—της Βένας Γεωργακοπούλου—

Η διαδικασία ψήφισης του Προϋπολογισμού, που ολοκληρώθηκε το Σάββατο το βράδυ, είχε και μια πρωτοτυπία. Μπορεί και παγκόσμια. Ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς δεν αναφέρθηκε στην ομιλία του ούτε σε ένα από τα μεγάλα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Να επαναλάβει, έστω, τις υποσχέσεις που έχει δώσει προς διάφορες κατευθύνσεις, τις λύσεις που ο ίδιος έχει εξαγγείλει.

Δεν είπε ούτε μία λέξη για το άνοιγμα του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Την επαναφορά του ειδικού φόρου επί των εισιτηρίων, τον μόνο σίγουρο πόρο για τον κινηματογράφο που εξαερώθηκε. Το ΕΣΠΑ και πώς τα πάει.

Είχε, όμως, και ο ίδιος συναίσθηση της έκπληξης που θα προκαλούσε η μη-ομιλία του. «Ωραια, θα μου πείτε όλα αυτά, καλά για μία πανεπιστημιακή διάλεξη», είπε, όταν ολοκλήρωσε τη μακριά αναφορά του στη συγκυρία (προσφυγική ροή και φιλόξενους Έλληνες, που δίνουν διδάγματα στον «λεγόμενο «δυτικό πολιτισμό»») αλλά και σε άλλα λεπτά θέματα, όπως για παράδειγμα τη δυνατότητα που μας δίνει η έννοια «φιλοξενία» «να συνδέσουμε ζητήματα αρχαίας κληρονομιάς με ζητήματα σύγχρονου πολιτισμού».

Όταν όμως αποφάσισε να εξηγήσει γιατί επέλεξε μια «πανεπιστημιακή διάλεξη» και όχι μια κοινή, τετριμμένη, πεζή αναφορά στα προβλήματα του υπουργείου του (δεν τον άκουγαν μόνο βουλευτές, ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας τον άκουγε ή θα διάβαζε κάποια στιγμή τον λόγο του), ο κ. Μπαλτάς πάλι κατέφυγε σε μια πρωτοποριακή άποψη…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art