Οπως είναι γνωστό, στην Ελλάδα όλη η συμπάθεια διοχετεύεται και όλες οι ρυθμίσεις αφορούν πάντα εκείνους που για διάφορους λόγους, είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί δεν θέλουν και αδιαφορούν, δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Εγκαιρα ή και καθόλου. Αυτοί αποτελούν εννιά στις δέκα φορές το αντικείμενο του δημοσίου διαλόγου, γι’ αυτούς ενδιαφέρονται και μαλώνουν τα κόμματα, για τους ίδιους ενδιαφέρονται και πασχίζουν οι Ελληνες βουλευτές, που συνήθως διακρίνονται για την ευαισθησία τους και τη μεγάλη τους καρδιά, και σ’ αυτούς απευθύνονται τα ηλεκτρονικά μίντια και οι δημοσιογράφοι τους.
Για τους άλλους, που φροντίζουν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους, με μεγάλη προσπάθεια και αγωνία πολλές φορές, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Εκείνοι δεν εκπροσωπούνται από κανέναν και ουδείς βγαίνει ποτέ να τους υπερασπιστεί, να δείξει τέλος πάντων ότι υπάρχει και μία μερίδα πολιτών που σηκώνει αγόγγυστα, ή έστω γογγύζοντας, τα βάρη και πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν. Για να αναγνωρίζεται η αξιοπρέπειά τους και για να μη νιώθουν «κορόιδα» τέλος πάντων. Δύσκολα πράγματα για ένα κράτος και μία κοινωνία που έχουν συνηθίσει και λειτουργούν μόνιμα με… διευθετήσεις.
Τελευταίο παράδειγμα, η υπόθεση των λεγόμενων «αιωνίων» φοιτητών. Ο νόμος απαιτούσε την οριστική διαγραφή τους με ευθύνη των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα όμως δεν προχώρησαν στη σύνταξη των οργανισμών τους, καθώς παίζονται διάφορα παιχνίδια γύρω από τα θέματά τους. Ετσι, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γι’ αυτό άρχισε τις τελευταίες εβδομάδες η συζήτηση για εκείνους τους καημένους τους «αιωνίους» που έχουν επιδείξει όψιμο ενδιαφέρον για τις σπουδές τους. Ηταν φανερό ότι κάποιοι πονόψυχοι αρμόδιοι προσπαθούσαν να «γλιτώσουν» έναν αριθμό «αιωνίων». Αγνωστοι οι ακριβείς λόγοι, αλλά μπορεί να ποικίλλουν: από τις πιέσεις που δέχονται μέχρι επειδή θέλουν να δείχνουν τα ιδρύματα και οι πρυτάνεις μεγαλύτερους αριθμούς φοιτητών από τους ενεργούς, για να εξασφαλίζουν αντίστοιχα μεγαλύτερα κονδύλια από το κράτος.
Βρέθηκε λοιπόν η φόρμουλα που λέει ότι όσοι «αιώνιοι» συμμετείχαν (απλώς συμμετείχαν, όχι πέτυχαν) σε εξετάσεις τα ακαδημαϊκά έτη 2012-13 και 2013-14 θα μπορούν να πάρουν μέρος στις εξεταστικές περιόδους του ερχόμενου Σεπτεμβρίου και του Φεβρουαρίου. Επισημαίνεται ότι η διευθέτηση αναφέρεται σε συμμετοχή και όχι σε επιτυχία, γεγονός που μυρίζει και νέα παράταση. Προς το παρόν, υπολογίζεται ότι από τους 120.000 «αιωνίους» στα πανεπιστήμια το 8-10% θα έχει την ευκαιρία του και το ίδιο ισχύει για το 40% των αντίστοιχων 50.000 των ΤΕΙ.
Οσοι, τώρα, αναρωτιούνται πού αλλού συμβαίνουν αυτά ας ρωτήσουν γνωστούς τους καθηγητές των ΑΕΙ, που οι περισσότεροι έχουν περάσει από ξένα πανεπιστήμια. Εξ όσων τουλάχιστον είναι γνωστά, τέτοιες καταστάσεις και διευθετήσεις δεν νοούνται ούτε στις ΗΠΑ ούτε στη Δυτική Ευρώπη. Αλλά εδώ υπάρχει η δοξασμένη «ελληνική πραγματικότητα» που βασίζεται σε συνεχείς ρυθμίσεις, διευθετήσεις, εξαιρέσεις, τροπολογίες, ερμηνευτικές εγκυκλίους, πάντα με στόχο την ισοπέδωση προς τα κάτω.