Για να επισημάνει ο Καστοριάδης τη «βαθιά ευθραυστότητα» της ανθρώπινης συνθήκης, χρησιμοποίησε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: παρ’ ότι ο δυτικός άνθρωπος είναι γέννημα δύο αιώνων δημοκρατικών κινημάτων, εν τούτοις, εκατομμύρια δυτικοί πολίτες προσχώρησαν στα τερατώδη παραληρήματα του ολοκληρωτισμού που γέννησε ο 20ος αιώνας.
Για να αποδειχθεί ότι «…ο ολοκληρωτισμός ριζώνει με χίλιους τρόπους σε ό,τι προϋπάρχει, πέρα από κάθε λογική και κάθε αιτιότητα». (Κ. Καστοριάδης, «Η γαλλική κοινωνία», εκδόσεις «ύψιλον»).
Πράγμα που μας φέρνει αντιμέτωπους με τη ζοφερή διαπίστωση ότι οι κοινωνίες δεν διδάσκονται ούτε από την πραγματικότητα, ούτε από την εμπειρία τους. Με συνέπεια να «…μην υπάρχει τρόπος να σωθούν από την τρέλα τους».
Πρόσφατο «εγχώριο» παράδειγμα μαζικής άρνησης της πραγματικότητας, ήταν η προσχώρηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας σε ένα πρωτοφανές κίνημα δημαγωγικού ανορθολογισμού, που εμφανίστηκε ως «απάντηση» στην οικονομική κρίση.
Συνέχεια στην athensvoice