Όλο και περισσότερο στον δημόσιο λόγο συζητιέται και αναδεικνύεται, το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας του 27% και κυρίως των νέων του 56%, ποσοστά που προκαλούν τρόμο.
Κάθε μέρα το τρομακτικό 56%, οδηγεί πολλούς στο να αναφέρονται στην χαμένη γενιά ή την αδικημένη γενιά.
Αυτή την γενιά, εμείς οι νέοι που αποφασίσαμε μέσω των ευρωεκλογών να μπούμε στην πολιτική διαπάλη, οφείλουμε να δικαιώσουμε.
Εμείς που ανήκουμε στην λεγόμενη χαμένη γενιά, στην αδικημένη γενιά, πρέπει εδώ και τώρα σε παρόντα και όχι σε μέλλοντα χρόνο, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, μαζί με τους συμπολίτες μας.
Αυτή η προσπάθεια ελπίζουμε να έχει αφετηρία τις ευρωεκλογές.
Σ/εμάς ανήκει η ιστορική πολιτική ευθύνη, να σταματήσουμε την αιμορραγία της χώρας σε νέους με προσόντα, για να βρουν απασχόληση και δυνατότητες, σε μια δίκαιη αναπτυσσόμενη Ελλάδα.
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, το ότι να εργάζεται κάποιος στο εξωτερικό δεν είναι πάντοτε κακό, είναι όμως εντελώς διαφορετικό το να λειτουργεί μια ανεπτυγμένη οικονομία που συνεχώς αναπτύσσεται, που αναζητά στελέχη για την δραστηριότητα της, από του να βρίσκεται σε κρίση και να αναγκάζει άρον άρον η ανεργία στην μετανάστευση, άλλο η ανταπόκριση στην ζήτηση προσοντούχων στελεχών και άλλο η αναγκαστική μετανάστευση.
Εδώ θα κάνω μια ιστορική αναδρομή, από τις περιπέτειες που έχει περάσει ο τόπος μας κυρίως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Είχαμε την γενιά της εθνικής αντίστασης, που στην συνέχεια έγινε γενιά του εμφυλίου πολέμου, που ήταν η πρώτη χαμένη γενιά, μετά είχαμε την γενιά της μετανάστευσης, την γενιά του πολυτεχνείου, την γενιά της αλλαγής και να μας πάλι, η νέα χαμένη γενιά του 2014.
Θα ρωτήσετε, γιατί ασχολούμαι με το παρελθόν σήμερα, που τα προβλήματα είναι οξυμένα και οι πολίτες αναζητούν εδώ και τώρα απαντήσεις και λύσεις.
Υπάρχει από πολλούς η τάση να δαιμονοποιούν το κάθε τι που έγινε στη χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Μια όμως ψύχραιμη αντιμετώπιση θα δείξει, ότι ναι μεν η χώρα τα τελευταία χρόνια περνάει δύσκολα, όμως τα σαράντα χρόνια ήσαν γόνιμα, με όλα τους τα λάθη.
Δυστυχώς, στον παραλογισμό που πολλοί έχουν οδηγηθεί, άλλοι τείνουν να αρνούνται την εξέγερση του πολυτεχνείου ή και να δικαιολογούν την δικτατορία των συνταγματαρχών, που κατέστρεψε την Κύπρο .
Άλλοι, στην ουσία και με τον τρόπο τους, κατηγορούν τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, κατηγορούν τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, που με την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης δικαίωσε αδικαίωτες γενιές αγωνιστών και ολοκλήρωσε την εθνική συμφιλίωση.
Τον κατηγορούν γιατί έκανε το ΕΣΥ, γατί προώθησε την ισότητα των δυο φίλων, γιατί άνοιξε το κράτος στην άλλη πλευρά, την διωκόμενη και προώθησε την κοινωνική αλληλεγγύη, την συνολική ισότητα των πολιτών.
Κατηγορούν τον Κώστα Σημίτη, διότι η Ελλάδα έγινε μέρος της Ευρωζώνης και του Ευρώ και γιατί έκανε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Κύπρο κλπ κλπ.
Είναι πράγματι τραγικό, να παρακολουθούμε σήμερα πολιτικές ηγεσίες που θέλουν να ονομάζονται «αριστερές», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, που από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίζουν και χωρίζουν τους πολίτες και τους πολιτικούς σε Τσολάκογλου, σε πουλημένους, σε ξενόδουλους, σε προσκυνημένους, κλπ κλπ.
Δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από τον εθνικό διχασμό και τις τραγωδίες που η αριστερά βίωσε, όταν χωριζόταν ο λαός σε Έλληνες και ανθέλληνες και αλλά συναφή.
Όλοι τιμούμε τον Μανώλη Γλέζο, που εκτός από την προσφορά του στους αγώνες κατά της γερμανικής κατοχής, του φασισμού, του ναζισμού και τις αμέτρητες ταλαιπωρίες που έχει υποστεί ως «ανθέλλην», έχει διατελέσει Ευρωβουλευτής και Βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Όμως δεν νομίζει ότι πρέπει να…. «τραβήξει τα αυτιά» του Τσίπρα, μήπως έρθει στα συγκαλά του και καταλάβει ότι η αριστερά προσδιορίζεται από τα επιχειρήματά της, την διαλεκτική και όχι το υβρεολόγιο;
Εμείς όμως, η νέα γενιά πολιτικών, έχουμε αποφασίσει να ξαναενώσουμε τους πολίτες και την χώρα, που μαζί με την νέα γενιά θα αυτοδικαιωθούμε.
Αυτός είναι ο δικός μου στόχος ως υποψήφια ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ με την ΕΛΙΑ αλλά και όλων των άλλων συνυποψήφιών μου.
Οι πολίτες ζητούν εθνική συνεννόηση, κοινωνική συνοχή, ενότητα πολιτών και πολιτικών, για να προχωρήσουμε όλοι μαζί στην νέα πορεία της πατρίδας μας.