Στα τέλη Σεπτεμβρίου ο μεγαλοεπενδυτής κ. Σόρος δημοσίευσε άρθρο στους Financial Time προειδοποίησε τους ξένους επενδυτές στην Κίνα ότι θα χάσουν τα λεφτά τους. Η προειδοποίηση στηριζόταν στο γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη επιρροή στους κινεζικούς κολοσσούς για πολιτικούς λόγους, και οι κανόνες της εταιρικής διακυβέρνησης δεν τηρούνταν. Με αποτέλεσμα την απώλεια εμπιστοσύνης από την αγορά. ‘Όλα αυτά μια και η Κίνα στην οικονομία ακολουθούσε σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό τους κανόνες του καπιταλισμού τους οποίες καταστρατηγεί πλέον. Αυτή η εξέλιξη οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε πτωχεύσεις και κυρίως σε μεγάλες ζημιές στους Αμερικανούς και άλλους κεφαλαιούχους ή σχήματα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να προτείνει στην Αμερικανική κυβέρνηση να απαγορεύσει τις επενδύσεις στην Κίνα όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση.
Ούτως ή άλλως η Κινεζική οικονομία δεν πάει τόσο καλά για διάφορους λόγους. Η κλιματική αλλαγή και η πανδημία “χτύπησαν” και την Κίνα. Το δημογραφικό πρόβλημα είναι οξύ, και το εργατικό δυναμικό γηράσκει. Οι δαπάνες σε εξοπλισμούς είναι τεράστιες, και πολλές επενδύσεις στον “νέο δρόμο του μεταξιού” δεν εξοφλούνται από τις χώρες της Αφρικής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και λίγες εβδομάδες μετά τις προειδοποιήσεις του Σόρος ο δεύτερος σε μέγεθος κατασκευαστικός όμιλος κατοικιών, ο Evergrand βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ύψους 300 δις $. Χωρίς να αναφερθούμε σε λεπτομέρειες τυχόν χρεοκοπία θα οδηγούσε σε κατάσταση Lehman Brothers. Απασχολεί έμμεσα ή άμεσα εκατομμύρια εργαζόμενους και οφείλει να παραδώσει 1,5 εκατομμύριο κατοικίες για τις οποίες έχει λάβει προκαταβολή. Για τη ώρα πάντως οι ξένοι επενδυτές πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα παρέμβει για τη διάσωσή της.
Σε ότι αφορά στην περίφημη τριμερή Συμφωνία ΗΠΑ-Μ. Βρετανίας και Αυστραλίας τα ακούσαμε και τα διαβάσαμε όλα. Είναι ότι μια βιαστική αντίδραση των τριών Αγγλοσαξονικών κρατών η οποία σε τίποτε σχεδόν δεν διαφέρει από το σχέδιο του ΝΑΤΟ για το μέλλον του. Όμως έχει δυο στοιχεία που θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψη. Η αντίδραση τη Γαλλίας για την ακύρωση της παραγγελίας των συμβατικών υποβρυχίων από την Αυστραλία τη στιγμή που ο Μακρόν βρίσκεται σε προεκλογική εκστρατεία και η έλλειψη ενημέρωσης της Ε.Ε.
Ο Μακρόν ανακάλεσε τους πρεσβευτές του από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία, “κάρφωσε” τον Τζόνσον ως γνωστό οπορτουνιστή και ζήτησε να διακοπούν οι συνομιλίες της Ε.Ε. για προτιμησιακές εμπορικές σχέσεις με την Αυστραλία. Η Ένωση πάλι, την οποία θεώρησαν οι τρεις ότι θυσιάζει την ασφάλεια της περιοχής για οικονομικούς λόγους, δυο ημέρες πριν δια στόματος της Προέδρου της είχε επαναλάβει το σχέδιό της Ε.Ε. για “στρατηγική αυτονομία”. Σε αυτήν περιλαμβάνεται η πολιτική της για απόκτηση δικής της παραγωγής για ευαίσθητα προϊόντα όπως τα μικροτσίπ, ο “ευρωπαϊκός δρόμος του μεταξιού”, η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού άμεσης επέμβασης και κυρίως η απόφασή της να συνδέσει τις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα με κάθε κόστος.
Τα συμπεράσματα από όλες αυτές τις εξελίξεις μπορούν να συνοψιστούν ως εξής.
Η Συμφωνία AUKUS είναι μια περιττή και αψυχολόγητη πρόκληση τόσο προς την Κίνα, όσο και προς την Ευρώπη. Διασπά την ενότητα της Δύσης, όπως δήλωσε η Γερμανική κυβέρνηση και μοιάζει με τον τρόπο που αποσύρθηκε η Αμερική από το Αφγανιστάν χωρίς να ενημερώσει το ΝΑΤΟ.
Η Κίνα βρίσκεται σε δύσκολη θέση από οικονομική και από πολιτική άποψη. Με προκλήσεις και με λυκοσυμμαχίες με άλλες αυταρχικές χώρες προβληματίζει τους καλύτερους εμπορικούς ετέρους της. Σπαταλά δε πολύτιμους πόρους σε εξοπλισμούς που δεν βελτιώνουν το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων της.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει στο αν αυτές οι συμπεριφορές οδηγούν σε ψυχρό πόλεμο ή σε κάτι χειρότερο.
Η Ευρώπη οφείλει να συνεχίσει την πολιτική Μέρκελ, εστιάζοντας στο ελεύθερο εμπόριο, την προστασία των πιο αδύναμων στρωμάτων της και στην περαιτέρω ενοποίησή της.
Πηγή: www.tanea.gr