«Σε σχέση με τη διαγραφή, συχνά στο δημόσιο διάλογο διατυπώνονται επιχειρήματα προτεσταντικής ηθικής του τύπου ‘πρέπει να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας’. Όμως αυτό που έχει σημασία να διευκρινιστεί είναι ότι η δανειοδότηση μιας χώρας αποτελεί μια μορφή επένδυσης, από την οποία ο δανειστής απολαμβάνει ένα σχετικό κέρδος με τη μορφή του τόκου. Καμία επένδυση δεν συνεπάγεται εξ ορισμού κέρδος, αντιθέτως κάποιες είναι ιδιαιτέρως ριψοκίνδυνες. Ακριβώς τέτοιο ρίσκο ενείχε και η δανειοδότηση μιας υπερχρεωμένης χώρας που διανύει το πέμπτο έτος ύφεσης. Επομένως, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους δεν αποτελεί τίποτα το περισσότερο από την επαλήθευση μιας αποτυχημένης επένδυσης, η οποία συνεπάγεται ζημίες για αυτούς που αντιμετώπιζαν μυωπικά την κατάσταση».
Προσέξτε την προηγούμενη παράγραφο. Είναι από ένα άρθρο που συνοψίζει τη νέα οικονομική πολιτική της αντιπολίτευσης. Τώρα τα πράγματα είναι πια πιο ήρεμα. Δεν μιλάμε ούτε για χούντες, ούτε για κατοχές, ούτε για προδότες. Δεν μιλάμε για οικονομική δικτατορία, ούτε για «επαχθή δάνεια» που έπαιρναν κατοχικές κυβερνήσεις και ο λαός θα τα διέγραφε.
Τώρα έχουμε γυρίσει στην πραγματικότητα. Μιλάμε για επενδύσεις. Μας δάνειζαν, δεν έχουμε να τα πληρώσουμε, ζητάμε να τα διαγράψουν. Ότι λένε λίγο πολύ όλοι δηλαδή.
Είναι όμως αξιοσημείωτος ακόμα κι εδώ, ο κυνισμός. Αφού πήραν το «ρίσκο να δανείζουν μια υπερχρεωμένη χώρα», αφού αντιμετώπιζαν «μυωπικά» την κατάσταση, οι ηλίθιοι επενδυτές, τι φωνάζουν τώρα; Πρέπει να μας τα χαρίσουν με συνοπτικές διαδικασίες και να μας ζητήσουν και συγγνώμη. Εμείς φταίμε αν αυτοί ήταν άφρονες επενδυτές; Ας πρόσεχαν. Τους ζητήσαμε εμείς να πληρώνουν τα ελλείμματά μας; Αγωνιούμε σαν ναρκομανείς να πάρουμε τη δόση; Μπα. Αυτοί επέμεναν να μας δανείζουν.
Μπίζνες κάνουμε. Άλλωστε το «πρέπει να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας» είναι «επιχείρημα προτεσταντικής ηθικής». Κι εμείς ως γνωστόν είμαστε ορθόδοξοι.
Όταν είχα δει τη διαφήμιση με τον «Τζάμπα», είχα νοιώσει ναυτία. Φαίνεται ότι ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν οι διαφημιστές. Είναι η επίσημη ιδεολογία της χώρας. Της αριστερής χώρας φυσικά.