Συνομιλούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα ή μόνο με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από εκλογές; Το ερώτημα τέθηκε με αφορμή, αρχικά τη συνάντηση του Στ. Θεοδωράκη με τον Αλ. Τσίπρα για να συζητήσουν την πρόταση για τη συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και στη συνέχεια μετά την κατάθεση από τη Φώφη Γεννηματά, των προτάσεων του Κινήματος Αλλαγής για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Σε σημαντικό τμήμα του προοδευτικού χώρου επικρατεί η αντίληψη ότι πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει σήμερα σε κάποιου είδους “πολιτική καραντίνα” και να μιλήσουμε μαζί του μόνο μετά από στρατηγική ήττα του στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Κατ΄αρχάς να συμφωνήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει όντως να υποστεί στρατηγική ήττα στις προσεχείς εκλογές. Πρέπει να μην είναι σε θέση να καθορίσει τις εξελίξεις και ο χώρος της κεντροαριστεράς να εκφράζεται από πραγματικές κι όχι ψευδεπίγραφες προοδευτικές δυνάμεις, μέσω της ενίσχυσης του Κινήματος Αλλαγής. Για να συμβεί αυτό ποιός είναι ο σωστός τρόπος; Η ακραία πόλωση που αποτελεί την προσφιλή τακτική και το προνομιακό πεδίο μάχης για τον Αλ. Τσίπρα;

Η αναπαραγωγή του διλήμματος “ή εμείς ή αυτοί”; Αυτό ακριβώς είναι το γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαϊκισμός στηρίζεται σε απλουστευτικά διλήμματα “εμείς οι καλοί, οι άλλοι οι κακοί” και επιχειρεί την πόλωση με βάση αυτά τα διλήμματα. “’Η Θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν” ήταν ένα από τα συνθήματα στις τελευταίες εκλογές. Τώρα προσπαθεί να δημιουργήσει νέα τεχνητή πόλωση μιλώντας για “προοδευτικό μέτωπο απέναντι στη συντήρηση”. Φυσικά τοποθετεί τον εαυτό του στην ηγεσία του μετώπου που μάχεται για την πρόοδο την ίδια στιγμή που συγκυβερνά με την ακροδεξιά. H πόλωση εξυπηρετεί και τη ΝΔ γιατί έτσι αντλεί ψηφοφόρους από το χώρο του κέντρου. Ένα τμήμα της μάλιστα,ακολουθεί την πολωτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετώντας βέβαια τον εαυτό του στο ρόλο του καλού.

Το Κίνημα Αλλαγής είναι λάθος να αναπαράγει αυτή τη λογική. ‘Οπως είναι λάθος να ετεροπροσδιοριστεί. Παρά τις ωμές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη, τις προσπάθειες ελέγχου των ΜΜΕ και την επέλαση των κολλητών του συστήματος εξουσίας στο κράτος, δεν κινδυνεύουμε με την εγκαθίδρυση ολοκληρωτικού καθεστώτος, ώστε να κάνουμε δημοκρατικό μέτωπο. Το αφήγημα περι αντιδημοκρατικής εκτροπής ακυρώνεται από τις εικόνες των ευρωπαίων ηγετών να χτυπούν τον κ.Τσίπρα φιλικά στην πλάτη.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται για ένα λαϊκίστικο κόμμα, στις γραμμές του οποίου συνυπάρχουν πρώην σταλινικοί, στελέχη του ΠΑΣΟΚ προσκείμενα στον Α.Τσοχατζόπουλο, στελέχη από το ΚΚΕεσ και κάποιοι που θα μπορούσες να τους εντάξεις στους αριστερούς σοσιαλδημοκράτες. Η ηγετική ομάδα έχει δείξει ότι κινείται αμοραλιστικά και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η εξουσία. Η αντιπαράθεση μαζί του πρέπει να επικεντρώνεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήρως αποτύχει στις επιλογές του κι έχει ζημιώσει τη χώρα σε κάθε επίπεδο. ‘Ολα του τα μεγάλα αφηγήματα έχουν καταρρεύσει. Προσπαθεί να αλλάξει το κοστούμι της ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν “πουλάει” πια και να φορέσει το κοστούμι του σοσιαλδημοκράτη προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Ο τυχοδιωκτισμός, ο αμοραλισμός, η διαχειριστική ανικανότητα, η αδυναμία διατύπωσης ενός σοβαρού σχεδίου για τη χώρα, πρέπει να βρίσκονται καθημερινά στο στόχαστρο. Ως αποτυχημένοι πρέπει να αντιμετωπίζονται κι όχι ως το “απόλυτο κακό”.

Η στρατηγική ήττα του και η επικράτηση των πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων αποτελούν όντως όρο sine qua non για την ανάκαμψη της χώρας. Για την οικονομική ανάπτυξη, το θεσμικό εκσυγχρονισμό, την αποκατάσταση κλίματος διαλόγου. Για να υπάρξει στρατηγική ήττα χρειάζεται η εγκακατάλειψη του από εκείνους που πίστεψαν στο κάλπικο αφήγημά του. Κι αυτό θα γίνει όταν οι οπαδοί του δεν τεθούν σε πολιτική καραντίνα, αλλά τους προσφερθεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Είναι λάθος να παίξεις με τον ΣΥΡΙΖΑ στο δικό του γήπεδο.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας. Μπορεί κάποιοι να χαίρονται με τις αποτυχίες της γιατί έτσι φθείρεται πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και γκρεμίζονται αυταπάτες. Το πρόβλημα είναι ότι το κόστος το πληρώνει η χώρα. Η απομάκρυνση της από την εξουσία είναι πολιτικός στόχος. Αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι υπάρχουν ζημιές που είναι αναστρέψιμες με θεσμικές παρεμβάσεις από μια σοβαρή κυβέρνηση ενώ ζημιές στα εθνικά θέματα ίσως αποδειχθούν μη αναστρέψιμες. Και αυτές οι ζημιές πρέπει να αποτραπούν. Σκληρή πολιτική αντιπαράθεση ναι λοιπόν, όχι νέος διχασμός ούτε πολιτικές μάχες στο πεδίο που επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

thetoc.gr