«??Μάχη για τους 180» δίνει η κυβέρνηση και καλά κάνει. Το ερώτημα, όμως, είναι κάνει και κάτι άλλο; Το ρωτάμε διότι τη μέρα που ο πρωθυπουργός ξεκινούσε τη μάχη, ο υφυπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ανακοίνωνε υστέρηση εσόδων του κράτους ύψους 1,2 δισ. Σύμφωνα δε με την «Καθημερινή» (13.12.2014) «είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος να μην επιτευχθεί ο στόχος του προϋπολογισμού του 2014, εξέλιξη που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στη μείωση των φορολογικών εσόδων… Το ποσό που πρέπει να εισπραχθεί τον τελευταίο μήνα του έτους ανέρχεται στα 8,43 δισ. ευρώ, όταν το αντίστοιχο περυσινό διάστημα είχαν εισπραχθεί περίπου 5 δισ. ευρώ».
Η δυσμενής αυτή εξέλιξη δεν οφείλεται στην «αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ», αλλά στην «κυβέρνηση… ΣΥΡΙΖΑ» που έχουμε. Μην ξεχνάμε ότι από τις ευρωεκλογές και μετά η υπάρχουσα κυβέρνηση έκανε όλα τα σωστά βήματα προς τη λάθος κατεύθυνση, αυτή δηλαδή που προπαγανδίζει και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν αποφάσισε απλώς να σχίσει τα Μνημόνια -για να ξανοιχτεί ξεκρέμαστη η χώρα στις αγορές- αλλά έκανε και μονομερείς ενέργειες, σαν αυτές που ξορκίζουν όλοι αν τις κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιες μονομερείς ενέργειες ήταν η κατάθεση του προϋπολογισμού ή η νομοθέτηση των 100 δόσεων, όχι μόνο των ληξιπρόθεσμων οφειλών αλλά κι εκείνων που θα έληγαν στο μέλλον. Ετσι η κυβέρνηση σήμερα πανηγυρίζει διότι μέχρι στις 12.12.2014 ρυθμίστηκαν υποχρεώσεις ύψους περίπου 850 εκατ. ευρώ (από το σύνολο των 77 δισ.) και οι εισπράξεις έφτασαν τα 34 εκατ. ευρώ. Θαύμα, αλλά απομένουν ακόμη 2,46 δισ. για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό σύμφωνα με τους υπολογισμούς της τρόικας.
Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι ειδικά τους οκτώ τελευταίους μήνες χόρευε στους ρυθμούς του ζουρνά που κρατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, βέβαια, πως ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο να εφαρμόσει κάποιος τις λαϊκιστικές εξαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά η κυβέρνηση -πολύ βολικά για την ίδια- μετέθετε όλες τις δύσκολες αποφάσεις από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση με το επιχείρημα ότι καραδοκεί ο ΣΥΡΙΖΑ· έφτασαν σε σημείο οι τροϊκανοί να απαντήσουν τον περασμένο Σεπτέμβριο «ε, τότε να διαπραγματευτούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ!».
Το ερώτημα, λοιπόν, σήμερα είναι απλό. Αφού εμπεδώσαμε όλα τα κακά που θα γίνουν αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μήπως πρέπει να μάθουμε και τα καλά που θα γίνουν αν συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι; Τι θα κάνει η κυβέρνηση, που δεν θα έκανε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από το να καλλιεργεί τη στασιμότητα, αυτή που βάφτισε «σταθερότητα»; Θα προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό ή θα συνεχίσει τις αντιμεταρρυθμίσεις, τροποποιώντας στη ζούλα ήδη ψηφισθέντες νόμους; Μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τις παραδόσεις του ελληνικού πολιτικού συστήματος, ο τελευταίος χρόνος προ της εξάντλησης της τετραετίας αφιερώνεται σε ρουσφέτια για συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες. Και τυπικώς αυτή η τετραετία λήγει σε 16 μήνες.
Η κυβέρνηση πρέπει να ακολουθήσει τη συμβουλή της Wall Street Journal. Αντί να τρομάζει τους ψηφοφόρους πρέπει να τους πείσει για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων. Ας θέσει, επιτέλους, τα ζητήματα καθαρά και ας διαχωρίσει τη θέση της από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη βάση του πραγματικού, όμως, και όχι του κινδυνολογικού…