(Θα μου πείτε: τώρα θυμήθηκες να ασχοληθείς με την Τουρκία; Θα σας πω: τώρα ωρίμασε το θέμα. Δράσεις, αντιδράσεις, υπόστρωμα, τώρα βγήκαν πολλά στο φως και τώρα, το μονοπάτι της αφήγησης έγινε πιο ασφαλές. Περιηγηθείτε λοιπόν μαζί μου, σε όσα έμαθα διαβάζοντας τα ξένα ΜΜΕ).
Στην Τουρκία, με τις συλλήψεις των 52 (που ήταν όλοι τους μέλη της εξέχουσας κοινωνίας), είδαμε απλά την κορυφή του παγόβουνοy. Όμως, τι κι αν οι συλλήψεις συνοδεύθηκαν με βαριές καταγγελίες, τι κι αν βρέθηκαν κιβώτια με χρήματα στα σπίτια των συλληφθέντων, χτες ο Τούρκος πρωθυπουργός απέλυσε κάπου 30 αστυνομικούς που οργάνωσαν και συντόνισαν την έρευνα…
Όπως αναφέρουν τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, στη συγκεκριμένη υπόθεση αναδύεται η ρήξη που σοβεί εδώ και καιρό ανάμεσα στην ισλαμική κυβέρνηση Ερντογάν και το Κίνημα Χιτζμέτ, που καθοδηγείται από τον ισχυρό χότζα Φετουλάχ Γκιουλέν. Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι ο (πάλαι ποτέ σύμμαχος του Ερντογάν) έχει μεγάλες προσβάσεις στον χώρο της αστυνομίας και της δικαιοσύνης και ότι ο αξιωματικός που είχε οργανώσει τις έρευνες για τους 52, ήταν φίλα προσκείμενος στον Γκιουλέν.
Σε δημοσίευμα της «Monde» σημειώνεται εξάλλου, ότι η αστυνομική επιχείρηση ήταν η απάντηση Γκιουλέν στην κυβερνητική απόφαση για την κατάργηση των φροντιστηρίων, που προετοιμάζουν τους μαθητές για τις εισαγωγικές. Αυτή η σύγχρονη επιλογή που εντάχθηκε σε μια συνολική αναμόρφωση της παιδείας, για τους γνώστες της τουρκικής πολιτικής, ήταν χτύπημα κάτω απ΄ τη ζώνη για τον Γκιουλέν. Διότι η αδελφότητα του ισλαμιστή ηγέτη έχει επενδύσει στα φροντιστήρια – λέγεται ότι κάπου 3.500 φροντιστήρια σε όλη τη χώρα είναι δικών τους συμφερόντων – και άρα, η απόφαση Ερντογάν κατάφερε ισχυρό πλήγμα στον έτερο ισλαμιστικό πόλο της χώρας. Ένα πλήγμα που είχε ταυτόχρονα οικονομικό και πολιτικό αντίκρισμα – καθώς αφενός ακυρώθηκε μια τεράστια οικονομική δραστηριότητα της αδελφότητας και αφετέρου αποδομείται ένα μεγάλο δίκτυο αναπαραγωγής της επιρροής Γκιουλέν στη χώρα.
Η αστυνομική επιχείρηση επομένως, φαίνεται πως αποφασίσθηκε από το κέντρο εξουσίας Γκιουλέν τώρα, τρεις μήνες πριν από τις δημοτικές και οχτώ μήνες πριν από τις Προεδρικές εκλογές. Η χρονική συγκυρία της επιχείρησης επομένως είχε πολύ καλά υπολογιστεί, όμως δεν έγινε εν κενώ αέρος – η βάση υπήρχε, καθώς είχε σωρευθεί μέγας όγκος επιβαρυντικών στοιχείων. Οι πρώτες ενδείξεις μιλούν για ποταμούς χρημάτων που προέρχονται από μάλλον σκοτεινές δραστηριότητες και που σχετίζονται: με την κρατική τράπεζα Halkbank, με τη μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία του μεγιστάνα Αλί Αγιάογλου και με τον δήμο Φατίχ της Κωνσταντινούπολης. Οι κατηγορίες που τους απαγγέλθηκαν, αναφέρονται σε απάτες σε διαδικασίες διαγωνισμών, σε δωροδοκίες και συναλλαγές σε χρυσό. Στους εμπλεκόμενους – που είναι όλοι τους βαριά ονόματα της τουρκικής πολιτικής ελίτ – βρίσκονται μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά και οι γιοι των υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Περιβάλλοντος – Πολεοδομίας.
Η αστυνομική επιχείρηση, που γνωστοποιήθηκε στον Ερντογάν την ώρα που είχε ήδη ξεκινήσει, φυσικά καταγγέλθηκε από τον τούρκο πρωθυπουργό ως «βρώμικη επιχείρηση». «Κάποιοι θέλουν να ανακόψουν την ταχεία ανάπτυξη της χώρας μας. Ορισμένοι απ΄ αυτούς είναι έξω και έχουν τους μηχανισμούς τους μέσα στη χώρα μας» τόνισε εξοργισμένος σε συνέντευξη Tύπου, όσο πιο «φωτογραφικά» γινόταν. Κι αμέσως μετά έπαυσε τους πέντε αστυνομικούς διευθυντές που ηγήθηκαν της επιχείρησης και κάπου 25 μεσαία αστυνομικά στελέχη, επειδή «προχώρησαν σε συλλήψεις χωρίς να ενημερώσουν τους ανωτέρους τους»…
Όπως αναφέρεται εξάλλου στον τουρκικό Tύπο («Χουριέτ») αμερικανοί αξιωματούχοι έσπευσαν να διαμηνύσουν στην τουρκική κυβέρνηση ότι «ουδόλως» εμπλέκεται η χώρα τους στη διαμάχη Ερντογάν-Γκιουλέν. Πρόκειται για «οικογενειακή σας υπόθεση» τόνισαν και απεκδύθηκαν κάθε εμπλοκής, εκ του γεγονότος ότι ο Γκιουλέν ζει στις ΗΠΑ.
(Και λοιπόν, «τι συμπέρασμα βγάζεις;» θα μου λέγατε αν κουβεντιάζαμε δια ζώσης. Με την Τουρκία είναι δύσκολο να βγάλεις συμπέρασμα, θα σας έλεγα, διότι και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους που έχουν χτιστεί σε βάθη χρόνων. Το πρόβλημα με τη χώρα όμως είναι, πως παρά τα θετικά βήματα που έχει κάνει, η δημοκρατία της εξακολουθεί να πάσχει βαριά. Οι κατηγορίες (για παράδειγμα) που προσάπτονται στους συλληφθέντες, πρέπει να διερευνηθούν ανεξάρτητα από τις σκοπιμότητες που υποκίνησαν τις συλλήψεις. Αυτή θα έπρεπε να ήταν η έμφαση του πρωθυπουργού και όχι η απόλυση των αστυνομικών. Αλλά όταν απολύεται η γνωστή και σοβαρή δημοσιογράφος Ναζλί Ιλιτσάκ από τη «Σαμπάχ», επειδή υποστήριξε ότι οι υπουργοί (οι γιοι των οποίων συνελήφθησαν) «πρέπει να παραιτηθούν», ποιες ελευθερίες και ποιες αρχές της Κοπεγχάγης να αναζητήσουμε στην Τουρκία;).