιά”.
Ο Κ. Σημίτης είναι ένας πολιτικός που σε όλη τη μακρά διαδρομή του δεν τον βαραίνει καμιά σκιά. Ποτέ δεν έχει κατηγορηθεί για εμπλοκή σε σκάνδαλο. Αλλά δεν μπορεί να παραγνωριστεί το γεγονός ότι 2 υπουργοί εκείνης της διακυβέρνησης (Τσοχατζόπουλος, Μαντέλης) έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα κι ένας υπουργός (Παπαντωνίου) έχει προφυλακιστεί. Και γι΄αυτά υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την προφυλάκιση Παπαντωνίου για να ενισχύσει το σενάριο του “νέου απέναντι στο παλιό σύστημα της διαφθοράς”. Η προσπάθεια πείθει μόνο αφελείς, απο τη στιγμή που σε κυβέρνηση και κόμμα φιγουράρουν πρόσωπα, όχι του εκσυγχρονιστικού, αλλά του Τσοχατζοπουλικού ΠΑΣΟΚ. Το “δεξί χέρι” μάλιστα του πρώην υπουργού Αμυνας εκλέχθηκε στην πρώτη θέση για την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. ‘Ολοι αυτοί, πέφτουν από τα σύννεφα; Δεν πήραν χαμπάρι τι γινόταν γύρω τους;
Το “δόγμα Πολάκη”, να μπουν κάποιοι φυλακή για να κερδηθούν οι εκλογές, έχει ανακηρυχθεί σε επίσημη πολιτική της κυβέρνησης και οι καταγγελίες δικαστών για πολιτικές πιέσεις δείχνουν ότι στα Μέγαρο Μαξίμου θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που μπορούν να τους δώσουν πολιτικούς πόντους, δίχως ηθικές αναστολές και χωρίς κανένα σεβασμό σε στοιχειώδεις κανόνες του κράτους δικαίου. Η αντίδραση σε όλα αυτά δεν είναι να αρνούμαστε αμαρτίες του παρελθόντος, αλλά να κοιτάζουμε κατάματα τα προβλήματα και να απαιτούμε την αυστηρή τήρηση των κανόνων που διέπουν τον νομικό πολιτισμό μιας ευρωπαϊκής χώρας. Ετσι μόνο μπορούμε να υπερασπιστούμε πειστικά τα θετικά μιας διακυβέρνησης.