Όλοι όσοι ακούτε τον Καθρέφτη*    και  τα σχόλια της ημέρας κάθε Τετάρτη  υποθέτω  έχετε  καταλάβει ότι απεχθάνομαι  το δράμα.

Απεχθάνομαι τις βολικές  υπεκφυγές από την δύσκολη πραγματικότητα.

Γιατί  το σύνδρομο του poor me  όπως λένε οι Άγγλοι το   «εγώ ο δύστυχος» είναι μιας πρώτης τάξης  δικαιολογία που δίνουμε για να μην παραδεχτούμε ότι συμβάλαμε κι εμείς στην κακοτυχία που μας βρήκε.

Φυσικά δεν μιλάμε για πραγματική ατυχία όπου εκεί  το κακό έρχεται σε βρίσκει, αλλά για αστοχίες επιλογών.

Στις πολλές  περιπτώσεις όπως λέει ο λαός  βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας.

Είτε δεν διαβάσαμε τα ψιλά γράμματα ενός συμβολαίου, είτε δεν βάλαμε το ερώτημα τι γίνεται αν δεν πάνε όλα  ευνοϊκά όπως μου τα παρουσιάζουν, είτε  αφήσαμε την επιθυμία να συσκοτίσει την κρίση μας,  είτε,  είτε.

Οι περιπτώσεις  αυτού που σας περιγράφω πολλές. Στις οικονομική μας ζωή στην κοινωνική, στα θέματα υγείας ακόμα και σε  πρακτικά ζητήματα.

Οι αυταπάτες λοιπόν δεν απαλλάσσουν από την ευθύνη ούτε  αυτόν που  τις εμπορεύτηκε ούτε αυτούς που τις αγόρασαν

Όταν  πείθεις κάποιους να σε εμπιστευτούν   εάν λόγου χάριν  είσαι πολιτικός, ή  κάτι άλλο  οφείλεις να ξέρεις τα ρίσκα και να τα εξηγείς.

Δεν μπορείς  να κρύβεσαι  πίσω από την ψήφο που έλαβες λέγοντας  «Μα γνωρίζατε».  Έχεις ευθύνη γιατί η ψήφος εκτός από σχέση υπόσχεσης  προϋποθέτει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια.

Οι αυταπατες όμως  δεν   απαλλάσσουν από την ευθύνη και εμάς  που τις ασπαστήκαμε  όταν βρεθούμε   σε περιπέτειες. Το έχουμε ξαναπεί η αντίδραση του μετανοημένου κοψοχέρη δεν μας κολακεύει.

Πριν την κάλπη λίγη παραπάνω σκέψη δεν βλάπτει 

Ποια είναι η διαδρομή και οι γνώσεις των πολιτικών που ζητιάνε τη ψήφο μας;  Εξηγούν τι θα επιδιώξουν  τι θα κάνουν και πως θα το κάνουν ή μόνο υπόσχονται;   Αναγνωρίζουν τις αστοχίες ή τα λάθη τους στην πολιτική τους πορεία;

Με  άλλα λόγια  όταν έχουμε αυταπάτες  εκτός από αυτόν που μας έπεισε  και μας οδήγησε σε περιπέτειες, έχουμε και εμείς  ευθύνη.

Γιατί η αυταπάτη είναι  βολική. Κρύβει μια βαθιά ανομολόγητη επιθυμία για το θαύμα.

Έστω και εφήμερα  η φαντασίωση μας φτιάχνει.

Όμως ούτε οι γάιδαροι πετάνε, ούτε οι ηλικιωμένοι μπορούν να τρέξουν εκατοστάρι.

Κι όταν έρθει η διάψευση  θυμώνουμε γιατί πληρώσαμε ακριβό εισιτήριο για να δούμε τις αγορές  να χορευουν, τον γάιδαρο να πετάει  και την ασώματο κεφαλή να  μας μιλάει.

Όμως η ζωή δεν είναι σκηνικό τσίρκου κι ας μας περιβάλλουν διάφοροι θαυματοποιοί που πουλάνε κηραλοιφές  και προτείνουν Δήμητρες  και τάλαντα Μακρακώμης

Κι όσο για εμένα  δεν ξεχνώ τους στίχους  του τραγουδιού που τραγουδούσε ο Νίκος Ξυλούρης σε μουσική του Γιάννη Μαρκοπούλου   

Στο καφενείον "Η Ελλάς" οι θεατρίνοι
Μ' ασετυλίνη και κεριά
Την Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
Με φουστανέλες δανεικές
Και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά
Και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά
Και τρεις δραχμές.

Περάστε κόσμε περάστε κόσμε

* Το κείμενο αυτό διαβάστηκε  στον Καθρέφτη του Χρήστου Μιχαηλίδη στην ΕΡΑ 1