Κάθε μέρα και πιο επικίνδυνος γίνεται ο Ερντογάν. Κι όσο οι δημοσκοπήσεις στην Τουρκία θα εξακολουθούν να δείχνουν ότι η επανεκλογή του στην προεδρία της γειτονικής χώρας θα κριθεί στο νήμα, τόσο πιο θρασύς, πιο επιθετικός και πιο απρόβλεπτος θα γίνεται.

Η απροκάλυπτη εισβολή στη Συρία και το αιματοκύλισμα της κουρδικής Αφρίν, οι συνεχείς προκλήσεις στο Αιγαίο και στην Κυπριακή ΑΟΖ αλλά και η επανερχόμενη συνεχώς μεταναστευτική απειλή, δείχνουν ότι είναι αποφασισμένος να παίξει με τη φωτιά προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία και τα προνόμιά του. Ξέρει ότι στην ουσία αυτός είναι ο μόνος δρόμος να διασωθεί από τις συνέπειες της ήττας που προβλέπονται πολύ βαριές και για τον ίδιο προσωπικά.

Η Ελλάδα δεν έχει περιθώρια λαθών στην αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης. Ούτε και οι κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες δυνάμεις έχουν την πολυτέλεια επικοινωνιακών ή μικροκομματικών χειρισμών. Το κλείσιμο των ανοιχτών εκκρεμοτήτων στα βόρεια σύνορα και η ενθάρρυνση της επανέναρξης των συνομιλιών στην Κύπρο αποτελούν αυτονόητες προϋποθέσεις για την εξασφάλιση ευνοϊκού, φιλειρηνικού περιβάλλοντος στη περιοχή.

Η σταθερή εφαρμογή πολιτικής αρχών, όπως στην περίπτωση της (μη) έκδοσης των οκτώ Τούρκων αξιωματικών πρέπει να συνοδεύεται από διπλωματικές κινήσεις και πρωτοβουλίες στη βάση των διεθνών κανόνων με την παράλληλη αποφυγή των εθνοπατριωτικών τσαμπουκάδων από τους κήρυκες του εγχώριου λαϊκισμού. Και φυσικά να ενταθεί η προσπάθεια αξιοποίησης του ευρωπαϊκού παράγοντα με την ευκαιρία και της συνάντησης κορυφής Ευρώπης-Τουρκίας την ερχόμενη εβδομάδα στη Βάρνα.

Η εξασφάλιση μιας σταθερής και μόνιμης ειρήνης στην περιοχή είναι αναγκαία όσο τίποτε άλλο, ιδιαίτερα τη στιγμή που η χώρα αγωνίζεται ν’ αλλάξει τους δυσμενείς συσχετισμούς και να ορθοποδήσει.