Η εικόνα της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής ήταν αποκαρδιωτική, ενδεικτική μιας ηγεσίας σε απελπιστική κατάσταση. Που από τη μία χρησιμοποιεί παλαιοκομματικά τεχνάσματα για να κόψει την υποψηφιότητα Καστανίδη και από την άλλη βάζει τον «Πολάκη του Κινήματος Αλλαγής» να κάνει βρωμιές έναντι του Νίκου Ανδρουλάκη και της Εύας Καϊλή, εν γνώσει των πάντων πως ψεύδεται. Αλλά και εν γνώσει τους πως όλα αυτά διευρύνουν όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το ψυχικό τραύμα.
Τα όσα συνέβησαν, λοιπόν, αποτελούν και νέες μαχαιριές στο πολλαπλώς τραυματισμένο σώμα του κόμματος. Η Φώφη Γεννηματά, που στο παρελθόν έκανε σημαντικές επιλογές για το χώρο, όπως η γενναία πρωτοβουλίας της να δημιουργήσει το Κίνημα Αλλαγής, τώρα κάνει κινήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με ανοίκειες επιθέσεις και υπονοούμενα κατά των ανθυποψηφίων της. Με μια βαθειά ενοχλητική ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κόμμα.
Ελλείψει επιχειρημάτων ανασύρεται από το χρονοντούλαπο ο μπαμπούλας των συμφερόντων που υποστηρίζουν άλλους υποψηφίους που θέλουν να πάνε το κόμμα στην αγκαλιά της επάρατης δεξιάς και του κακού Μητσοτάκη. Με την αλαζονεία της λογικής πως μόνο η σημερινή ηγεσία εγγυάται την ενότητα. Ενότητα, όμως, σε τι; Στην απολίτικη ουδετερότητα; Στο πολιτικά παρωχημένο δεν κοιτάμε ούτε δεξιά ούτε αριστερά; Άραγε προς τα πού κοιτάει το Κίνημα Αλλαγής; Όσοι παρακολούθησαν τη συνεδρίαση θα αντιλήφθηκαν πως κοιτάει πίσω. Πίσω στη δεκαετία του 80’.
Τα κόμματα, όμως, δεν αυξάνουν τα ποσοστά του με αναφορές στο παρελθόν, ούτε κλίνοντας τη λέξη «Ανδρέας» σε όλους τους χρόνους. Τα κόμματα μεγαλώνουν όταν έχουν εμπνευσμένη ηγεσία και ελκυστικό πρόγραμμα. Αν είχε αυτά τα δυο δεν θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα όχι μόνο σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με την ΝΔ; Μάλλον δεν θα τα έχει για να είναι μονίμως στάσιμο και αδιάφορο.
Το κόμμα επομένως βρίσκεται σε αυτή τη λίμπο κατάσταση επειδή έχει πάψει να παράγει πολιτική αλλά και στελέχη με άποψη, κουλτούρα, ανάστημα. Είναι προφανές ότι ο επόμενος αρχηγός δεν θα βρει στρωμένο έδαφος. Θα πρέπει να κάνει μεγάλο αγώνα για να ανασυγκροτήσει το κόμμα, να δημιουργήσει μια ισχυρή ηγετική ομάδα, να το κάνει ελκυστικό αλλά και να ξεπεράσει όσους θέλουν να το κρατήσουν πίσω. Αλλά. Αλλά από την ικανότητά του σε όλους αυτούς τους τομείς θα εξαρτηθεί και το μέλλον του κόμματος.