Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα περάσει στην ιστορία μόνο ως ένας από τους πιο χαρισματικούς ψεύτες και δημαγωγούς που γνώρισε η χώρα, ούτε ως ο τολμών την μεγάλη κωλοτούμπα του 2015 αφού μας χρέωσε 100 δις. ευρώ και υπέγραψε 3ο, 4ο και διαρκές Μνημόνιο ( μόνο η εκχώρηση όλης της ακίνητης περιουσίας στο Υπερταμείο μας δεσμεύει για 99 χρόνια). Δεν θα περάσει στην ιστορία μόνο ως ο Πολιτικός που κατηγόρησε τους πολιτικούς αντιπάλους γερμανοτσολιάδες και δοσίλογους πριμοδοτώντας τον φραστικό και όχι μόνο τραμπουκισμό, ούτε ως ο αδίστακτος να ηγηθεί σκευωριών που του γυρνούν όλες μπούμερανγκ. Δεν θα περάσει στην ιστορία ως δήθεν ο ριζοσπάστης πολιτικός που συγκυβέρνησε με την ακροδεξιά και δεν μπόρεσε να πάρει όλα τα μέτρα για να τελειώσει την δίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν θα περάσει στην ιστορία μόνο ως ο ευαίσθητος αντιρατσιστής που « άντεξε» να μην κάνει τίποτα για τους ανθρώπους που βασανίζονται στην Μόρια και αλλού, ούτε ότι στο όνομα του « νέου» υιοθέτησε ότι πιο παλιό σε επίπεδο πολιτικών , πελατειακών συμπεριφορών και προσώπων.
Θα περάσει στην ιστορία και ως ο πολιτικός που στο όνομα της Αριστεράς, ευτέλισε την Αριστερά, απογείωσε την κυνική πολιτική συναλλαγή, τον αριβισμό, την αναξιοπρέπεια. Στο όνομα της αλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει το πολιτικό και ιδεολογικό ευνουχισμό του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας ότι μπορούσε για να τον προετοιμάσει και μη μπορώντας να κρύψει τον προσωπικό μηχανισμό που ουσιαστικά ετοιμάζει ακόμα και στο όνομα των ανοιγμάτων. Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει ότι οδεύει προς την ήττα. Γνωρίζει επίσης ότι αυτοί που μαζεύει δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς.Άρα , τι ετοιμάζει; Ετοιμάζει το επόμενο σχήμα που θα αντικαταστήσει τον τοξικό πια ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό τώρα μιλάει βασικά για την Προοδευτική Συμμαχία, για την Πράσινη Αριστερά και άλλα ιδεολογικοπολιτικά ασυνάρτητα. Το μέτωπο κατά της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού είναι ένας μύθος. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά, ότι ο Τσίπρας και οι πρόσφατα « ερωτευμένοι» μ΄αυτόν πιστεύουν ότι θα εμποδίσουν την ακροδεξιά στην Ευρώπη; Εδώ δεν την εμπόδισε αλλά και συγκυβέρνησε μαζί της επί χρόνια. Αυτός ο μύθος θυμίζει το περίφημο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε την Ευρώπη, θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα έκανε την τώρα αγαπημένη του Μέρκελ να γονατίσει μπροστά του. Όλα αυτά είναι ένας μύθος, μόνο που λείπει ο δράκος.
Ας μην είμαστε όμως άδικοι. Για να γίνει μια συναλλαγή χρειάζεται και ο έτοιμος, ο πρόθυμος. Και οι τελευταίες εξελίξεις έδειξαν ότι υπήρχαν. Ας πάρουμε την περίπτωση του Σπύρου Δανέλη. Υποτίθεται ότι τον ένοιαζε να λυθεί το Σκοπιανό και τίποτα άλλο δεν είχε αλλάξει στις ιδέες του. Ξαφνικά βρέθηκε να υπογράφει χαρτί ότι θα ψηφίζει ότι νομοθέτημα και αν φέρνει η Κυβέρνηση, στην πορεία δεν τον πείραξε που άλλαξε ο Νόμος για να μην υπάρχει πρόβλημα και βουλευτής να μείνει και υποψήφιος ευρωβουλευτής να είναι και τελικά, εντελώς τυχαία , βρέθηκε να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω πως χαρακτηρίζει κάποιος όλες αυτές τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, πάντως ιδεολογική, πολιτική βάση δεν βλέπω. Ας δούμε όμως και την απείρως πιο κυνική, χυδαία, ανήθικη πολιτική μεταστροφή του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ μέσα σε λίγες μέρες λίγες βδομάδες. Ο αργηγός ενός κόμματος που την τελευταία φορά που κατέβηκε στις εκλογές πήρε 0,49% και στην πορεία μετριόταν στο 0,2% ( μετά κρύφτηκε πίσω από την ΕΛΙΑ, την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, το ΚΙΝΑΛ ) διέσπασε δύο κόμματα, βρέθηκε από το πουθενά Βουλευτής Επικρατείας και το παλεύει με αξιώσεις να ξαναγίνει ως ο επικεφαλής 30 στελεχών ! Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει κάποιος πολλά παραδείγματα.Αυτά τα δύο όμως είναι πολύ χαρακτηριστικά.
Είναι πολύ χαρακτηριστικά γιατί φέρνουν στην επιφάνεια όλη την υποκρισία, όλη την θεσμική καταβαράθρωση κομμάτων και θεσμών, όλο τον χαμαιλεοντισμό κάποιων που φέρουν τον τίτλο του αριστερού ως μοδάτη σημαία ευκαιρίας για την προσωπική ανέλιξή τους. Γιατί πλήτουν την αξιοπιστία της Πολιτικής, την απαξιώνουν στα μάτια όλης της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Τσίπρας και πρόθυμοι είναι επικίνδυνοι γιατί διδάσκουν ότι μπορείς να καταφύγεις στα πάτα για να πετύχεις τους προσωπικούς στόχους σου.
Γι αυτό, αν υπήρχαν μια σειρά λόγοι να τιμωρήσει κάποιος με την ψήφο του τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα είναι διακριτός ακόμα ένας.Για να μπει τέλος στην συναλλαγή ως τρόπος άσκησης Πολιτικής, στον επικίνδυνο αμοραλισμό. Για να μπει τέλος στα επικίνδυνα παιχνίδια για την Δημοκρατία που τελικά αφυπνίζουν ακροδεξιές δυνάμεις.