Η Κωμωδία και η Τραγωδία απέχουν ελάχιστα, όσο οι πλευρές του ίδιου νομίσματος. Οι ευφυέστεροι των 58 θα το νοιώθουν τώρα στις προσωπικές τους στιγμές. Άνθρωποι άξιοι, επιτυχημένοι στη ζωή που επέλεξαν, ευαίσθητοι και πατριώτες τόσο ώστε να αποφασίσουν να προσφέρουν στη χώρα και την κοινωνία που δοκιμάζονται. Αμάθητοι, όμως, στα τερτίπια της πολιτικής, έπεσαν σε λίγες μέρες στην ανυποληψία και τη χλεύη όσων δεν τόλμησαν έστω και αυτό το μικρό, δειλό βήμα. Άδικο τέλος, αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι συνήθης κατάσταση στη Ζωή.
Η Πολιτική, πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι μάχη εξουσίας. Είναι ένα «Game of Thrones», άλλοτε με σπαθιά και τσεκούρια, άλλοτε με Ευρώ, Δολάρια και κοριούς, πάντα, όμως, με αίμα και θύματα, πραγματικά ή μεταφορικά. Δεν είναι μάχη ιδεών, αλλά άσκηση με «Θεωρίες Συνομωσίας», επιλογές και πρακτικές που φόντο έχουν την αέναη πάλη του «καλού» με το «κακό». Σίγουρα αυτό δεν ήταν το φόντο στο οποίο κινήθηκαν οι 58 στη ζωή τους και πάγωσαν μόλις το αντιλήφθηκαν, έστω βλέποντας από τη χαραμάδα, το σκηνικό στο οποίο βρέθηκαν. Η προσωπική τραγωδία εξελίσσεται σε κωμωδία, κυρίως για όσους δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί τη γελοιότητα της «μάχης για την Κεντροαριστερά» στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και της διάλυσης αξιών, την οποία σαρώνει η λαίλαπα του Λαϊκισμού .
Τώρα δεν είναι ώρα για «μάχες ιδεών», ακούστηκε πρόσφατα. Είναι ώρα για λύσεις σε υπαρξιακά πραγματικά ζητήματα. «Ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις» είπε κάποιος. Οι 58 που «έβλεπαν τα Τραίνα να περνούν» είχαν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά κανείς, ποτέ, δεν θα το μάθει γιατί δείλιασαν όταν δεν έπρεπε. Δίστασαν να μιλήσουν επώνυμα, να αποκαλυφθούν, να πράξουν, να ηγηθούν και να συγκρουσθούν, ακόμη και να βάλουν το όνομα και το εγώ τους σε ένα απλό Ευρωψηφοδέλτιο. Πολύ απλά, δεν θέλησαν να ασκήσουν εξουσία.
Η κοινωνία, όμως, αυτό ψάχνει. Ηγεσία με αναφορά στα προβλήματα, όχι ιδεολόγους που συζητούν για το «φύλλο των αγγέλων». Ηγέτες με γνώση της ζωής, επιτυχημένους, έντιμους και διατεθειμένους να θυσιάσουν κάτι δικό τους, όχι τις δικές μας ζωές. Ανθρώπους που θα μιλήσουν στο μυαλό αλλά και στην καρδιά. Όχι αγνώστους που δεν τους ήξερε ο θυρωρός, λαμόγια του χρηματιστηρίου, ή αγράμματους του κομματικού σωλήνα.