Τάκης Μπαλτάκος είναι σύμβολο. Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Για να ξέρουμε τι ακριβώς φιλοδοξούμε να αποχαιρετήσουμε, ποιο μοντέλο πολιτικού επιδιώκουμε να αφήσουμε πίσω μας.
Ο Τάκης είναι ο άνθρωπος που συνελήφθη σε βίντεο να χαριεντίζεται με τη Χρυσή Αυγή και να αδειάζει τον ίδιο του τον πολιτικό προϊστάμενο, παρόλο που θεωρείται ένας από τους στενότερους συνεργάτες του. Ο Τάκης είναι ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης που -ελέω γειτνίασης γραφείων- είχε συμπτωματικές (sic) συναντήσεις με στελέχη της ελληνικής Ακροδεξιάς, αλλά όχι και σύμπτωση απόψεων (συ είπας, Τάκη). Ο Τάκης είναι ο πατέρας που έκανε τα πάντα για να διορίσει τον γιο του στο Λιμενικό Σώμα, με αποτέλεσμα την πρόσληψη άλλων 15 επιλαχόντων που είχαν περισσότερα μόρια από τον κανακάρη, για να πετύχει -σύμφωνα με τα ρεπορτάζ- τον στόχο του ο νεαρός Μπαλτάκος. Ο Τάκης είναι ο θρησκευόμενος πολιτικός που φοράει την πίστη του στο μανίκι του και νιώθει την ανάγκη να κρεμάσει στον τοίχο του γραφείου του μια τρίλιζα χριστιανικών εικόνων, κραυγάζοντας σιωπηρά στον συνομιλητή του: «Κι αν δεν το κατάλαβες, είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος». Είναι όμως και ο υποκριτής που όταν κλείνουν οι πόρτες και νομίζει πως δεν τον τραβούν οι κάμερες, σταυροκοπιέται και βρίζει χυδαία (ο πνευματικός του τι λέει για όλα αυτά;).
Το πρόβλημα είναι ότι ο Τάκης, παρά την παραίτησή του, μας αφήνει παρακαταθήκη τον γιο του. Ο οποίος δεν αποκλείεται μόλις ξεχαστεί ο αμφισβητούμενος διορισμός του, οι φωτογραφίες με τα καπνογόνα στα χέρια από τα ματς του Παναθηναϊκού και το χθεσινό… επεισοδιάκι στη Βουλή, να εμφανιστεί αναβαπτισμένος, ελπίζοντας σε μία λαμπρή καριέρα στα χνάρια του Μανιάτη πατρός.
Αν ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε να αποσείσει το στίγμα του εθνικιστικού δικτύου 21 και να παρουσιάσει μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα, θα έπρεπε να φροντίσει να απομακρύνει από το περιβάλλον του, τέτοιους τύπους, σαν τον Τάκη. Θρησκόληπτους που ταυτόχρονα δεν έχουν ιερό και όσιο. Ρουσφετολόγους που πιστεύουν ότι είναι αυτονόητο πολιτικοί και δικαστές από τα ίδια ή απέναντι χωριά να έχουν ανοιχτό δίαυλο. Aκροδεξιούς που θεωρούν θεμιτό το φλερτ με την Χρυσή Αυγή και διακηρύσσουν υπερήφανα ότι γεννήθηκαν αντικομμουνιστές. Αντισημίτες που αποκαλούν οτιδήποτε ισραηλινό «σιωνιστικό». Εχει κι άλλους τέτοιους στο περιβάλλον του.
Ταυτόχρονα όμως έχει σημασία να αναπτύξει κι η ελληνική κοινωνία δυσανεξία σε τέτοια φαινόμενα. Η χθεσινή παραίτηση έδειξε ότι το «μοντέλο Τάκης» θεωρείται πλέον παρωχημένο. Κι -ας ελπίσουμε- ακόμη πιο ξεπερασμένη η περίπτωση «μίνι-Τάκης», που βασίζεται στο τετράπτυχο «πατρίς – θρησκεία – ομάδα – οικογένεια».