Η Δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στις αρχές Σεπτεμβρίου, κανονικά, πρέπει να χτύπησε καμπάνες για πολλούς. Τα μηνύματα είναι καλά για όσα κόμματα πιστεύουν σε ανελεύθερες έως και φασιστικές λύσεις. ο ΣΥΡΙΖΑ διασώζεται στη δεύτερη θέση παρά την ολική καταστροφή που ήδη προκάλεσε. Η ΧΑ «καπάρωσε» την τρίτη θέση και το ΚΚΕ αντέχει. Το ότι σχεδόν εξαφανίζονται οι ΑΝΕΛ είναι μικρή παρηγοριά, αφού «επιβιώνει» ο «εναλλακτικός» Λεβέντης και δεν ξέρουμε τί κρύβεται στο 29% του «Άλλο» και «ΔΞ/ΔΑ».
Τον κάθε λογικό άνθρωπο ενδιαφέρουν τα κόμματα και οι πολιτικοί που πιστεύουν στην Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Αυτά είναι η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, που, μαζί συγκεντρώνουν σκάρτα 35%. Θα ήταν πολύ δύσκολο να κυβερνήσουν, ακόμη και με συνεργασία. Συμπέρασμα, η Δημοκρατία κινδυνεύει, εκτός αν κάποιος εντάσσει το ΣΥΡΙΖΑ στα δημοκρατικά κόμματα, οπότε κινδυνεύει η Λογική. Αυτό λέει η Κομματική Αριθμητική.
Υπάρχει, όμως, και η Πολιτική ως τέχνη και επιστήμη όπως εκφράζεται μέσω των κομμάτων, αλλά και μέσα από την ψυχή και το μυαλό του καθενός από εμάς, την ώρα των Εκλογών. Τα κόμματα είναι συσσωματώσεις πολιτών που, κατά κάποιον τρόπο, «υποχρεώνονται» να εκφρασθούν μέσω των κομμάτων για την κυβερνητική τους επιλογή. Αυτή η επιλογή είναι μία «συντομογραφία» όσων θα επιθυμούσε ο καθένας από εμάς, αλλά, όπως κάθε συντομογραφία, κρύβει πολλά και αφήνει ακόμη περισσότερα ασαφή έως αμφίβολα ή αιωρούμενα στον πολιτικό χρόνο. Οι επιλογή του «κόμματος» συνεπώς, είναι μία άσκηση αβεβαιότητας, από την οποία πολλοί εξέρχονται ακόμη και μη αρτιμελείς. Υπό κανονικές συνθήκες η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι χώρα αναπήρων.
Η Ιστορία διδάσκει πως οι επιλογές μας συνήθως οδήγησαν σε καταστροφές. Προφανώς αντί να κόβουμε τα χέρια μας προτιμούμε τη … λοβοτομή. Όπως , κάποτε, διώξαμε έναν Βενιζέλο, το 2014, αντί να επιμείνουμε στην καταραμένη «μνημονιακή πολιτική» που είχε αρχίσει να αποδίδει, προτιμήσαμε τον «αντι-μνημονιακό» παράδεισο, που, φυσικά, ταχύτατα εξελίχθηκε σε Κόλαση. Η έξοδος από την Κόλαση είναι τώρα αμφίβολή έως αδύνατη, χωρίς ριζική αλλαγή στο Εθνικό μας Πολιτικό DNA. Και, αν το βιολογικό DNA δεν αλλάζει, το πολιτικό DNA, μεταλλάσσεται με μία απλή δημοκρατική διαδικασία τις Εκλογές.
Γυρίζοντας στην πολιτική αριθμητική της στιγμής του σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως η μόνη «Δημοκρατική Άμυνα» απέναντι στην εξελισσόμενη εθνική καταστροφή είναι η συγχώνευση των ψηφοφόρων των τριών δημοκρατικών κομμάτων σέ ένα «εκλογικό μόρφωμα» έκτακτης ανάγκης, με «όπλα» την κοινή λογική και σκοπό τη δημοκρατική αυτοσυντήρηση. Και αν το σημερινό 35% της κομματικής αριθμητικής φαίνεται λειψό και επίφοβο, η πολιτική αριθμητική λέει πως ένα τέτοιο σχήμα με προφανή την εκλογική προοπτική που πάντα «συγκινεί» τον Έλληνα ψηφοφόρο, θα … «σάρωνε».
Αν αυτό «ενοχλεί» κάποιους «αρχηγούς» ποσώς θα έπρεπε να ενδιαφέρει. Αφού, για πρακτικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την «εκλογική μηχανική» και το Σύνταγμα, απαιτείται ένας «αρχηγός», αυτός, προφανώς, θα είναι ο σημερινός επι κεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος. Αν ο κ. Μητσοτάκης σήμερα συγκεντρώνει τα υψηλότερα ποσοστά δημοφιλίας, αυτό είναι ευτυχές. «Οπερ έδει δείξαι», λέγανε οι πρόγονοί μας και ας μην τους επικαλούμαστε μόνο όταν μας συμφέρει.