Η επανάληψη της κρίσης, ότι ο κ. Τόσκας είναι ένας αποτυχημένος υπουργός Δημόσιας Τάξης, καταντά πληκτική. Έχει αποτύχει σε όλα όσα θα έπρεπε να έχει κάνει σε σχέση με την ασφάλεια των πολιτών. Κρύβεται πίσω από τις όποιες επιχειρησιακές επιτυχίες της αστυνομίας και καμώνεται τον ελεγκτή στις αποτυχίες της.
Την περασμένη εβδομάδα ξεπέρασε τον κακό εαυτό του αποδεικνύοντας ότι διακατέχεται και από κομπορρημοσύνη πέραν της αναισθησίας και της αναλγησίας που τον διακρίνει. Απευθυνόμενος με ύφος περισπούδαστου εγκληματολόγου σε οικογένειες με θύματα εγκληματικών ενεργειών, τους ενημέρωσε (την ίδια ώρα που ο άνθρωπός τους χαροπαλεύει) ότι το έγκλημα έχει αλλάξει χαρακτήρα κι έχει γίνει «πιο βίαιο» (!) αλλά, εμείς «δεν θα γίνουμε Φαρ Ουεστ» (προφανώς, επειδή ο ίδιος θα το επιβάλει).
Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Τσίπρας δεν τον απομακρύνει. Και η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μας οδηγεί, ευθέως, στον πυρήνα του προβλήματος. Το μέγα πρόβλημα για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια των πολιτών δεν είναι ο ανίκανος υπουργός, αλλά ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η εγκόλπωση, η πίστη των Συριζαίων στη λογική του μπάχαλου, της αποδόμησης της αστικής ευημερίας, της σταθερότητας και της κοινωνικής συνοχής.
Η φασιστικού τύπου κατάληψη των Εξαρχείων και η ιδιότυπη «απονομή δικαιοσύνης» από συμμορίες με ποικίλα ονόματα αξιολογούνται ως σημαντικότερες από την επιχειρηματική ανάπτυξη και η απώλεια της περιουσίας των παροικούντων το κέντρο των μεγάλων πόλεων δεν αξίζει όσο η ελεύθερη έκφραση, η αυτοδιάθεση και το «ξεχαρμάνιασμα» των συλλογικοτήτων. Το ίδιο ισχύσει και για τη διάλυση του αστικού ιστού της Αθήνας και του ιστορικού της κέντρου με νομιμοποιημένο το παρεμπόριο, τις καταλήψεις των πανεπιστημίων και το αλισβερίσι των λαθρομεταναστών, που απολαμβάνουν ανενόχλητοι την ευημερία που οι ταλαίπωροι Αθηναίοι τους διασφαλίζουν.
Ο εθνολαϊκισμός, εν τέλει, βλάπτει το ίδιο τα εθνικά συμφέροντα και τα συμφέροντα του κάθε πολίτη, του κάθε Ελληνα που θέλει να πετύχει και να διακριθεί στη δουλειά του και τη ζωή του.
Οι μπαχαλάκηδες αποτελούν ισχυρή ομάδα πίεσης στην κυβέρνηση, η οποία πρέπει να δίνει τα διαπιστευτήριά της διαρκώς. Να υποσημειώσουμε, ωστόσο, ότι είναι αγνώμονες, αφού δεν ικανοποιούνται και με γενναίες πράξεις αποδεδειγμένης κοινωνικής αναισθησίας και κοινωνικής κατατρομοκράτησης, όπως εκείνες στις οποίες προέβη ο ανεκδιήγητος εκείνος Συριζαίος υπουργός Δικαιοσύνης, που απελευθέρωσε όλους τους βαρυποινίτες ισχυριζόμενος ότι προέχει ο κοινωνικός χαρακτήρας της ποινής!

liberal.gr