Οι «αντί» ευδοκιμούν διαχρονικά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Στην πολιτική κατ’ εξοχήν. Συνήθως κάνουν το «αντί» τους επάγγελμα.
Στα σκληρά μετεμφυλιακά χρόνια ο αντικομμουνισμός έγινε επίσημη «ιδεολογία» του κράτους των νικητών. Επί της ουσίας, όμως, ήταν ένα επάγγελμα για χιλιάδες ανθρώπους. Από τους πολιτικούς μέχρι τον τελευταίο αστυνομικό και δημόσιο υπάλληλο.
Το ανώμαλο αυτό καθεστώς τερματίστηκε το 1974 με τον ερχομό της Μεταπολίτευσης και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Όχι ότι εξαφανίστηκαν οι αντικομμουνιστές. Αλλά από τη στιγμή που το επίσημο κράτος δεν μπορούσε να χρησιμοποιεί πια αυτήν την «ιδεολογία», έχασε την ελκυστικότητα και το εύρος της. Και μετά το 1989 (κυβερνητική συνεργασία Δεξιάς και Αριστεράς) σχεδόν εξαφανίστηκε.
Άλλωστε, ο κομμουνισμός δεν συνιστούσε πλέον κανέναν κίνδυνο. Η σύγκρουση της Μεταπολίτευσης ήταν μεταξύ της παραδοσιακής Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, εμφανίστηκαν δυο νέα είδη «αντί». Οι αντι-δεξιοί και οι αντι-ΠΑΣΟΚ. Εκατέρωθεν οι επιτήδειοι το πούλησαν σαν ιδεολογία. Επί της ουσίας επρόκειτο για μια νέου είδους «επαγγελματική» απασχόληση χιλιάδων ανθρώπων, που άλλαζαν ρόλους ανάλογα με την κατοχή της εξουσίας. Πάντως, σε καμιά περίπτωση αυτά τα «αντί» δεν είχαν την παλιότερη φόρτιση και με τον καιρό αμβλύνθηκαν και εξαφανίστηκαν.
Η σημερινή δήλωση «είμαι αντικομμουνιστής» μοιάζει βγαλμένη από άλλες εποχές. Αλλά -ευτυχώς για όλους μας- δεν είναι τέτοια. Προφανώς αντανακλά την ψυχοσύνθεση του προσώπου που την έκανε. Είναι η ψυχοσύνθεση των «αντί». Ο Μπαλτάκος δεν δηλώνει αυτό που είναι. Προτιμά να προσδιορίζεται αρνητικά έναντι κάποιων άλλων. Δεν λέει «είμαι Δεξιός», προτιμά το «είμαι αντικομμουνιστής». Το πρώτο εμπεριέχει το δεύτερο, αυτός προτιμά να το δηλώνει αλλιώς.
Δικαίωμά του και κανένα πρόβλημα. Περισσότερο ως μια παρωχημένη γραφικότητα αξίζει να θεωρήσουμε τη δήλωση «είμαι αντικομμουνιστής». Αντίθετα, υπάρχει πρόβλημα όταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος δηλώνει ότι «δεν τον ενδιαφέρει» τι λέει η Διεθνής Αμνηστία. Τα «αντί» εσώψυχά του αφορούν τον ίδιο. Τα άλλα αφορούν την εικόνα της χώρας. Κάποιος να του πει τι σημαίνει να αγνοείς διεθνείς οργανώσεις. Για να μαζευτεί. Αλλιώς να τον μαζέψουν.