Η Ιταλία έβρισκε πάντα τον τρόπο και την τόλμη να δοκιμάζει νέους δρόμους, προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις στα πολιτικά αδιέξοδα που αντιμετώπιζε στην πορεία της. Οι Ιταλοί πολίτες είχαν πάντα το θάρρος να δίνουν ευκαιρίες αλλά και την δύναμη να αναγνωρίζουν, όταν χρειαζόταν, τα λάθη των επιλογών τους και να τα διορθώνουν αναλαμβάνοντας την ευθύνη και το κόστος τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Ιταλοί ψηφοφόροι έδωσαν στο PC το μεγαλύτερο ποσοστό, περίπου 33%, στον Δυτικό κόσμο και ότι πίστεψαν στην απλή αναλογική που την άλλαξαν όταν... κουράστηκαν από την ακυβερνησία. Αργότερα, δεν δίστασαν να παραδώσουν την εξουσία στον μεγιστάνα των ΜΜΕ, Σύλβιο Μπερλουσκόνι και όταν απογοητεύτηκαν απ? αυτόν, αλλά και από τους εκσυγχρονιστές του Ματέο Ρέντζι, «έπεσαν» στον λαϊκιστή Μπέπε Γκρίλο και στα 5 αστέρια του.
Το περασμένο Σάββατο, μέσα στις συνθήκες της ανελέητης πανδημίας που προκάλεσε ανυπολόγιστες ανθρώπινες απώλειες στη χώρα, η Ιταλία εμπιστεύτηκε τις τύχες της στον τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι. Το γεγονός και μόνο ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην της ακροδεξιάς φυσικά, αποδέχτηκαν τη συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό την ηγεσία του κατά γενική ομολογία επιτυχημένου διοικητή της ΕΚΤ, δίνει εξ αρχής στο εγχείρημα την αναγκαία αισιόδοξη προοπτική.
Βαδίζουμε, λοιπόν, σε μια νέα εποχή όπου οι τεχνοκράτες θα αντικαταστήσουν τους πολιτικούς; Την σκέψη αυτή μπορεί να κάνουν μόνον εκείνοι που θεωρούν τον Ντράγκι ως ένα στυγνό τεχνοκράτη. Εκείνοι που ξεχνούν ότι η οικονομική στρατηγική που ακολούθησε για τη σωτηρία του ευρώ στηρίχτηκε στην πολιτική του πεποίθηση ότι η σταθερή νομισματική ένωση είναι προϋπόθεση για μια ισχυρή Ενωμένη Ευρώπη. Εκείνοι που ξεχνούν ότι ο Ντράγκι στάθηκε ικανός να στηρίξει την πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης απέναντι στην σκληρή γερμανική πολιτική των μηδενικών ελλειμμάτων.
Οι τεχνοκράτες δεν θα αντικαταστήσουν τους πολιτικούς στη διακυβέρνηση των χωρών. Ωστόσο, γίνεται φανερό ότι όλο και περισσότερο οι "επαγγελματίες" πολιτικοί θα "παραχωρούν" τη θέση τους σε πολιτικούς που θα διαθέτουν τις γνώσεις και την πείρα να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα και σύγχρονα προβλήματα που θα προβάλλουν ολοένα και πιο επιτακτικά την εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Μακάρι, ο Μάριο Ντράγκι και η μικτή του κυβέρνηση πολιτικών και τεχνοκρατών να επιτύχουν, ανοίγοντας ένα νέο δρόμο διακυβέρνησης στην Ευρώπη.