«Ό,τι έσπειρες, θερίζεις». Δεν υπάρχει ίσως παροιμία πιο ταιριαστή σ’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα εδώ και χρόνια.

Γιατί σήμερα θερίζουμε ακριβώς ότι σπείραμε επί δεκαετίες στην οικονομία, στο κράτος, στην παιδεία, στην καθημερινότητά μας. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά ούτε στο μεγάλο θέμα της τρομοκρατίας στην οποία ένα, καθόλου αμελητέο, μέρος της κοινωνίας έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για εκδίκηση…

Δεκάδες οργανώσεις επαναστατικών αγώνων, πυρήνων, δρόμων, συνεχίζουν να δολοφονούν, να καίνε, να γκρεμίζουν, να καταστρέφουν ότι βρουν στο πέρασμά τους αξιοποιώντας την ανοχή – μερικές φορές και τη συμπάθεια – πολιτών και πολιτικών που χτίζουν το προφίλ τους πάνω στα ερείπια της χώρας.

Ας μην ξεχνάμε πόσο χάιδεψαν – κι ακόμα χαϊδεύουν – τα… πυρηνικά αυτιά πολλοί από τους σημερινούς κυβερνώντες πριμοδοτώντας, από τα χρόνια της αντιπολιτευτικής τους αθλιότητας, ακόμα και το διαφορετικό δήθεν «πολιτικό έγκλημα».

Η ανεξέλεγκτη και ανεμπόδιστη ταχυδρόμηση πακέτων εκρηκτικών σε ευρωπαίους και άλλους αξιωματούχους είναι η φυσιολογική συνέχεια στην αλυσίδα των «επαναστατικών εξάρσεων» μιας χώρας που βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης διάλυσης και συνεχίζει να θέλει να ανατινάξει τους εκπροσώπους των δανειστών, ως των «μόνων υπεύθυνων» για την κατάντια μας.

«Βρε καλά τους κάνουνε τους π@#%@&δες»!