Δεν αποτελούν έκπληξη τα όσο είπε ο Σπύρος Δανέλλης στη ραδιοφωνική εκπομπή «παιχνίδια εξουσίας». Από καιρό ο βουλευτής του Ποταμιού υποστηρίζει σταθερά τη θέση για την ανάγκη κυβερνητικής συνεργασίας των δυνάμεων της προοδευτικής αντιπολίτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την αντικατάσταση του ακροδεξιού κόμματος του Πάνου Καμμένου στο ρόλο του κυβερνητικού εταίρου.

Προτείνει στην ουσία την άμεση υλοποίηση σε κυβερνητικό επίπεδο της νέας ιδεοληψίας του δήθεν προοδευτικού μετώπου που προβάλλεται τελευταία και από άλλες «αντιδεξιές» φωνές.

«Θα είναι για το καλό της πατρίδας να αφήσει και η αντιπολίτευση την υποκρισία ώστε να γίνει διάλογος με τον ΣΥΡΙΖΑ» είπε μεταξύ άλλων στη συνέντευξή του ο Σπύρος.

Για ποια υποκρισία κάνει λόγο; Είναι άραγε υποκρισία η καταδίκη της πολιτικής του απροσχημάτιστου πελατειακού κράτους, της επιδίωξης του άμεσου ελέγχου της ενημέρωσης και της απαξίωσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, της ρουβικωνοποίησης της παιδείας, του στραγγαλισμού της οικονομικής ρευστότητας και της αποθάρρυνσης κάθε – ελληνικής ή ξένης – επενδυτικής σκέψης με την υπερφορολόγηση, τη γραφειοκρατία και την οικονομική αβεβαιότητα;

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η συμμετοχή και στήριξη του γελοίου Καμμένου στην κυβέρνηση που αν φύγει θα είναι όλα καλά. Το πρόβλημα είναι η αρμονική κυβερνητική συμβίωση Τσίπρα-Καμμένου, η ταύτιση επί της ουσίας της λαϊκίστικης πολιτικής που εφαρμόζεται με συνέπεια από την «πρώτη φορά αριστερά». Και υποκριτικό δεν είναι να καταγγέλλεις αυτή την πολιτική, αλλά να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται.

Ο λαϊκισμός είναι ενιαίος, δεν ξεχωρίζει σε «αριστερό» και «δεξιό». Και δεν είναι παρά αποπροσανατολισμός για τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις να παραπλανηθούν μπαίνοντας στα – προεκλογικά και μετεκλογικά – παιχνίδια εξουσίας αριστερών λαϊκιστών που δεν νοιάζονται παρά για την παραμονή τους στην εξουσία.