Έχω επανειλημμένα τονίσει πως ο Σταύρος Θεοδωράκης με το ΠΟΤΑΜΙ το 2015, πρόσφερε υπηρεσία στον τόπο, δίνοντας πολιτική διέξοδο σε ένα κόσμο απογοητευμένο από το πολιτικό σύστημα. Το κυριότερο ήταν πως έφερε την Πολιτική πιο κοντά στα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Το ΠΟΤΑΜΙ προσέλκυσε πολλούς που είχαν νωρίτερα στελεχώσει τη ΔΡΑΣΗ του Στ. Μάνου, αλλά και περισσότερους, όσους έψαχναν το ρεαλισμό στην Πολιτική, μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις. Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, διανοούμενοι αλλά και επιχειρηματίες στρατεύτηκαν στο ΠΟΤΑΜΙ, αναζητώντας λύσεις σε προβλήματα χωρίς «αριστερό ή δεξιό» πρόσημο, με όπλο τη λογική και τη δική τους εμπειρία ζωής.
Το βάθος της Κρίσης και η διάρκειά της «κούρασαν» και, κυρίως αποπροσανατόλισαν αυτόν τον κόσμο, αμάθητος όπως ήταν στα «τερτίπια» της εφαρμοσμένης πολιτικής α λα γκρέκα. Η πραγματικότητα μίας φτωχοποιημένης κοινωνίας, απισχνασμένης από τα ζωτικά της νιάτα, ξέπνοης μπροστά στον «βαρβαρισμό» του ΣΥΡΙΖΑ και φοβισμένης, ακόμη και για το μέλλον της πιά, δεν «αντέχει την πολυτέλεια» του πολιτικού εξαιρετισμού. Και έτσι, το ΠΟΤΑΜΙ γίνεται … ρυάκι, αλλά τα νερά, δεν χάθηκαν, δεν εξατμίσθηκαν, ψάχνουν για διέξοδο. Άλλωστε, το τοπίο, ξερό όπως είναι, τα νερά τα χρειάζεται.
Υπάρχει, λοιπόν, ένας σημαντικός κόσμος που μπορεί σήμερα να κάνει τη διαφορά μεταξύ ακυβερνησίας, φτώχειας και ειλικρινούς προσπάθειας για εθνική ανάταξη. Η προσπάθεια ένταξής τους στον «τρίτο πόλο» δεν φαίνεται να λειτουργεί καλά. Ο … «Επί Κεφαλής» ταλαντεύεται ανεξήγητα, ίσως ψάχνει προσωπική «λύση». Τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες. Αυτοί πρέπει να διαλέξουν τί θα ψηφίσουν στις Εκλογές που έρχονται, μάλλον, πολύ σύντομα. Το δικό τους «θέμα» δεν είναι ιδεολογικό όπως, προσχηματικά, υποστηρίζουν κάποιοι. Είναι ρεαλιστικό και σχετίζεται με την επιβίωση της Χώρας ως ανεξάρτητης ευρωπαϊκής, προηγμένης και ασφαλούς οντότητας. Και τη δικής τους, βέβαια.
Νομίζω πως στην μεγάλη τους πλειοψηφία, οι πολίτες που ψήφισαν ΠΟΤΑΜΙ, πραγματιστές, μορφωμένοι και ενεργοί πολίτες, όπως είναι, βλέπουν το πραγματικό δίλημμα. Είναι μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, σκληρό και απειλητικό για το μέλλον, τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Είναι για το μέλλον εδώ, όχι κάπου σε ξένη χώρα. Είναι για την προσωπική και πολιτισμική επιβίωση στην Ελλάδα που θέλουμε και που πετυχαίνει, όχι σε κάποιο σοβιετικό απολίθωμα ξεχασμένο από την ιστορία και τον πολιτισμό. Θα ψάξουν το κόμμα πλησιέστερα σε αυτά. Όσο για τον Σταύρο Θεοδωράκη, δόξα τω θεώ, δεν θα πάει …χαμένος. Και πάντα θα τον συνοδεύει η επιτυχία του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Αρκεί και αυτός να την …σεβαστεί.