Νομίζω πως το πράγμα έχει παραγίνει και κάποιος θα πρέπει να τραβήξει το αφτί στις θιγμένες-ους από την εκδήλωση… σεξισμού, που εμφανίζεται(;) κατά περίπτωση. Τώρα, αυτή τη φορά, το θέμα περί σεξισμού τίθεται όχι από το παπαδαριό, όχι από τη δεξιήλα ή από τους χρυσαυγίτες, που πάντα εμποδίζουν κάθε εξέλιξη, κατακεραυνώνοντας κάθε τι που τους κάνει να νιώθουν εκτός εποχής.

Εδώ, έχουμε την περίπτωση του γυναικείου video τού ποταμιού με τίτλο: «Η πρώτη μου φορά». Μπορώ να υποστηρίξω πως όποιος-α έχει τη μύγα, μυγιάζεται.

Τη… μύγα λοιπόν έχουν όσοι επικαλούνται πως, το κορίτσι στο εν λόγω video, ταυτίζει την «πρώτη της φορά» στην κάλπη με την πρώτη φορά της ερωτικής της συνεύρεσης… Και λοιπόν; Πού είναι το κολάσιμο; Πού είναι το ανήθικο; Πού είναι το σεξιστικό; Πού είναι η προσβολή;

Είδα 4-5 φορές το… αμαρτωλό video, και προσπάθησα να ανιχνεύσω το… ναρκοπέδιο, που «κρύβει» ενοχές, φεμινιστικές προσβολές, και άλλα ευτράπελα μιας γερασμένης (και παρηκμασμένης) αντίληψης της ζωής που δεν μπορεί να λάβει πλέον τα σύγχρονα μηνύματα των καιρών, και προτιμά την τρίχα να την κάνει τριχιά.

Το video,του ποταμιού, τάραξε τα νερά και έστειλε πολιτικά μηνύματα, βασισμένο στο κορίτσι και το αγόρι που «ενηλικιώνονται», ψηφίζοντας για πρώτη φορά.

Έλεος συντρόφισσες και σύντροφοι της ΔΗΜΑΡ, παρόλο που υπάρχουν ανάμεσά σας αξιόλογες παρουσίες. Πώς μπορέσατε και βγάλατε τέτοια αφοριστική ανακοίνωση, γι αυτό το διαφημιστικό σποτάκι, κι έτσι να ταχθείτε στο πλευρό των άλλων πολιτικών δυνάμεων των ακραίων συντηρητικών χώρων; Το κορίτσι «τής πρώτης φοράς» θα έπρεπε να προστατευτεί από όλες τις γυναίκες και τις οργανώσεις τους, αφού, έστω στην περίπτωση της σεξιστικής πλευράς που επικαλείστε, θα έπρεπε να θυμόσαστε την γοητεία, την αγωνία μαζί με την απόλαυση και τα ανάμεικτα συναισθήματα της δικής σας «πρώτης φοράς»!

Τώρα, από την απόσταση του χρόνου, έχετε παντελώς «ξεχάσει» εκείνη τη στιγμή, ανάγοντάς την ως κάτι που ισοδυναμεί με ακολασία και απρέπεια. Γνωρίζω πως ζω ανάμεσα σε πολίτες με διαφορετικές καταβολές και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Τώρα, με τις εκφάνσεις τού συντηρητισμού σε κάθε πολιτική και ιδεολογική άποψη, λυπάμαι και θυμώνω στις περιπτώσεις που αντιλαμβάνομαι πως το Κράτος, η Εκκλησία, και τα politicallycorrectήθη της εποχής, ποδοπατούν την φαντασία και την πνευματική δημιουργικότητα, ακόμα και με την προβολή ενός τέτοιου πολιτικού video που το θεωρώ αθώο, ειλικρινές, αισθητικά και αισθησιακά άψογο.