Ο «πόλεμος» Γερμανίας – Τουρκίας καλά κρατεί και όσο και αν οι γερμανοί πολιτικοί ,  χρησιμοποιώντας μάλιστα  σκληρή γλώσσα ,  καλούν  τον τούρκο πρόεδρο να μην ανακατεύεται στις εκλογές , φαίνεται πως οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι μπορούν να επηρεαστούν από τη ρητορική Ερντογάν.
Αν συμβεί αυτό μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι Σοσιαλδημοκράτες .
Την περασμένη εβδομάδα ο  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρότρυνε  , σε μια πρωτοφανή για τα πολιτικά δεδομένα παρέμβαση του στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα , τους τουρκικής καταγωγής γερμανούς ψηφοφόρους να γυρίσουν την πλάτη τους στα  παραδοσιακά κόμματα γιατί η συμπεριφορά αυτών των κομμάτων  απέναντι στην Τουρκία είναι επιθετική και ασεβής .
Σύμφωνα με εκτενές ρεπορτάζ των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς η παρέμβαση Ερντογάν είναι βέβαιο ότι επηρεάζει μία μεγάλη μερίδα  πολιτών που έχει  ουσιαστικά και τις  δύο ταυτότητες  – τη γερμανική και την τουρκική .
Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στη Γερμανία είναι η δήλωση του προέδρου της τουρκικής κοινότητας Γκοκάι Σοφούογλου ότι έχει γίνει  πολύ δύσκολο  πια για αυτούς να  ζουν  και με τις  δύο ταυτότητες όσο και αν οι ίδιοι το επιθυμούν.
“ Όταν ασκούμε κριτική στην Τουρκία μας προσβάλλουν οι Τούρκοι και μας κατηγορούν ότι είμαστε τα φερέφωνα της Γερμανίας. Και στη Γερμανία οι ακροδεξιοί μας λένε ότι δεν έχουμε λόγο ύπαρξης στη Γερμανία.”.
H δημοσιογράφος και συγγραφέας Canan Topcu , γεννημένη στην Τουρκία , ομολογεί ότι η απόσταση  ανάμεσα στους Γερμανούς και τους τουρκικής καταγωγής συμπολίτες τους αλλά και ανάμεσα στους ίδιους τους τουρκικής καταγωγής γερμανούς έχει βαθύνει το τελευταίο διάστημα.
Οι σχέσεις Βερολίνου – Άγκυρας βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους σε μία ατυχή χρονική συγκυρία μια που σε πέντε εβδομάδες γίνονται εκλογές και  τρία από τα πλέον παραδοσιακά κόμματα , οι Χριστιανοδημοκράτες , οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι κατεβάζουν τουρκικής καταγωγής υποψηφίους σε πολλές περιοχές και  στηρίζονται σημαντικά  και στις ψήφους των 2,7 εκατομμυρίων ψηφοφόρων της  ισχυρής τουρκικής κοινότητας. Σήμερα στη γερμανική βουλή υπάρχουν 11 τουρκικής καταγωγής βουλευτές , περισσότεροι από ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια η ενσωμάτωση των Τούρκων της Γερμανίας είχε  θεαματικά αποτελέσματα.  Ο αριθμός των  πολιτών  της τουρκικής κοινότητας που διαπρέπει  στη Γερμανία  στα ΜΜΕ , στο ποδόσφαιρο, στις επιχειρήσεις , στην πολιτική   αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς . Πρόκειται μεν για ανθρώπους που συχνά έχουν γεννηθεί στην Τουρκία ( δεν είναι δηλαδή δεύτερης γενιάς ) αλλά νιώθουν πια ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Γερμανίας.  Πολλοί στην Τουρκία αδυνατούν να το καταλάβουν αυτό .
H Cemile Giousouf είναι η πρώτη τουρκικής καταγωγής μουσουλμάνα βουλευτής που εκλέχθηκε το 2013 με τους Χριστιανοδημοκράτες. Είναι σκληρή επικρίτρια  του κ. Ερντογάν και δεν διστάζει να πει ότι ο τούρκος πρόεδρος δεν ενδιαφέρεται ουδόλως για το καλό της τουρκικής κοινότητας στη Γερμανία αλλά μόνο για την σύγκρουση του με το Βερολίνο ,  και την κοινότητα τη θεωρεί υποχείριο του στον πόλεμο που έχει ανοίξει με την Ανγκελα Μέρκελ.
Ας μη ξεχνάμε πως η σύγκρουση Γερμανίας – Τουρκίας κορυφώθηκε με τη σύλληψη και φυλάκιση του τουρκικής καταγωγής γερμανού ανταποκριτή της εφημερίδας Βελτ στην Τουρκία . Ούτε η προσωπική παρέμβαση της γερμανίδας καγκελαρίου έκανε τον τούρκο πρόεδρο να αφήσει ελεύθερο τον δημοσιογράφο που κρατείται όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι του παρανόμως.
Γεγονός είναι όμως πως Τούρκοι και Γερμανοί έχουν πολλούς λόγους να παίρνουν στα σοβαρά το κάλεσμα του Ερντογάν για μποϊκοτάζ των παραδοσιακών κομμάτων.
Ο τούρκος πρόεδρος χαίρει μεγάλης εκτίμησης ανάμεσα στα μέλη της τουρκικής κοινότητας τα οποία στήριξαν με τη ψήφο τους στο δημοψήφισμα  , τις αλλαγές στο σύνταγμα  που έδωσαν στον κ. Ερντογάν εξουσίες ανάλογες ενός σουλτάνου.
Αναλυτές έχουν βέβαια επισημάνει πως μόνο όσοι διέθεταν τουρκικό διαβατήριο συμμετείχαν στο τουρκικό δημοψήφισμα και οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις γερμανικές εκλογές . Ο κ. Ερντογάν είναι όμως πολύ δημοφιλής και ανάμεσα στους  1.3 εκατομμύρια γερμανούς πολίτες με τουρκικές ρίζες.
Τα επιτελεία των γερμανικών κομμάτων κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα . Ανησυχούν πολύ , ιδιαίτερα οι Σοσιαλδημοκράτες του Μάρτιν Σουλτς. Το SPD παραδοσιακά  , ως ένα κεντροαριστερό κόμμα   , συγκέντρωνε πάντα τις ψήφους των τούρκων εργατών , των γκαστ – αρμπάιτερ  ( φιλοξενούμενοι εργάτες σημαίνει η λέξη) , που άρχισαν να καταφθάνουν στα γερμανικά εργοστάσια τη δεκαετία του 1950 ( μαζί με τους Έλληνες να μην ξεχνάμε) .
Μία έρευνα της ειδικής  επιτροπής Ενσωμάτωσης και Μετανάστευσης  της Γερμανίας  ,  που δημοσιεύτηκε  πριν από ένα χρόνο,   κατέδειξε ότι μέχρι σήμερα περίπου το 70% των γερμανών ψηφοφόρων που έχει  τουρκικές ρίζες  υποστηρίζει το SPD. 13% στηρίζει τους Πράσινους και μόλις το 6% το CDU .
O Αλεξ Γουίτλιφ , ένας εκ των δύο που έκαναν την έρευνα , επισημαίνει το γεγονός ότι οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι όταν ψηφίζουν στη Γερμανία επιλέγουν τα αριστερά κόμματα ενώ στην Τουρκία στηρίζουν τους συντηρητικούς ηγέτες. Για τους ίδιους λέει ο Γουίτλιφ αυτό δεν αποτελεί οξύμωρο σχήμα αλλά λογική επιλογή . Στη Γερμανία ψηφίζουν ως  μετανάστες οπότε έχουν στο μυαλό τους ποια κόμματα θα υπερασπιστούν καλύτερα τα δικαιώματα των μεταναστών. Ενώ στην Τουρκία δεν είναι μετανάστες οπότε ψηφίζουν διαφορετικά .
Οι Σοσιαλδημοκράτες φοβούνται  ότι σε αυτές τις εκλογές θα χάσουν μεγάλο τμήμα των τουρκικής καταγωγής ψηφοφόρων γιατί το SPD και προσωπικά ο Μάρτιν Σουλτς εξαπέλυσαν σκληρή επίθεση στον Ερντογάν και αυτό δεν θα τους το  συγχωρέσει η τουρκική κοινότητα.
Το πολιτικό κόστος  της σύγκρουσης Άγκυρας – Βερολίνου θα φανεί ξεκάθαρα βέβαια στις 24 Σεπτεμβρίου , την ημέρα των εκλογών.
Πολλοί Γερμανοί- Τούρκοι νιώθουν ήδη τις συνέπειες αυτής της σύγκρουσης γιατί όπως λένε οι ίδιοι  , όταν φίλοι και συγγενείς μαζεύονται γύρω από ένα τραπέζι είναι προτιμότερο πια να μη μιλούν για τα πολιτικά. Πριν από δύο χρόνια απολάμβαναν τις πολιτικές συζητήσεις . Τώρα καταλήγουν σχεδόν πάντα σε άγριους τσακωμούς μια που πρώτη φορά από το 1950 βιώνουν το διχασμό.