Χθες, Κυριακή των Βαΐων, συνέβη ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Είναι η πανηγυρική …είσοδος (και) του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωζώνη και η απόρριψη κάθε ιδέας για εγκατάλειψή της. Βεβαίως, δεν είναι κάτι ανάλογο με την πανηγυρική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, δεν ακούστηκαν «Ωσσανά», δεν στρώθηκαν βάγια στους διαδρόμους της κομματικής συνδιάσκεψης, όπου συνετελέσθη αυτή η «στροφή». Αλλά μάλλον θα πρέπει να καταγραφεί στο κομματικό εορτολόγιο.

Η στροφή συνετελέσθη εν μέσω γκρίνιας. Για την ακρίβεια, εξαιτίας αυτής. «Υπάρχει ζωής εκτός της ευρωζώνης;», αναρωτήθηκε ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας Παναγιώτης Λαφαζάνης (για τους αδαείς, εκπροσωπεί μια ισχυρή μειοψηφία, περίπου το ένα τρίτο του κόμματος). Κι επειδή αυτός είναι βέβαιος ότι υπάρχει, πρότεινε να καταστρώσει ΤΩΡΑ το κόμμα σχέδιο εξόδου από το ευρώ, στην περίπτωση που μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «εκβιαστεί» και της τεθούν «ασύμφορα διλήμματα», όπως έγινε με την περίπτωση της Κύπρου.

Γενικά μιλώντας, ένα κανονικό και σοβαρό κόμμα, που διεκδικεί την εξουσία σε τέτοιες συνθήκες, πρέπει να έχει εναλλακτικό σχέδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έχει πάρει κατά καιρούς τέτοιες θέσεις για το δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ» -ο φόβος αυτός ίσως του στοίχισε τη νίκη στις εκλογές του 2012- που σήμερα δεν τολμάει να το αγγίξει. Έτσι, φαίνεται να υιοθετεί το «πάση θυσία στο ευρώ», παρά τους μύδρους που εξαπολύει έναντίον του Σαμαρά και του Βενιζέλου, που κάνουν το ίδιο.

Η πλειοψηφία απέριιψε το αίτημα Λαφαζάνη. Αναμενόμενο. Και σωστό. Η επιχειρηματολογία, όμως, είναι ενδεικτική του φόβου που διατρέχει τον ηγετικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ. «Το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι το δίλημμα που έθετε ο Σαμαράς και επιχειρεί να συγκαλύψει την ουσία των πολιτικών του Μνημονίου. Να επιστρέψουμε εμείς σ’ αυτό το δίλημμα είναι κάτι που τον διευκολύνει. Ας μην το κάνουμε», είπε ο Νίκος Παπάς, διεθυντής του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα. Και πρόσθεσε: «Η πρόταση εξόδου από το ευρώ δεν είναι καθόλου ριζοσπαστική. Αδυνατώ να καταλάβω πώς θα ωφεληθούν οι συνταξιούχοι με αυτήν την προοπτική».

Ο όρκος πίστης στο ευρωνόμισμα προσφέρει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την αναγκαία «νομιμοποίηση» να απευθυνθεί και σε άλλα εκλογικά στρώματα, ξορκίζοντας τους φόβους τους. Είναι άλλο ένα βήμα προς την πολιτική ενηλικίωση.

Αρκεί να επιδείξει σταθερότητα σε αυτή τη γραμμή. Ο «ριζοσπαστισμός του αμφιθεάτρου» (έκφραση που περιγράφει με ακρίβεια ορισμένες πτυχές της πολιτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ) δεν έχει θέση στα καίρια ζητήματα. Διαφορετικά, η διαφαινόμενη «ενηλικίωση» θα υποχωρήσει και θα επιστρέψουν σε παλιμπαιδισμούς.