Ο ταυτόχρονος θάνατος του Ζακ Ντελόρ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τις τελευταίες μέρες του 2023 έδωσαν την ευκαιρία στους ευρωπαίους να κάνουν μαζί με τον απολογισμό της χρονιάς και τον απολογισμό των δύο μεγάλων περιόδων της ιστορίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης στις οποίες οι δύο πολιτικοί πρωτοστάτησαν. Ο μεγάλος οραματιστής Ντελόρ σφράγισε την περίοδο της ευρωπαϊκής «Άνοιξης» δείχνοντας τον δρόμο προς την Ευρώπη της ενιαίας νομισματικής πολιτικής μέσω του ευρώ, την Ευρώπη της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης. Ο σκληρός πραγματιστής Σόιμπλε σφράγισε, μια δεκαετία αργότερα, την περίοδο του ευρωπαϊκού «Χειμώνα» επιχειρώντας να αποτρέψει την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος μέσα στις συνθήκες μιας πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης.
Οι Έλληνες έχουμε ακόμα περισσότερους λόγους να κάνουμε τον δικό μας ευρωπαϊκό απολογισμό αφού γνωρίσαμε πολύ καλά και τις δύο αυτές περιόδους. Στα χρόνια της Άνοιξης του Ντελόρ η οποία συνέπεσε σε μεγάλο βαθμό και με τα δικά μας «ωραία χρόνια» είχαμε την ευκαιρία να επωφεληθούμε από τα ευρωπαϊκά κονδύλια και τις επιδοτήσεις δημιουργώντας την πεποίθηση ότι η Ευρώπη ήταν μια μόνιμη και ανεξάντλητη πηγή διασφάλισης της ευημερίας μας. Γι αυτό άλλωστε και στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ο Ντελόρ έχει καταχωρηθεί περισσότερο ως «πακέτο». Αντίθετα ο Σόιμπλε έχει καταχωρηθεί ως ο πολιτικός που θέλησε να μας ταπεινώσει, να μας φορτώσει με τα σπασμένα της ανικανότητας της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την κρίση μας, να μας διώξει. Στο πρόσωπο του Γερμανού Υπουργού Οικονομίας γνωρίσαμε το άλλο, το «απεχθές» πρόσωπο της Ευρώπης.
Μέσα στον κόλαφο των δημοσιευμάτων και των αναρτήσεων στα κοινωνικά δίκτυα της χώρας που συνόδευσαν τον Σόιμπλε στην τελευταία του κατοικία, ο αποχαιρετισμός που του απηύθυνε ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήρθε να βάλει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα τα πράγματα στη θέση τους: «Χωρίς την ισχυρή πολιτική παρουσία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε η Ευρωζώνη είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ιστορική πρόκληση της οικονομικής κρίσης στο εσωτερικό της και πρωτίστως την ελληνική κρίση» κι ακόμα «Όταν η Ελλάδα επιβεβαίωσε σε διαφορετικές στιγμές και με διαφορετικές κυβερνήσεις την εθνική στρατηγική επιλογή της παραμονής στο ευρώ και ουσιαστικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν αυτός που κατεξοχήν στήριξε την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους του 2012».
Έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτά τα λόγια, ακριβώς επειδή προέρχονται από έναν πολιτικό που καθόρισε με τη στάση του την κρισιμότερη περίοδο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Γερμανό υπουργό με δραματικό συχνά τρόπο. Ανατρέχοντας στα πρώτα χρόνια της κρίσης η μνήμη μας ταξιδεύει στο - όχι και τόσο μακρινό - 2011, στη σύνοδο των Υπουργών εξωτερικών της Ευρώπης στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Τότε που σε μια υπόγεια αίθουσα του ξενοδοχείου που γινόταν η σύνοδος ο Σόιμπλε έδειξε στον Έλληνα Υπουργό των Εξωτερικών της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου το δρόμο του GREXIT. Ο Βενιζέλος απέρριψε άμεσα και κατηγορηματικά κάθε τέτοια εκδοχή διαβεβαιώνοντας ότι η Ελλάδα ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει στην αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr