Οι ομιλίες του Τσιπρα και του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, ήταν στην ουσία, ίδιες.
Ο ένας κατήγγειλε τον άλλον, ότι είναι φορέας, της απόλυτης καταστροφής.
Ο καθένας για τον εαυτό του, κράτησε τον ρόλο, του μικρού σωτήρα.
Συμφώνησαν, ότι για την κρίση και τα μνημόνια και τα δικά τους μνημόνια, έφταιγαν, οι προηγούμενοι.
Παρ’ ότι, ο ένας κατηγόρησε τον άλλον, για τα συναισθήματα που νοιώθει, όταν τα εφαρμόζει, συμφώνησαν, ότι θα τα εφαρμόσουν.
Αυτήν την φορά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν κατήγγειλαν τους εταίρους και δανειστές,
ζήτησαν όμως, «χάρες» και εδώ οφείλω να ομολογήσω, ότι ο Τσιπρας ζήτησε περισσότερες.
Ζήτησαν και οι δυο, να μας μειώσει η ΕΕ τα πρωτογενή πλεονάσματα, μάλιστα ο Μητσοτάκης πιο γρήγορα.
Ζήτησαν, να αυξηθεί το πακέτο Γιούνκερ. Δεν είπαν όμως, ότι η ΝΔ δεν προετοίμασε την χώρα για την αξιοποίηση του και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη δεν έχει εντάξει, ούτε ένα έργο.
Ζήτησαν να σταματήσει η ΕΕ την λιτότητα, άλλα δεν αναρωτήθηκαν, γιατί την υιοθέτησαν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες το 2000 και συνεχίζουν, Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες μαζί, μέχρι σήμερα.
Ζήτησαν να μας λύσει το Μεταναστευτικό η ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία και καλύτερα η Μερκελ, γιατί μόνο αυτή, παρ’ ότι χάνει συνεχώς στις εκλογές των κρατιδίων, κρατάει την τιμή της Ευρώπης.
Ζήτησε ο Τσίπρας, για να μην ξεχνιόμαστε και ένα κούρεμα, ή τουλάχιστον μια ρύθμιση του χρέους, ακόμη.
Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος, δεν αναφέρθηκε στην παγκόσμια οικονομία και τις τεράστιες ανισορροπίες και ανισότητες, που δημιουργήθηκαν και γίνονται εκρηκτικές και την αρνητική πίεση που ασκούν στην Ευρωπαϊκή και φυσικά την Ελληνική οικονομία.
Δεν αναφέρθηκαν καθόλου, στο γεγονός, ότι η ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής οικονομίας, έχει μειωθεί, ακόμη και της Γερμανίας. Και ότι οι οικονομίες των Ευρωπαϊκών χωρών, η μια μετά την άλλη, μπαίνουν σε ύφεση. Δεν αντιλαμβάνονται, ότι αυτό οφείλεται στην μεταφορά της παραγωγής, μεγάλης γκάμας αγαθών, στις αναπτυσσόμενες χώρες, με το κοινωνικό και περιβαλλοντολογικό dapping που εφαρμόζουν, τα ανελεύθερα καθεστώτα αυτών των χωρών.
Δεν αντιλαμβάνονται και οι δυο, ότι η χώρα μας πρέπει να διαμορφώσει ένα δικό της εθνικό σχέδιο, που θα ξεπερνά τις μνημονιακές υποχρεώσεις και θα της δώσει την δυνατότητα να σταθεί μόνη της όρθια, για να μπορέσει να ζητήσει με αξιοπιστία πρόσθετη βοήθεια, από τους εταίρους και δανειστές και να δουλέψει μαζί τους, για να επανακτήσει η ΕΕ την ανταγωνιστικότητα της και να μπορέσει να υποστηρίξει την παρουσίας της, στον διαφοροποιούμενο συνεχώς, παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.
Ένα τέτοιο σχέδιο, έχει ως απόλυτο προαπαιτούμενο, την πολιτική σταθερότητα και την εθνική συνεννόηση.
Στην ΔΕΘ, ο Πρωθυπουργός και ο Αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδειξαν και έκαναν, το ακριβώς αντίθετο.
Η επιλογή τους αυτή δεν είναι σημερινή, αυτήν έχουν από την αρχή της κρίσης, γιατί ο μεν Σύριζα, είναι δημιούργημα της κρίσης και της καθολικής δημαγωγίας του, η δε ΝΔ, επιβίωσε της κρίσης, γιατί την προκάλεσε και διάλεξε να κρυφτεί το 2009, όταν ξέσπασε.
Μπορεί ο Τσιπρας του 2016 στην ΔΕΘ, να είναι η απόλυτη μετάλλαξη του Τσιπρα του 2014 στο ίδιο βήμα και ο Μητσοτάκης, να μην μοιάζει τον Καραμανλή του 2009 και τον Σαμαρά των Ζαππείων. Όμως, ο δεύτερος, για μια φωτογραφία μαζί τους, κατέστρεψε, ότι λογικό είπε στην ομιλία του, αποκαλύπτοντας, ποιοι είναι τα αφεντικά, στην ΝΔ.
Αν ο Τσιπρας νομίζει, ότι επειδή βγαίνουν τώρα μαζί του φωτογραφίες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και ειδικά οι σοσιαλιστές, θα λυθούν και τα προβλήματα της χωράς, τότε έφτιαξε πολύ γρήγορα μια νέα αυταπάτη, εξίσου επικίνδυνη, με τις προηγούμενες.
Για λόγους δικής τους επιβίωσης το κάνουν, αφού του χρόνου, τέτοιες ημέρες, μπορεί κανείς τους, ούτε και ο ίδιος, να μην είναι στην ίδια θέση, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στις χώρες τους.
Μπορεί να φανταστεί κανείς, ποιοι μπορεί να είναι, ένα χρόνο μετά, στην θέση τους;
Μπορεί να φανταστεί, ανεξάρτητα ποιος θα εκπροσωπεί την Ελλάδα, πόσο πιο δύσκολη θα είναι η πραγματικότητα της Ελλάδας και πόσο πιό αρνητικοί θα είναι η στάση των νέων ηγετών των άλλων χωρών, απέναντι στην χώρα μας;
Αλήθεια, ενώ όλοι βλέπουν την άνοδο των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων στις χώρες της ΕΕ και ειδικά στις πιο ισχυρές, δεν αντιλαμβάνονται ότι, δυο είναι τα βασικά σημεία της εσωτερικής τους προπαγάνδας, ο κίνδυνος των προσφύγων για τις χώρες τους, που περνούν από τα αφύλακτα σύνορα της ΕΕ και η αλόγιστη βοήθεια, που δίνουν οι χώρες τους, προς άλλες χώρες.
Δυστυχώς και στα δυο, «η σπάταλη και ανίκανη Ελλάδα», είναι στο κέντρο του κάδρου.