Το είπαμε πρόσφατα. Στη διακοσαετή δε φυτρώνει ο καφές και το θετικό δίκαιο. Ως συνέπεια ασχέτως δύναμης και θέσης όποιος μπορεί να αυθαιρετεί στο όνομα των «νόμων» όχι όμως του Νόμου, το κάνει ανενδοίαστα.

Φλέγον το ζήτημα της αξιολόγησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη; Τώρα, μόλις τις ώρες που πέρασαν, συνεργάστηκαν αγαστά αμφότερες. ΟΛΜΕ και Υπουργός Παιδείας. Σκυλεύουν τη θεσμικότητα της δημοκρατίας μας: η κα Μενδώνη προχώρησε προ διημέρου να απειλήσει για τη συμμετοχή στην απεργία. Μας το έκανε τουΐτ. Δε διευκρίνισε όμως σε ποια από τις απεργίες. Εκείνη τη νόμιμη που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ σε συμπαράσταση προς εκπαιδευτικά αιτήματα ή την άλλη της ΑΔΕΔΥ-αντίγραφο ΟΛΜΕ, η οποία ονόμασε την αποχή από την αξιολόγηση απεργία. Η μία, η πρώτη καθόλα νόμιμη. Η δεύτερη κρίθηκε πολλαπλώς καταχρηστική. Η κα Μενδώνη γιατί μιλά δίχως διευκρινίσεις; Μα για να απειλήσει.

Να συνεργαστεί με την ΟΛΜΕ (=ΕΡΕ), που επίσης κατά το συμφέρον της επίσης δε διευκρινίζει. Ώστε να αποδίδει στη δικαιοσύνη ψεύδη, να σπέρνει φόβο και να δικαιώνει εαυτήν που παρουσιάζει την πολιτική ηγεσία ως δαίμονα αυταρχισμού. 

Κι οι δυο, Υπουργός και συνδικαλιστές υποκριτικά αγνοούν και αποσιωπούν την προφανή μονιμότητα. Η μία έχει ανάγκη τους άλλους κι αντίστροφα. Παρανοώντας και αντινοηματοδοτώντας, παίζοντας με τις λέξεις και αποφεύγοντας την ακριβολογία τα βρίσκουν. Αυτοδικαιολογούνται και δικαιώνονται στους εκλογείς τους: η κα στο κυβερνητικό ακροατήριο (επενδύοντας στην αντιπαλότητα κοινωνίας και συντηρητικών συνδικαλιστών), οι κοι/κες του ΔΣ της ΟΛΜΕ στους ευήκοον το ους στο χάιδεμα τηρούντες συναδέλφους/ισσες, που όπως η μεγάλη πλειονότητα των συνελλήνων (της υπουργού χαρίζουσας χρέη στο ισνάφι της συμπεριλαμβανομένης) δε θέλουν να αλλάξει τίποτε.

Εκπαίδευση, νομιμότητα, θεσμοί, ορθολογισμός: δεν τρέφει η φροντίδα για τα παραπάνω κανενός-καμιάς την επανεκλογή.