Αυτή η θεώρηση των πολιτικών παρενθέσεων, από την ίδια την ζωή έχει καταστεί φενάκη. Παρόλα αυτά εξακολουθεί να αποτελεί άλλοθι ιδεολογικών και πολιτικών αδιεξόδων, κάθε φορά που μια παράταξη δυσκολεύεται να παρέμβει με επάρκεια κι ανταγωνιστικότητα στη ραγδαία άνοδο κάποιας άλλης.
.
Πριν από περίπου μία 10ετία, εμβριθείς αναλυτές του ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενοι από τον φίλιο Τύπο, προσδοκούσαν σε μια παρενθετική Καραμανλική διακυβέρνηση το πολύ ενός έτους και μετά στην ίδια επιστροφή τους. Αμ δε… Την Καραμανλικο-Παπανδρεϊκή μακαριότητα και πρωτίστως ανεπάρκεια, διαδέχθηκε ο εκτροχιασμός, όπως περιγράφει και μια ψυχή.
.
Εδώ και κάμποσο καιρό, οι ίδιες αστόχαστες εκτιμήσεις είναι παρούσες, μόνο που αυτή τη φορά το σημείο αναφοράς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Η γνωστή παρένθεση, τόσης διάρκειας όση κι αυτή που απαιτείται για τη σύσταση της παράταξης των μεταρρυθμιστών, ή κατ’ άλλους και κατ’ οικονομία, της μεταρρυθμιστικής Σοσιαλδημοκρατίας. Έτσι, σύμφωνα μ’ αυτές τις εκτιμήσεις, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη, ενώ στο λίγο διάστημα που θα κυβερνήσει οι αποτυχίες του θα είναι μνημειώδεις, οπότε η Νέα Κεντροαριστερά θα διαχειριστεί μερικά επιπλέον ερείπια.
.
Ανιστόρητες φτηνιάρικες αναλύσεις, που δεν λαμβάνουν υπόψη κάποια στοιχεία, όπως λ.χ. τα εξής:
.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκών άκων γίνεται πολυτασικός ενιαίος και ο Α. Τσίπρας κολλάει συνεχώς και περισσότερο με τους μετριοπαθείς οικονομολόγους Δραγασάκη και Σταθάκη, ενώ την πιο σκληρή εκδοχή πολιτικής την έχει αναθέσει στους αντιμνημονιακούς μεν, συγκροτημένους δε καθηγητές, Τσακαλώτο, Μηλιό και Αρ. Μπαλτά (οι δύο τελευταίοι, καλοί καθηγητές μου στο ΕΜΠ, στη Μηχανική ο ένας, στη Φυσική ο άλλος, πριν αλλάξουν επιστημονικό προσανατολισμό). Όποιος νομίζει πως μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ της άνοιξης και του καλοκαιριού, που θα έχει ως κυβερνητική εμπροσθοφυλακή -δυνητικά, πάντοτε- τον Στρατούλη, τον Λαφαζάνη, τον Κουρουμπλή και τον Παναγούλη, πλανάται πλάνην οικτράν. Ήδη ο λόγος γίνεται πιο μειλίχιος, κάτι σαν τον ύστερο Σαμαρά, λέει το τρέχον επεισόδιο του ΣΥΡΙΖΑ.
.
Κι από την απέναντι μεριά του Μεγάρου Μαξίμου, μερικά έπεα πτερόεντα διακινούνται για τη μεγάλη, αν και μάλλον Πύρρειο νίκη, που θα καταγάγει ο Α. Σαμαράς, επικεφαλής κάποιου ανεμφάνιστου ακόμα, μεγάλου συστημικού συνασπισμού.
.
Ας γυρίσουμε στην υποτιθέμενη κυβερνητική παρένθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός του αναφερθέντος στην αρχή παραδείγματος ανιστορικότητας της εκδοχής των παρενθέσεων, υπάρχει κι ένα ακόμα, παλιότερο. Η αμεριμνησία της Ε.Κ. στα 1966 κόντρα στις προειδοποιήσεις Ηλιού, Πασαλίδη, Κύρκου κ.ά., για επελαύνουσα στρατοκρατία και η αντίληψη για μια, περιορισμένης εμβέλειας και διάρκειας, κυβέρνησης αποστατών, ώστε μετά να επανέλθει ο Γέρος με ποσοστά της τάξης του 60%, τελικά ξημέρωσε τους φαιούς γαλατάδες χωρίς γάλα για εφτά χρόνια.
.
Πολύ συχνά στα Μαθηματικά, όταν οι απλές παραστατικές παρενθέσεις πληθύνονται, μπαίνουν σε αγκύλες κι όταν κι αυτές μεγαλώσουν, ενσωματώνονται σε άγκιστρα, οπότε η επίλυση δυσκολεύει και συχνά οδηγεί σε στραβό αποτέλεσμα, δηλ. πολιτικά, σε ατύχημα. Αντί οι μεταρρυθμιστές να επενδύουν -όχι όλοι- σε ανιστόρητες και αναπόδεικτες καταγραφές, σύντομα ας αποτελέσουν την ελπιδοφόρα εναλλακτικότητα στο πολιτικό σύστημα και τη χώρα, έξω από κουτοπονηριές παραγόντων που αναμειγνύουν το ατομικό τους αύριο με τα σύγχρονα σοσιαλδημοκρατικά σημαινόμενα.
.
Ας το προχωρήσουμε, ακόμα κι αν ηττηθούμε σε πρώτη φάση. Θα είμαστε όμως παρόντες, έτοιμοι και καθαροί ως ο τρίτος πόλος, προγραμματικός και απόλυτος για το πού και πώς πάμε. Οι παρενθέσεις είναι μόνο για τους εγκαταβιούντες των κομματικών και παραπολιτικών δημοσιογραφικών γραφείων. Πολλά μικρά Γκάζια, που να οδηγούν στο μεγάλο, με τεμνόμενες πορείες κι άλλων ενδιαφερουσών πολιτικών κινήσεων, όπως η Δράση. Κι ας μην πιπιλίζουμε την καραμέλα της απουσίας Αρχηγού. Εκτός της ευκταίας περιπτώσεως του νέου -ανεμφάνιστου ακόμα- προσώπου, διέκρινα στις 28-11-12 στην Τεχνόπολη, δύο σειρές κάτω από εκεί που καθόμουν, έναν ευγενή κύριο που πονηρά υπομειδιούσε κάθε φορά που γινόταν λόγος για τις διαχρονικές αποτυχίες της πολιτικής ελίτ να θεσπίσει ένα ώριμο ασφαλιστικό σύστημα και λίγο πιο μετά, άκουσα έναν άλλο κύριο να μιλά οργισμένος για την ανομία και τη σύνδεσή της, υπό κατάλληλες συνθήκες, με νεοναζιστικές και λοιπές φασιστικές παρουσίες – κι ακόμα, για το πώς ο ίδιος βλέπει τη μεταρρυθμιστική Κεντροαριστερά του κοντινού μέλλοντος. Ο πρώτος από τους δύο που ανέφερα, είναι το εύκολο κουίζ της ημέρας, ο δεύτερος νομίζω πως λέγεται Γ. Καμίνης.
.
Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, σαράντα μέρες κοσκινίζει.
.
Υ.Γ. Το απόσταγμα κοινής λογικής του Ευ. Βενιζέλου στην τοποθέτησή του στην ΝΕ Σερρών: «εγώ δεν είχα πατέρα ανακτορικό σύμβουλο όπως ο Κ. Σημίτης». Ακόμα κι αν ήταν έτσι, η ανακτορική(;) εμπλοκή του Γ. Σημίτη όπως διατείνεται ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, συνετέλεσε ώστε ο γυιός Κ. Σημίτης, 45 χρόνια μετά να εκλεγεί Πρωθυπουργός με διαφορά 3 ψήφων από τον γνωστό Άκη; Εκτός κι αν συνέβη, με την συνέργεια πνευμάτων αποθανόντων παραγόντων κατά την επίκλησή τους σε πολιτικές πνευματιστικές συνεδρίες. Τούτο το τελευταίο εκφεύγει των γνώσεών μου ως Μηχανικού.
.
Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί κάποιοι πολιτικοί αν και στα 55 τους χρόνια μόλις, δεν αποτελούν καν πολιτικές εφεδρείες.
.
*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός.