Η σκηνή είναι από την κρατική τηλεόραση. Σε εκπομπή της πρωινής ζώνης είναι προσκεκλημένοι τέσσερις βουλευτές. Ο Μάκης Βορίδης της Νέας Δημοκρατίας, ο Δημήτρης Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κώστας Τριαντάφυλλος του ΠΑΣΟΚ και ο Νότης Μαριάς των Καμμένων. Η οθόνη της τηλεόρασης είναι μοιρασμένη σε πέντε κουτάκια – ή μάλλον, για να το πούμε στην τηλεοπτική κοινή γλώσσα, σε πέντε «παράθυρα» -, σε δύο σειρές. Στην επάνω σειρά, αριστερά είναι το ζευγάρι των παρουσιαστών, δεξιά ο εκπρόσωπος της ΝΔ. Κάτω, σε τρία μικρότερα παράθυρα, από αριστερά είναι ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και ο εκπρόσωπος των Καμμένων.
Οι παρουσιαστές έχουν δώσει τον λόγο στον εκπρόσωπο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πει τη γνώμη του, εκτός των άλλων και για την τρομοκρατία. Και ο κ. Στρατούλης αρχίζει την αγόρευσή του, αλλά δεν απαντά στην ερώτηση. Σαν έμπειρος σημειολόγος, τοποθετείται επί της τηλεοπτικής εικόνας!
«Θέλω να πω κάτι και θέλω να το πάρετε σοβαρά υπόψη, γιατί σ? αυτά δεν παίζουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ», αρχίζει την αγόρευσή του ο κ. Στρατούλης, με κάτι που μοιάζει με απειλή. Με τι άραγε δεν παίζουν; «Ακούστε να δείτε», συνεχίζει ο βουλευτής. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 27% και σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις είναι και στο 30%. Και η ΝΕΤ χρηματοδοτείται από τον ελληνικό λαό, κι απ? αυτό το 27%-30%. Οταν στήνετε μια εικόνα, θα τη στήνετε όπως πραγματικά είναι. Πρώτη είναι η Νέα Δημοκρατία, δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ. […] Οπως είναι στημένη αυτή τη στιγμή η εικόνα σας δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τρίτο κόμμα».
Οι παραπάνω φράσεις στάθηκαν αφορμή για μια σπουδαία στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης – μια συζήτηση περί σημειολογίας. Ο κ. Βορίδης, εν ευθυμία, υπέδειξε ότι αφού είναι έτσι έπρεπε να αλλάξουν τα παράθυρα, να πάει στο παράθυρο του ΠΑΣΟΚ ο κ. Στρατούλης και στο παράθυρο που εκείνος κατείχε έως εκείνη τη στιγμή να τοποθετηθεί ο πασόκος εκπρόσωπος. Στο γενικότερο κλίμα (συγκρατημένης) ιλαρότητας πίστευε κανείς ότι θα υποχωρούσε ο αυταρχικός τόνος του σημειολόγου βουλευτή. Αλλά πού ν? ακούσει αυτός… Συνέχισε, διεκδικώντας τα εκατοστά εικόνας που θεωρούσε ότι του είχαν στερήσει. Διότι, όλα κι όλα, ο ρεαλισμός στην πολιτική διεγείρει τις αισθήσεις κι ο ναρκισσισμός ευνοεί τις παραισθήσεις.
Μην κάνετε έτσι, κ. Στρατούλη. Αν ρωτούσατε στην εφημερίδα του κόμματός σας, που ξέρουν καλά τα ιερατικά, θα σας απαντούσαν πόσο μάταιο είναι να είσαι νάρκισσος, χρησιμοποιώντας μια φράση του Ιωάννη του Δαμασκηνού από την περίοδο της Εικονομαχίας στο Βυζάντιο. «Αλλο γάρ εστιν η εικών και άλλο το εικονιζόμενον».