Μπαίνουμε στο 2018, με μπερδεμένα συναισθήματα. Οι κυβερνώντες κραυγάζουν για άλλη μια «ηρωική» έξοδο από τα μνημόνια και την διεθνή επιτήρηση, απευθυνόμενοι στο «πόπολο», που εναγωνίως ελπίζει ότι από τον Σεπτέμβρη του 2018 θα ζήσουμε καλύτερες μέρες, με περισσότερη ανάπτυξη, αύξηση εισοδημάτων, πλήρη και ασφαλή απασχόληση, δίκτυ προστασίας των αδύναμων, των ανέργων και των περιθωριοποιημένων από την κρίση ανθρώπων.
Η λεγόμενη «καθαρή» έξοδος από τα μνημόνια - που κατά κόρον διατυμπανίζουν οι κυβερνώντες- θα παίξει πολύ στα ελεγχόμενα από τη κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης το επόμενο διάστημα,. Η προπαγάνδα θα δώσει για άλλη μια φορά, τα ρέστα της, αφού γνωρίζει ότι απευθύνεται σε ένα λαό που έχει συνηθίσει να λειτουργεί μέσα στην αυταπάτη και στο ψέμα.
Η πολυπόθητη καθαρή έξοδος από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, δεν προκύπτει από πουθενά. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλάνε για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, που αφορά την επιμήκυνση του συνολικού χρέους της χώρας, εφόσον κλείσουν αισίως οι αξιολογήσεις μέχρι τον Αύγουστο, σε συνδυασμό με μια νέα συμφωνία ή ένα συγκεκαλυμμένο μνημόνιο, το επονομαζόμενο «υβριδικό». Αυτό ήδη υπάρχει και ισχύει μέχρι το 2022, αφού προβλέπει υπερ-πλεονάσματα της τάξης του 3,5% κάθε χρόνο, μείωση του αφορολογήτου, μεσοσταθμική μείωση 18% των συντάξεων, οριστική κατάργηση του ΕΚΑΣ, πλειστηριασμούς, δυσβάστακτη φορολόγηση κλπ, κλπ.
Πρόκειται αυτό το πρόγραμμα να δώσει δημοσιονομική ελευθερία; Ασφαλώς, όχι. Συνεπώς καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να εφαρμόσει πελατειακές πολιτικές. Απεναντίας με τα ήδη ψηφισμένα μέτρα, τις δεσμεύσεις, τους «κόφτες» και όλα τα συναφή που προβλέπονται, είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε και αυτό το πρόγραμμα. Σε αντίθετη περίπτωση θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ενός νέου αδιεξόδου και μιας νέας αβεβαιότητας.
Επειδή τελευταία η κυβέρνησή μας, εξυμνεί τα επιτεύγματά της σε σχέση με τα «ωραία λόγια» που εκφέρουν τα γεράκια των αγορών, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι αγορές αξιολογούν με τα δικά τους κριτήρια, και κινούνται σύμφωνα με τις αποφάσεις των κυβερνώντων και σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένες "εμείς να βαράμε τα νταούλι και αυτές θα χορεύουν στους δικούς μας ρυθμούς". Αν οι αποφάσεις των κυβερνώντων δεν κινούνται σύμφωνα με τη βούληση των αγορών, αλλά έχουν λαϊκίστικη και πελατειακή λογική, είναι δηλαδή, υπερπροστατευτικοί στις συντεχνίες και στις κρατικοδίαιτες «παράγκες», τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Αν ανοίξει ένας νέος κύκλος σπατάλης συνεχίζοντας τα διάφορα «χαρτζιλικώματα», ενισχύοντας το πελατειακό σύστημα, η χώρα μας θα μπει ξανά σε μια νέα καθοδική περιδίνηση. Άλλωστε, δεν έχει και τα καλύτερα διαπιστευτήρια στα τέτοια ζητήματα, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους. Χωρίς μάλιστα τη προστασία των «βαρβάρων», αφού πλέον κουράστηκαν να μας χρηματοδοτούν, οι κίνδυνοι εκτροχιασμού της οικονομίας, θα είναι ορατοί.
Πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούμε. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι εύθραυστη, δεν διαθέτει ακόμη τις καλύτερα εγγυήσεις, υπολείπεται ακόμη κατά έξι βαθμίδες, σύμφωνα με τη «πιάτσα» των αγορών και δεν έχει ακόμη αποκτήσει χαρακτηριστικά αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης, στοιχεία που απαιτούνται για έναν σοβαρό, σταθερό και συνεπή δανειολήπτη.