Ο Ρομπέν των αδειών

Ανδρέας Πετρουλάκης 05 Σεπ 2016

Η διαπλοκή ήταν το τελευταίο ανάχωμα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πριν την πλήρη ταύτισή τους με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η ρητορική του κ. Καμμένου δεν περιλαμβάνει πια κανένα άλλο κεφάλαιο. Οντως δεν τους βάρυναν ευθύνες για την έλλειψη ουσιώδους ρύθμισης του τηλεοπτικού τοπίου τα προηγούμενα χρόνια ενώ βοηθούσε και το ύψος των δανείων ορισμένων σταθμών. Έτσι δημιούργησαν τον εχθρό που είχαν ανάγκη. Ηταν ο μόνος διαθέσιμος από τη στιγμή που κάθε άλλη αναφορά στο παρελθόν των μισητών πασοκονεοδημοκρατών συνοδευόταν από την οδυνηρή υπενθύμιση ότι το παρόν των ηθικά υπέροχων είναι χειρότερο.

Φούσκωσαν λοιπόν τεχνητά τη δύναμή του εναπομείναντος εχθρού, του έδωσαν εξωπραγματικές σκοτεινές ικανότητες και μεγέθυναν υπερβολικά την υποτιθέμενη επιρροή του στον λαό. Ετσι τα κανάλια, στην πιο αδύναμη φάση της ιστορίας τους, με πρόγραμμα συρρικνούμενο και φτωχότερο από ποτέ και με διαρκώς μειούμενη επιδραστικότητα σε μία κοινωνία που όλο και περισσότερο ενημερώνεται από το Διαδίκτυο, ντύθηκαν με το ζόρι τη λεοντή του ανίκητου εχθρού. Μόνο έτσι μπορούσαν να δημιουργήσουν οι κυβερνώντες έναν αξιοπρεπή αντίπαλο να απορροφήσει όλη τους τη συσσωρευμένη επιθετικότητα, που άλλοτε διοχετευόταν ανεμπόδιστα σε ένα σωρό γερμανοτσολιάδικους στόχους. Οσο μεγαλύτερος φάνταζε ο εχθρός τόσο μεγαλοπρεπέστερη η νίκη των δυνάμεων του φωτός και τόσο εμφατικότερη η υπενθύμιση ότι ο σημερινός φίλος της Μέρκελ είναι Αριστερός.

Η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν εκουσίως ταπεινωτική . Θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει μια από τις δεκάδες διαθέσιμες ασφαλείς μεθόδους πλειστηριασμών, από τις οποίες η βιβλιογραφία είναι γεμάτη, που ακόμα και το δικό μας κράτος έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν για προκηρύξεις διαγωνισμών πολλών δις. Δεν υπηρετούσαν το σκηνικό μέρος της ιδέας που για αυτούς ήταν το κυριότερο, για αυτό δημιούργησαν μία ακόμα παγκόσμια πατέντα. Διότι παγίως στοχεύουν στα χαμηλά ένστικτα ενός κομματιού του λαού που διασκεδάζει το φθόνο του για τους πλούσιους με την ιδέα ότι αυξάνεται ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία ή ότι ο Κυριακού κοιμήθηκε στρωματσάδα. Και από πάνω τους παίρνουν και 246 εκατομμύρια και τα χαρίζουν στα αδύναμα στρώματα του λαού. Το σόου ολοκληρώθηκε. Μετά αρχίζουν οι αριθμοί αλλά από αυτούς δυστυχώς δεν καταλαβαίνει η κοινωνία.

Η πώληση των αδειών ήταν μνημονιακή υποχρέωση και τα έσοδα ήταν εγγεγραμμένα στον προϋπολογισμό, άρα κανένα δικαίωμα να τα μοιράσει στους φτωχούς δεν έχει ο Ρομπέν Τσίπρας. Αντιθέτως θα λείψουν από τα έσοδα του κράτους και των ταμείων τα σημαντικά ποσά που συνεισέφεραν σε φόρους και εισφορές τα κανάλια που κλείνουν υποχρεωτικά, ενώ χάνονται τα δάνεια που έχουν πάρει αφού οι επιχειρηματίες δεν τα κλείνουν με δική τους ευθύνη (δεν αναφερόμαστε στη δουλειά και τις αποζημιώσεις που χάνουν οι εργαζόμενοι γιατί δεν είναι της ΕΡΤ). Είναι τα δάνεια για τα οποία είχαν στήσει το υπερθέαμα της εξεταστικής της Βουλής όταν κατασκεύαζαν τον μπαμπούλα εχθρό (συνολικά τα δάνεια των καναλιών αποτελούν το 0.7% των κόκκινων δανείων και τα μισά είναι εξυπηρετούμενα) αλλά οι άνθρωποι έχουν τη μοναδική ικανότητα να χάνουν χρήματα τη στιγμή που πείθουν τον λαό ότι του τα επιστρέφουν. Για μια φορά ακόμα ο Ρομπέν δεν θα είναι συνεπής στο ραντεβού του.