Η είδηση που μεταδόθηκε από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση, η «κίνηση των 53+», βάζει φρένο στη σοσιαλδημοκρατική στροφή του Α. Τσίπρα. Μα υπάρχει σοσιαλδημοκρατική στροφή; Αν αυτό αποδεικνύεται με την παρουσία Κουβέλη, Ξενογιαννακοπούλου, Τζουμάκα, Κοτσακά στην ομιλία του Α. Τσίπρα, τότε κάτι τέτοιο συμβαίνει. Αν, όμως, σημασία έχει η πολιτική, τότε αδίκως ανησυχούν οι «53».

Ο πρωθυπουργός ασπάζεται τον κρατισμό, τον συντεχνιασμό και τον πελατειασμό, ενώ ο λαϊκισμός έχει γίνει ιδεολογία του. Παρά το στενό μαρκάρισμα από τους ευρωσοσιαλιστές ο Α. Τσίπρας ούτε θέλει ούτε μπορεί να μετακινηθεί από τη ριζοσπαστική αριστερά, όπως ο ίδιος την εννοεί, δηλαδή ως συμβατή με τον εθνικολαϊκισμό των ΑΝΕΛ. Επομένως, μικρή σημασία έχει και η αντιπαράθεση γύρω από τη συμμετοχή του Ν. Μουζέλη στην επιτροπή διαλόγου για τη συνταγματική αναθεώρηση. Οσο και αν πιστεύει ο κ. Μουζέλης στη δυνητική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ προς μια σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, το πιθανότερο είναι ότι θα διαψευστεί στην πράξη. Γιατί δεν τους ενδιαφέρει και δεν το επιδιώκουν.

Οπως με ειλικρίνεια το περιέγραψε η Σ. Αναγνωστοπούλου, κατά την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ, οι πασοκογενείς είναι σαν εκείνους που συνεργάστηκαν με τους οθωμανούς επί τουρκοκρατίας και μετά μπήκαν στην επανάσταση. «Δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στριβεί, αλλά ότι ορισμένοι άνθρωποι τον αποδέχονται ως αυτό που είναι, ως κόμμα της Αριστεράς».

Ο νοών νοείτω.