Το πρόβλημα με τον Θόδωρο Πάγκαλο δεν είναι ότι κρύβει τις απόψεις του. Το πρόβλημα είναι η ουσία των απόψεών του, συχνά και ο τρόπος με τον οποίο τις εκφράζει.
Από τις στήλες της κυριακάτικης «Καθημερινής» ανέλαβε να μας καλέσει στη δημιουργία ενός «Εθνικού Δημοκρατικού Συναγερμού» υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας δια της εκλογικής ήττας της σημερινής κυβέρνησης.
Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με μια λαϊκίστικη κι επικίνδυνη διακυβέρνηση. Αλλά το ίδιο δύσκολα μπορεί να συμφωνήσει ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται αποκλειστικά και μόνο με την απομάκρυνση των συριζανέλ από την εξουσία.
Το κύριο ζήτημα του χαρακτήρα της επόμενης διακυβέρνησης δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τον Θόδωρο Πάγκαλο. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος είχε δηλώσει δημόσια, είχε ψηφίσει στο παρελθόν – «με μεγάλη δυσκολία είναι η αλήθεια» – και τη ΝΔ.
Πιστεύει πραγματικά ο κ. Πάγκαλος ότι με την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την συμπαράταξη όλων με τη ΝΔ θα πάει η χώρα αυτομάτως μπροστά; Δεν βλέπει ότι η σημερινή κυβέρνηση και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχουν ανοιχτούς διαύλους με ένα σημαντικό-παραδοσιακό κομμάτι της ΝΔ που δεν διαφέρει και πολύ από τον λαϊκισμό που καταγγέλλει; Όταν μιλάει για «χειραγώγηση του Συντάγματος (με την ανοχή και την συνεργασία βέβαια της Προεδρίας της Δημοκρατίας)» από την πλευρά της κυβέρνησης, δεν θυμάται ότι η εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ικανοποίησε συγκεκριμένες νεοδημοκρατικές απαιτήσεις;
Η πρόταση Πάγκαλου περιλαμβάνει ωστόσο και μια «φαντασίωση» που μάλλον υποτιμά την ευφυία του. Πιστεύει πραγματικά ότι «όταν μετά τη νίκη της δημοκρατίας θα μπούμε στην ομαλότητα, τότε οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων ή των διαφόρων τάσεων, που θα έχουν συγκροτήσει την συμπαράταξη, θα είναι σε θέση να επιλέξουν τον κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό»; Πιστεύει δηλαδή ότι μετά την νίκη της υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη συμπαράταξης μπορει να αναλάβει άλλος πρωθυπουργός;
Κανείς δεν υποτίμησε νομίζω τη σημασία της ανάδειξης του νέου αρχηγού της ΝΔ, στη βάση και των απόψεων που υποστήριξε προεκλογικά. Και κανείς δεν δικαιούται να υποτιμήσει τα κατεστημένα βιλαέτια που εξακολουθούν να αλωνίζουν στη συντηρητική παράταξη.
Από τις μέχρι τώρα ενδείξεις πάντως, μάλλον κερδίζει έδαφος η ιδέα της πάση θυσία επανόδου μιας αυτοδύναμης ΝΔ στην εξουσία. Ούτε και φαίνεται να αναλαμβάνει ο αρχηγός της ΝΔ «την ευθύνη της πρόσκλησης προς όλους» που του αναθέτει τόσο απλόχερα ο Θόδωρος Πάγκαλος στο άρθρο του.
Εκτός αν εκλαμβάνει ως τέτοια την πρόσκληση που ήδη απευθύνεται μεμονωμένα σε βουλευτές και πολιτικούς άλλων χώρων και που, ως μέθοδος, μάλλον δεν προδιαθέτει για τις καλύτερες των μεταρρυθμιστικών προθέσεων.
Ας ελπίσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα ακολουθήσει κατά πόδα τα βήματα Τσίπρα προς την εξουσία, όπως αυτό της επίσκεψής του στην Παναγία, στο Άγιο Όρος την ερχόμενη Πέμπτη.
Η χώρα χρειάζεται όντως έναν εθνικό δημοκρατικό συναγερμό. Αυτός όμως δεν μπορεί να συμπηχθεί παρά στη βάση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, ενός κυβερνητικού προγράμματος συγκεκριμένων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων ικανών οδηγήσουν στην ανάκαμψη και να βάλουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης.