Δεν είναι δυνατόν να συμβεί δυο φορές στη ζωή ενός ανθρώπου να είναι τόσο ταραγμένος που να μην μπορεί να γαμήσει

Μαρσέλ Προυστ

—του Γιώργου Τσακνιά—

Για τους μελετητές του Προυστ, η σεξουαλικότητα —και δη η μη ομολογημένη ομοφυλοφιλία, που αποκαλύφθηκε μετά τον θάνατό του, όταν ο Αντρέ Ζιντ δημοσίευσε την αλληλογραφία τους— είναι βασική παράμετρος του έργου του. Ιδίως όσοι μελετούν το έργο συγγραφέων ή καλλιτεχνών σε συνάρτηση με τη βιογραφία τους, για την περίπτωση του Προυστ και της σεξουαλικότητάς του έχουν στη διάθεσή τους ένα πολύ ενδιαφέρον τεκμήριο.

Στην εφηβεία, ο Μαρσέλ Προυστ ήταν εθισμένος στον αυνανισμό (ως εδώ, τίποτα το πρωτότυπο). Ο εθισμός του ήταν πηγή εκνευρισμού για την οικογένειά του και ιδίως για τον πατέρα του, παθολόγο-επιδημιολόγο με ειδικότητα στην υγιεινή, ο οποίος πίστευε —ας μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα— πως ο αυνανισμός οδηγεί στην ομοφυλοφιλία («αυξάνει την ομοφυλοφιλία», για να χρησιμοποιήσουμε σύγχρονη ορολογία). Έτσι, όταν ο Μαρσέλ ήταν δεκαέξι ετών, ο πατέρας του του έδωσε δέκα φράγκα προκειμένου να επισκεφτεί το πορνείο της περιοχής, να βρει εκεί «φυσιολογική» διέξοδο στις ορμές του και να έρθει στα ίσα του…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art