Προκαλούν πραγματικό σοκ οι απόψεις του καθηγητή της πολιτικής επιστήμης κ. Καλύβα για την χειρότερη περίοδο της σύγχρονης Ελλάδας. Τη στιγμή μάλιστα που τα πενήντα χρόνια που πέρασαν δεν είναι ίσως αρκετά για μια νηφάλια ιστορική εκτίμηση, δεν αποτελούν όμως και αμελητέα χρονική περίοδο.

Η επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία όχι μόνο δεν επιτάχυνε αλλά, αντίθετα, ανέκοψε το ρεύμα του πολιτικού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού ενώ τα περί εξηλεκτρισμού, οικονομικής ανάπτυξης και άνθησης των τεχνών, φέρνουν στη μνήμη μας πρακτικές και μεθόδους των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων της ιστορίας. Η χούντα ήταν η τελευταία απελπισμένη προσπάθεια του κράτους της μετεμφυλιακής δεξιάς να εγκλωβίσει και να αποτρέψει την πρόοδο της χώρας.

Η δικαιολογημένα σκληρή κριτική στις απόψεις του κ. Καλύβα δεν πρέπει ωστόσο να μας οδηγήσει – ηθελημένα ή αθέλητα – σε άλλα, βολικά για κάποιους, ιστορικά και ιδεολογικά συμπεράσματα. Να φορτώσουμε, για παράδειγμα, τον καταστροφικό εμφύλιο και τις ολέθριες επιπτώσεις του αποκλειστικά στη μία μόνο πλευρά, τη στιγμή που και η άλλη πλευρά έχει ήδη αποδεχθεί τις δικές της ευθύνες. Εκτός από τη διαστρέβλωση της ιστορίας υπάρχει και ο κίνδυνος της επιλεκτικής ερμηνείας της.

Και βέβαια, δεν πρέπει να επιτρέψουμε την προσπάθεια συκοφάντησης των ιδεών και των δυνάμεων του προοδευτικού πολιτικού φιλελευθερισμού που από εκείνη ήδη την εποχή συνεισέφερε στην προβολή και υπεράσπιση αξιών που το αριστερό κίνημα είχε επί δεκαετίες – επιεικώς – υποτιμήσει.