Σε γενικές γραμμές το πέρασμα, η διαδρομή της τελετής της έναρξης της Ολυμπιάδας του 2024, μέσα από τις διάφορες μορφές του γαλλικού πολιτισμού μου άρεσαν και με ικανοποίησαν (και η πολυπολιτισμικότητα & η διαφορετικότητα δεν με ενόχλησαν γιατί κατάλαβα πως το project της γαλλικής τελετής είχε οικουμενικότητα και αναφερόταν στον συνολικό, καθολικό πολιτισμό και όχι μόνο στον γαλλικό, βλέπε Imagine, κλπ).

Για την αναπαράσταση ενός πίνακα που απεικονίζει το δείπνο και τη γιορτή των αρχαίων ελληνικών θεών γύρω από τον Διόνυσο: Ώδινεν ὄρος καί ἔτεκεν μῦν, δεν χάλασε πια κι ο κόσμος για την αναπαράσταση του πίνακα ενός παγανιστικού δείπνου (που θυμίζει τον χριστιανικό μυστικό δείπνο), υπάρχουν φοβερότερα προβλήματα με αίματα και νεκρούς στους σημερινούς πολέμους από την χριστιανική ευθιξία για τα επί μέρους στοιχεία της τεράστιας τελετής έναρξης των Ολυμπιακών στο Παρίσι. Τόση υπερευαισθησία είναι υπερβολική και περιττή και γεννά παρεξηγήσεις...

Αν η cancel culture και η πολιτική ορθότητα καταλήγουν συχνά στη χαζομάρα, ο αντιδραστικός συντηρητισμός και ο φόβος του μη θίξουμε κάποιο ταμπού είναι εξίσου ανόητος... Ας απολαύσουμε καλύτερα τους αγώνες στίβου, τένις, μπάσκετ, πόλο κ.α. αθλημάτων.

Όπως καταλαβαίνετε ο καθένας θέλει να βρει στις τελετές αυτά που αγαπάει ο ίδιος, μα αυτό δεν γίνεται στο βαθμό που το θέλει... Η συμπερίληψη άρα είναι θετική (με τον όρο ο καθένας να μην γκρινιάζει γιατί δεν υπάρχει σε έντονο βαθμό το δικό του κομμάτι και απέκτησε περισσότερο χρόνο το κομμάτι και το κοινωνικό βίωμα του άλλου. Οι ψαράδες θέλουν στην τελετή να βλέπουν ψάρια, οι βιβλιοπώλες βιβλία και οι τρανς τρανς, όμως δεν υπάρχει άπλετος χρόνους για όλους)...