Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ έχει το «πλεονέκτημα» να είναι θεσμοθετημένη και επιβεβλημένη κατά το διεθνές δίκαιο (άρθρα 74 και 83 ΔΣΔΘ), διαδικασία που περιλαμβάνει διαβουλεύσεις, διαπραγματεύσεις, συμφωνία μεταξύ των κρατών που έχουν αντικείμενες ή παρακείμενες ακτές και των οποίων οι δυνητικές ζώνες δικαιοδοσίας επικαλύπτονται ή, σε περίπτωση αδυναμίας να υπάρξει συμφωνία επί της ουσίας, προσφυγή στις διαδικασίες που προβλέπει η ΔΣΔΘ και τελικά «δικονομική» συμφωνία για την από κοινού προσφυγή σε διεθνή δικαστική ή διαιτητική διαδικασία.
Η ανάληψη διπλωματικών πρωτοβουλιών ως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ είναι συνεπώς υποχρέωση που απορρέει από το διεθνές δίκαιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει ανταπόκριση της άλλης πλευράς ή ότι δεν θα επιχειρηθεί η ανάμειξη άλλων ζητημάτων. Σημασία έχει να είναι σαφής η ελληνική θέση. Για μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που δηλώνει πάντα ότι άξονας της εξωτερικής της πολιτικής είναι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η ανάληψη παρόμοιων πρωτοβουλιών πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Αυτό άλλωστε δείχνουν η πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας – Ιταλίας για τη μετατροπή της συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας του 1977 σε συμφωνία οριοθέτησης και της ΑΟΖ, πριν καν αυτή ανακηρυχθεί, χωρίς μεταβολή της οριογραμμής, και η ακόμη πιο πρόσφατη συμφωνία μερικής οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο δυτικά του 28ου (για την ακρίβεια του 27ου και 59΄) μεσημβρινού και μέχρι τον 26ο. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε τις παλαιότερες διαπραγματεύσεις με τη Λιβύη, την υπογραφείσα το 2009 συμφωνία με την Αλβανία, που δεν κυρώθηκε και δεν τέθηκε σε ισχύ λόγω της αλβανικής υπαναχώρησης, και κυρίως τους αλλεπάλληλους γύρους διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας από το 2002 έως το 2016. Οι γύροι αυτοί περιέλαβαν στο αντικείμενό τους, με ελληνική πρωτοβουλία, την έννοια της ΑΟΖ και τον γεωγραφικό χώρο της Μεσογείου μόλις το 2013, με επίμονη και σαφή οδηγία μου. Τα ίδια θέματα τέθηκαν τότε και στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.
Διαβάστε τη συνέχεια στην kathimerini.gr
Πηγή: www.kathimerini.gr