Ο θείος από την Ευρώπη;

04 Ιουν 2020


Την αγωνία για την αντιμετώπιση της νέας οικονομικής ύφεσης - που πήρε σταδιακά τη θέση της αγωνίας για την αντιμετώπισης της πανδημίας - αντικατέστησε η ανακούφιση από την απόφαση για δραστική οικονομική ενίσχυση των οικονομιών των χωρών μελών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ηγεσία της οποίας συνειδητοποίησε επιτέλους την ανάγκη να λειτουργήσει στην κατεύθυνση μιας εν δυνάμει ομοσπονδίας. Ο ευχάριστος πονοκέφαλος της ουσιαστικής αξιοποίησης του γενναίου οικονομικού πακέτου μέσα στα επόμενα επτά περίπου χρόνια βρίσκεται ήδη στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. 


Δύσκολα μπορεί κανείς να αντιταχθεί στην κυβερνητική εξαγγελία για σύσταση επιτροπής «σοφών» της οικονομίας που θα συμβάλλει την εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που τα ονόματα που ανακοινώθηκαν είναι γνωστά για την επιστημονική τους πληρότητα. Με μια αναγκαία επισήμανση. Η οικονομία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα πρότυπα της πανδημίας. Η επιτροπή των οικονομολόγων δεν μπορεί να γίνει μια νέα επιτροπή λοιμωξιολόγων που εισηγούντο τα μέτρα που η κυβέρνηση - και το πολιτικό σύστημα - αποδεχόντουσαν και εφάρμοζαν ευλαβικά.


Ο διάλογος και η αντιπαράθεση για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και το νέο σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο της χώρας θα λάβει ασφαλώς υπ? όψιν του τις γνώμες των ειδικών αλλά θα διεξαχθεί στο πλαίσιο των προβλεπομένων θεσμικών δημοκρατικών διαδικασιών. Πρόκειται για αποφάσεις που θα κρίνουν τη μελλοντική οικονομική πορεία της χώρας και τις πολιτικές εξελίξεις. Μέσω των προτάσεων που θα κατατεθούν από τα κόμματα και τους κοινωνικούς εταίρους, θα διατυπωθούν - και θα συντεθούν κατά το δυνατόν - οι αντιλήψεις για την πορεία αυτή. 


Ας ελπίσουμε ότι το ευρωπαϊκό πακέτο θα αξιοποιηθεί για την οικονομική,  παραγωγική και τεχνολογική ανασυγκρότηση της χώρας που θα δημιουργήσει παράλληλα νέες θέσεις και συνθήκες εργασίας και θα οδηγήσει στην επιστροφή του ξενιτεμένου επιστημονικού μας δυναμικού. Δεν χρειαζόμαστε ένα νέο «θείο από την Αμερική» που θα σπαταληθεί στις πελατειακές και συντεχνιακές «ανάγκες» του πολιτικού συστήματος.