Έχει μεγάλη πλάκα το ότι ορισμένοι προσπαθούν να συσχετίσουν τον Τσίπρα με τον (ακροδεξιό κατά τα άλλα) Σαμαρά, με το επιχείρημα ότι όπως έκανε κωλοτούμπα ο Σαμαράς με το μνημόνιο, έτσι θα κάνει και ο Τσίπρας.
Εν προκειμένω δηλαδή η μνημονιοποίηση του Τσίπρα παρουσιάζεται ως κάτι καθησυχαστικό από τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λόγω μνημονίου!
Πρόκειται φυσικά για προφανώς καταγέλαστο ισχυρισμό, ο οποίος (προσποιείται ότι) αγνοεί μια σειρά εξαιρετικά σημαντικών παραμέτρων.
Παράμετρος 1η: ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός όντας μνημονιακός. Ψηφίστηκε δηλαδή έχοντας κάνει πριν την κωλοτούμπα κι έχοντας πληρώσει ήδη ό,τι εσωκομματικό τίμημα αναλογούσε στην κωλοτούμπα του, συνεπώς δεν είχε να διαχειριστεί την κωλοτούμπα ως πρωθυπουργός. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Τσίπρας θα κάνει κι αυτός κάτι ανάλογο, πώς θα μπορέσει να το διαχειριστεί εσωκομματικά και ενδοκοινοβουλευτικά με μια κυβέρνηση εκλεγμένη στο να κάνει το ακριβώς αντίθετο; Μήπως χρειάζεται να θυμίσουμε τι κατάληξη είχε η κυβέρνηση ΓΑΠ όταν προσγειώθηκε από το “λεφτά υπάρχουν” στο μνημόνιο; Μήπως χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η κωλοτούμπα Σαμαρά του κόστισε την απώλεια της μισής κοινοβουλευτικής του ομάδας σε ένα βράδυ; Και μάλιστα μιας κοινοβουλευτικής ομάδας δεξιάς. Όχι αποτελούμενης κατά το 1/3 της τουλάχιστον από δεδηλωμένους κομμουνιστές.
Παράμετρος 2η: ο Σαμαράς (έξυπνος και διορατικός ων), παρά τον οργιώδη αντιμνημονιακό λαϊκισμό του της περιόδου 2010-11, φρόντιζε πάντα να τονίζει καταληκτικά κάτι πολύ σημαντικό: “διαφωνούμε με το μείγμα πολιτικής, θα το επαναδιαπραγματευτούμε κλπ., αλλά θα σεβαστούμε σε κάθε περίπτωση τις υπογραφές της χώρας”. Έχετε ακούσει κάποια ανάλογη δήλωση διά στόματος Τσίπρα όλοι εσείς που τον συσχετίζετε με τον Σαμαρά;
Παράμετρος 3η: η ΝΔ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ είναι ένα συντηρητικό, δεξιό κόμμα, αλλά έχει στο DNA του τον ευρωπαϊσμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που προέρχεται σαφέστατα από τη μήτρα του μαρξισμού – λενινισμού. Όχι, δεν είναι μαρξιστικό κόμμα, αλλά οι προσλαμβάνουσες και οι παραδόσεις του πηγάζουν από εκεί, συνεπώς έχει απείρως μικρότερα ιδεολογικά, πολιτικά, ψυχολογικά και συνειδησιακά περιθώρια να αντέξει τους κραδασμούς μιας τέτοιας κωλοτούμπας.