Τα αποτελέσματα των προχτεσινών εκλογών στην Αίγυπτο, δεν αφήνουν περιθώρια για ιδιαίτερη αισιοδοξία. Στο δεύτερο γύρο, στις 17 Ιουνίου κι αυτός, θ’ αναμετρηθούν ο εκπρόσωπος των αδελφών μουσουλμάνων με τον εκπρόσωπο του καταρρεύσαντος καθεστώτος Μουμπάρακ!
Οι αρχικές ενθουσιώδεις εκτιμήσεις για τις λαϊκές κινητοποιήσεις στην πλατεία Ταχρίρ, αποδείχτηκαν μάλλον υπερβολικές και λίγο… Συριζόπληκτες!
Δυστυχώς, η Αίγυπτος δεν φαίνεται να είναι η εξαίρεση στην άνοιξη των αραβικών λαών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, που συνεχίζουν τον αγώνα τους για κοινωνική ελευθερία και δικαιοσύνη, στις μέρες μας με ιδιαίτερα μεγάλες θυσίες, ενάντια σ’ έναν αδίστακτο δικτάτορα στη Συρία.
Φανατικές ή – στην καλύτερη περίπτωση – μετριοπαθείς ισλαμιστικές οργανώσεις, έρχονται να καλύψουν το κενό που αφήνει η κρατική ανυπαρξία, στα πρότυπα της Χαμάς στη Παλαιστίνη και, αξιοποιώντας τη πίστη και τον φόβο των ανθρώπων, να επιβάλλουν ένα νέο θεοκρατικό και σκοταδιστικό καθεστώς, το ίδιο καταπιεστικό με τις βάρβαρες και απάνθρωπες δικτατορίες που κατέρρευσαν.
Η δική μας άνοιξη ξεκίνησε στην…ελληνική πλατεία Ταχρίρ, στο Σύνταγμα!
Μόνο που η άνοιξή μας ήταν κι αυτή αντιφατική, αλά ελληνικά. Οι πολίτες επαναστάτησαν κατά των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στη κρίση -και όχι μόνο -υπερασπιζόμενοι όμως, στην ουσία, τις πολιτικές που μας έφεραν στα πρόθυρα της πτώχευσης και της εξόδου από το ευρώ!
Διαδήλωσαν και αγωνίστηκαν υπέρ της συντήρησης της κρατικοδίαιτης οικονομίας – και κοινωνίας – υπέρ της διατήρησης χαριστικών προνομίων, καθώς και της αναξιοκρατίας, των κλειστών συντεχνιακών συμφερόντων κλπ.
Οι Έλληνες πολίτες ανακάλυψαν ξαφνικά πόσο τοκογλύφοι ήταν αυτοί που μας δάνειζαν τόσα χρόνια, από τη στιγμή που άρχισαν να ζητάνε τα λεφτά τους πίσω και πόσο διεφθαρμένοι ήταν αυτοί που ψήφιζαν με φανατισμό επί δεκαετίες, από τη στιγμή που δεν μπορούσαν πια να διορίσουν…
Η πρώτη φάση της επανάστασής μας έληξε στην κάλπη της 6ης Μαϊου.
Οι πολίτες, σε πλήρη απόγνωση από τη δραματική μείωση των εισοδημάτων τους και τη πλήρη διάλυση του κοινωνικού κράτους, ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΑΝ ΥΠΕΡ.
ΨΗΦΙΣΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ!
Μπορεί κάτι να είχαν ακούσει για τις αλλοπρόσαλλες διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και κάτι να είχε φτάσει στ’ αυτιά τους για κάποιες ακροδεξιές – ρατσιστικές θέσεις της Χρυσής Αυγής και του Καμμένου, αλλά δεν…κώλωσαν!
Καταψήφισαν όλους όσους θεώρησαν ότι οδήγησαν με την πολιτική τους τη χώρα μας – και τη ζωή μας – στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο.
Και τώρα; Τώρα το κλονισμένο, για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση, δικομματικό μας σύστημα οργανώνει τους νέους του πυλώνες, με στόχο την ικανοποίηση και της αυθόρμητης λαϊκής οργής…
Η Δεξιά ανασυγκροτεί τον πόλο » Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια «, ξαναχτίζοντας την δική της παλαιοκομματική, εθνικιστική και ξενοφοβική μονοκατοικία. Συσπειρώνει ακραία λαϊκίστικα στοιχεία και επικίνδυνες πολιτικές, στοχεύοντας ακόμα και στο κοινό της Χρυσής Αυγής!
Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως ήρθε η ώρα να πάρει η «ΑΥΡΙΑΝΗ» αριστερά τη ρεβάνς από το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης, καλύπτοντας επάξια το κενό που αφήνει. Με τα πασοκικά συνθήματα, την πελατεία, τον κρατισμό και τις μεθόδους του, χτίζει έναν λαϊκίστικο, αριστερό υποτίθεται πόλο, που στην ουσία, με το πρόσχημα της αντιμνημονιακής συσπείρωσης, έρχεται να γκρεμίσει ακόμα και τα σύνορα δεξιάς – αριστεράς και να παίξει με το μέλλον της χώρας μας στην Ευρώπη!
Σε ότι αφορά τις μεγάλες και επείγουσες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα μας, οι δύο πόλοι ακολουθούν κοινή γραμμή: σιγή ιχθύος!
Ο τρίτος πόλος, τη δημιουργία του οποίου ανοιχτά διακηρύσσει ήδη η ΔΗΜΑΡ και ο οποίος δεν μπορεί να συγκροτηθεί χωρίς τη συμμετοχή αριστερών, σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, από το χώρο των οικολόγων αλλά και από τις δυνάμεις εκείνες του Συνασπισμού που δεν ανέχονται άλλο το λαϊκισμό, τη θολούρα και την συνεχή… καταγγελιοδιαπραγμάτευση του μνημονίου, είναι αυτή τη στιγμή η πιο ρεαλιστική απάντηση στο νέο δίπολο που πάει να στηθεί.
Με την προϋπόθεση βέβαια, ότι θα απαντήσει θετικά στη συγκυρία και δεν θα ετεροκαθορίζεται από τους άλλους πόλους. Και ότι θα συγκροτηθεί, χωρίς προκαταλήψεις και ταμπελοϊδείς αποκλεισμούς, στη βάση ενός προοδευτικού – μεταρρυθμιστικού προγράμματος που θα διασφαλίζει την ανάκαμψη και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας μέσα στην ευρωζώνη, με συγκεκριμένα μέτρα που θα φέρουν άμεσα ανακούφιση στίς πιο αδύναμες κοινωνικές κατηγορίες.
Όσο πιο ισχυρός αναδειχτεί ο πόλος αυτός, τόσο ισχυρότερη θα είναι η εγγύηση για την παραμονή μας στην ευρωζώνη, τόσο πιο αξιόπιστη θα είναι η διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας στη κατεύθυνση της χαλάρωσης και ελάφρυνσης των σκληρών και επαχθών όρων της δανειακής σύμβασης, τόσο πιο ορατή θα είναι η ελπίδα για μια δημοκρατική, μεταρρυθμιστική διέξοδο από τη σημερινή κρίσιμη οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Τόσο πιο προοδευτικό θα είναι το πρόσημο της κυβέρνησης που, έτσι κι αλλοιώς, θα αναλάβει να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου μας μετά τις εκλογές!
.
Πολλά είναι αυτά που πρέπει να γίνουν, σε πολύ λίγο χρόνο.
Και δεν περιμένουμε, βέβαια, να σταματήσει από την επόμενη μέρα η Ελλάδα να υποδέχεται το άγιο φως με τιμές αρχηγού κράτους ή να μην πανηγυρίζει με την πρώτη πέτρα που πέφτει στην πλατεία Ταχρίρ.
Τουλάχιστον, όμως, να μην πέσουμε στα χέρια των…αδελφών Χριστιανών ή των… συντρόφων Μουσουλμάνων!