Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα με τις συζητήσεις που αποκαλύπτει ο Γ. Βαρουφάκης. Αυτό που τρομάζει είναι οι παιδαριώδεις διάλογοι μεταξύ αυτών που ο ελληνικός λαός τους ανέθεσε τις τύχες της χώρας, που κάθε άλλο παρά δικαιολογούν τον τίτλο του βιβλίου “Adults in the room”.
Οι άνθρωποι αποδεικνύονται όχι μόνο τυχοδιώκτες, αντιδημοκράτες και τριτοκοσμικοί αλλά και επικίνδυνα άσχετοι. Δεν ξέρουν πώς λειτουργεί η χώρα, δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το διεθνές περιβάλλον. Οι διάλογοι θυμίζουν κουβέντες καφενείου και “πηγαδάκια” στα αμφιθέατρα του στιλ “αν εγώ ήμουν πρωθυπουργός θα πήγαινα στον Πούτιν και θα του έλεγα….” ή “αν ήμουν υπουργός Οικονομικών θα τύπωνα λεφτά και θα τα μοίραζα στους φτωχούς”. Κι όμως! Αυτοί με τέτοια μυαλά, ψηφίστηκαν για να κάνουν σκληρή διαπραγμάτευση, να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και στην πιο φιλόδοξη εκδοχή του παραμυθιού να αλλάξουν την Ευρώπη και τον κόσμο.
Ο Βαρουφάκης δεν ήταν κάποιο περιθωριακό γραφικό στέλεχος, από αυτά που αφθονούν στον ελληνικό πολιτικό βιότοπο κι εξαντλούν την παρουσία τους ως διασκεδαστές στα τηλεπαράθυρα. Ήταν υπουργός Οικονομικών και ο άνθρωπος στον οποίο ο κ. Τσίπρας είχε αναθέσει τις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της χώρας. Ο πρωθυπουργός ήξερε μάλιστα πολύ καλά τα σχέδια για τα οποία μιλά απαξιωτικά τώρα, αφού είχαν συζητηθεί εκτενώς σε μυστικές συναντήσεις πριν από την ανάληψη της εξουσίας. Ακόμη και το γεγονός των ηχογραφήσεων και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για κορυφαία στελέχη της ομάδας, δείχνουν τέτοια έλλειψη χαρακτήρα που από μόνα τους γκρεμίζουν τον μύθο του ηθικού πλεονεκτήματος.
Οι αποκαλύψεις δεν αφορούν στην απόδοση ευθυνών για όσα έγιναν στο “σκοτεινό 2015”. Αφορά και στο σήμερα. Η βασική κυβερνητική ομάδα εξακολουθεί να κινείται με λογική “καθεστώτος”. Οι σχεδιασμοί πλέον δεν αφορούν το νόμισμα, αφού εκεί τα παιδικά σχέδιά τους κατέρρευσαν με τεράστιο κόστος για τη χώρα. Αφορούν όμως το εσωτερικό της χώρας. Τα μυαλά τους είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που περιγράφει ο Γ. Βαρουφάκης. Δεν πιστεύουν σε κανένα θεσμό και καμιά διάκριση των εξουσιών. Πιστεύουν ότι όλη η εξουσία πρέπει να βρίσκεται στα δικά τους χέρια. Θέλουν τον πλήρη έλεγχο της δικαιοσύνης. Και το προσπαθούν με κάθε τρόπο. Χρησιμοποιούν πρώην δικαστικούς σε διάφορες “αποστολές”. Λοιδορούν δικαστές και δεν διστάζουν να κινηθούν ως μαφία διασύροντάς τους με το να βγάζουν στη φόρα ακόμη και στοιχεία της προσωπικής τους ζωής. Χρησιμοποιούν ισοβίτες για να εκβιάζουν. Στα ΜΜΕ κινούνται με τον ίδιο τρόπο. Προσπάθησαν να στήσουν δικό τους σύστημα με τις άδειες. Στοχοποίησαν μη αρεστούς δημοσιογράφους και μέσα που δεν μπορούσαν να ελέγξουν. Κάποιοι αφελείς θεώρησαν ότι κάνοντας παιχνίδι με το νέο σύστημα εξουσίας καθάρισαν. Αργά κατάλαβαν ότι στο απολύτως ελεγχόμενο νέο σύστημα υπάρχει χώρος μόνο για εκείνους που είναι απολύτως πιστοί.
Είναι αιθεροβάμονες όσοι πιστεύουν ότι η αναγκαστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία, τον έστρεψε προς το κέντρο κι ότι έγινε η νέα κεντροαριστερά. Ο πυρήνας των αντιλήψεων των κεντρικών στελεχών του παραμένει ο ίδιος. Ο Πολάκης δεν είναι εξαίρεση και γι΄αυτό έχει την απόλυτη στήριξη του Πρωθυπουργού. Εκφράζει την αντίληψη του μέσου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ εξού και η εκλογή του στις πρώτες θέσεις στην Κεντρική Επιτροπή από το συνέδριο του κόμματος.
Αυτό που ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα είναι η παραμονή του σήμερα στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί και η διατήρηση του κόμματός του σε υψηλά ποσοστά ώστε ακόμη και αν περάσει στην αντιπολίτευση να μπορεί σύντομα να επανέλθει κάνοντας χρήση και του εκλογικού νόμου. Γι΄αυτό επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο της κρατικής μηχανής με την τοποθέτηση “δικών τους παντού”, τον έλεγχο της δικαιοσύνης και των ΜΜΕ και τη συμμαχία με ένα τμήμα των επιχειρηματιών που θα τους τροφοδοτεί.
Όσοι λοιπόν πιστεύουν ότι σε αυτά τα χρόνια οι κυβερνώντες έμαθαν κι άλλαξαν μυαλά, πλανώνται πλάνην οικτρά. Η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και όλα αυτά, τα θεωρούν αδιάφορα στοιχεία του αστικού συστήματος. Για τους νεόκοπους εξουσιαστές ισχύει αυτό του έλεγε ο Ταλεϋράνδος ότι “κανένας αποχαιρετισμός στον κόσμο δεν είναι τόσο βαρύς, όσο ο αποχαιρετισμός της δύναμης της εξουσίας”.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο thetoc.gr