Ο Πύρρος Δήμας υπήρξε το σύμβολο μιας εποχής. Το σύμβολο μιας άλλης Ελλάδας. Της Ελλάδας της προσπάθειας, της ικανότητας, της εξωστρέφειας, της αριστείας. Τίμησε τη χώρα σε τέσσερις Ολυμπιάδες και συγκίνησε τους Έλληνες με το αδάμαστο πνεύμα του. Αυτό που τον οδήγησε στο βάθρο των μεταλλίων του 2004, όταν βαριά τραυματισμένος τόλμησε όχι μόνο να αγωνιστεί -αν και ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο- αλλά και να κερδίσει.
Το τελευταίο πιθανά θα είχε προκαλέσει κατάπληξη σε πολλούς αρθρογράφους της «Αυγής» της εποχής: «Αφού είχε πάρει ήδη την «αργομισθία» του και είχε βολευτεί γιατί να συνεχίσει να αγωνίζεται..;»Φυσικά δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί η ευτελούς κυκλοφορίας κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν αφορούσε κανέναν. Τώρα όμως εκτελώντας -σχεδόν- χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, στρέφει πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.
Η Ελλάδα που εκπροσωπεί ο Πύρρος Δήμας προφανώς και είναι επίμεμπτη για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συν αυτώ παρατρεχάμενους του. «Νοίκιασε» το όνομά του για να βγει βουλευτής στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, κατά τον αρθρογράφο της «Αυγής». Μα τι βλάκας, θα έλεγα εγώ.. Θα μπορούσε κάλλιστα να το «νοικιάσει» στο ΣΥΡΙΖΑ και να ήταν τώρα υπουργός, όπως η Τζάκρη, ο Μπόλαρης, ο Κουρουπλής, ο Σπρίτζης και τα άλλα παιδιά. Έτσι, δεν θα χρειαζότανε να ξενιτευτεί στις ΗΠΑ και να κάνει εκεί τον τεχνικό διευθυντή της Ομοσπονδίας της /Αρσης Βαρών. (Μα καλά, δεν του έφτανε η «αργομισθία» του Ολυμπιονίκη, ήθελε και άλλα λεφτά..;)
Τόλμησε να τοποθετηθεί θετικά στο δημοψήφισμα του 2015, όταν έμπλεοι μίσους οι υπέρμαχοι του «ΟΧΙ» τον είπαν Αλβανό. Τότε με αξιοπρέπεια τους είχε απαντήσει πως επειδή είχε ζήσει την τραγωδία της Αλβανίας του Χότζα, δεν θα ήθελε επ’ ουδενί τα παιδιά του να ζήσουν την αλβανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχουν χρήματα για να συμμετάσχουν οι μαθητές στην Παγκόσμια Μαθηματική Ολυμπιάδα, αλλά υπάρχουν άφθονα για να αποκατασταθούν οι ζημιές του «No Border Camp», χώρος για Πύρρους Δήμες, δεν υπάρχει.
Υπάρχει όμως μία άλλη Ελλάδα που ασφυκτιά μέσα σε αυτό το καθεστώς της μετριοκρατίας. Που δεν αντέχει τη δαιμονοποίηση της προσπάθειας και της αριστείας από τους ολίγιστους και τους τυχάρπαστους. Που περιμένει να καταρρεύσει το ικρίωμα της κυβερνητικής εποχής του ΣΥΡΙΖΑ για να απελευθέρωσει τις παραγωγικές της δυνάμεις. Αυτή η Ελλάδα σ’ ευχαριστεί Πύρρο Δήμα!