Ο Κώστας Σημίτης έδειξε ότι η πολιτική χρειάζεται σχέδιο, προσήλωση, εργατικότητα, κινητοποίηση για να έρθει ένα αποτέλεσμα. Η εξουσία ως άσκηση θεάτρου τού ήταν ξένη. Με συγκροτημένη σκέψη, ανοικτός στις τεκμηρωμένες εισηγήσεις, με γνώση του περιβάλλοντος κόσμου, έδωσε σημαντική ώθηση στις υποδομές για να επιταχύνει την αναπτυξιακή βάση της ελληνικής οικονομίας - Ολυμπιακά έργα, Ρίο Αντίρριο, Ελ. Βενιζέλος, Αττική οδός κλπ.

·     Δεν έκανε ούτε μισό βήμα πίσω σχετικά με την άποψή του, ότι το θρήσκευμα δεν έχει θέση στις πολιτικές ταυτότητες, ακόμα και όταν μέσα στο ΠΑΣΟΚ τα στελέχη που υποστήριζαν  τη μη αναγραφή δεν ξεπερνούσαν τα δάκτυλα των  δύο χεριών και ενώ ο δημοφιλής τότε αρχιεπίσκοπος με τον τότε πρόεδρο της ΝΔ οργάνωναν «λαοσυνάξεις» τύπου Ιράν. Δεν ολοκλήρωσε τη μάχη με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού - τα εμπόδια ήταν γενικευμένα και «μαχητικά». Ύστερα έγινε κατανοητή η σημασία της, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.

·     Το 1985 ο Κ. Σημίτης, ηγήθηκε της πολιτικής για την σταθεροποίηση της οικονομίας, τη μείωση του πληθωρισμού και των ελλειμμάτων, την ανάπτυξη με διατήρηση του κράτους πρόνοιας. Το 1987 υπέβαλε την παραίτησή του, μετά το περίφημο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα». Δεν ήταν γαντζωμένος σε καρέκλες - επίμονος όμως σε αρχές, θέσεις και πολιτικές.

·      Έδειξε πως η Σοσιαλδημοκρατία στην εποχή της ανοικτής οικονομίας και της συμμετοχής μιας χώρας στην ευρωζώνη, μπορεί περισσότερα και καλύτερα: μείωση των ανισοτήτων, σύγκλιση στη διανομή εισοδήματος, κοινωνικές συγκλίσεις, κέντρα εξυπηρέτησης του πολίτη, μείωση της φαυλότητας, ΑΣΕΠ, κοινοτικά πλαίσια στήριξης, διαρθρωτικά ταμεία/συνοχής. Έτσι η βελτίωση στο επίπεδο ζωής των εργαζομένων

·     Σε μια 8ετία προφανώς έγιναν και λάθη και παραλείψεις, όμως μετρά κυρίως το γεγονός πως η πρόοδος ήταν σημαντική, μετρά πως η περίοδος Σημίτη ήταν η καλύτερη της Ελλάδας μετά τη μεταπολίτευση. Έτσι, για σύγκριση, η ελληνική οικονομία επί νεοτέρου Καραμανλή: το δημόσιο χρέος αυξήθηκε σε πεντέμισι χρόνια, από 95,4% του ΑΕΠ το 2003 σε 129,4% στα τέλη του 2009 - κατά 130 δισ. ευρώ!

·     Η πρόοδος μιας χώρας φέρει την ευρωπαϊκή αναγνώριση - ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Επί Κ. Σημίτη ικανά πρόσωπα κέρδιζαν θέσεις στην ΕΕ γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας τους είχε κύρος και αξιοπιστία: Λ. Παπαδήμος, αντιπρόεδρος ΕΚΤ, Ν. Διαμαντούρος, Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, Χ. Ροζάκης, Αντιπρόεδρος ΕΔΑΔ, Β. Σκουρής, πρόεδρος ΔΕΕ.

·     Η Κύπρος πέτυχε την ένταξή της στην ΕΕ γιατί ο Κ. Σημίτης ήταν εκεί, μέσα στη Σύνοδο,  (1999, Ελσίνκι), πειστικός απέναντι σε Σιράκ, Σρέτερ. Πίσω από την επιτυχία της Κύπρου η εργασία και η μεθοδικότητα Κρανιδιώτη - κοινοτική μέθοδος, διπλωματία των διασυνδέσεων. Πίσω από όλα η άριστη πολιτική χημεία Σημίτη - Κρανιδιώτη. Έγραψε ο ίδιος ο Κ. Σημίτης: «ο αείμνηστος Γ. Κρανιδιώτης μέχρι τον αδόκητο θάνατό του τον Σεπτέμβριο του 1999 παρακολουθούσε και διαμόρφωνε τη στρατηγική μας…». Ο Γ. Κρανιδιώτης εκτιμούσε ιδιαίτερα το σύστημα με το οποίο εργαζόταν ο Κ. Σημίτης, τον έλεγχο που έκανε γι' αυτά που συναποφάσιζαν.

·     Σε μια χώρα που ανθούν ποικίλης ύλης κουτσαβάκηδες, ο Κ. Σημίτης παρέμεινε ένας  πεισματάρης εκσυγχρονιστής. Δεν κοίταζε τις δημοσκοπήσεις για να αποφασίσει. Δεν κοιτούσε τον καθρέφτη για να είναι αρεστός. Στα μπαλκόνια κουνούσε τα χέρια του άγαρμπα, έκανε και σαρμάμ. Ήταν ο εαυτός του.

·     Λοιπόν, καλό ταξίδι «μάγκα Πειραιώτη», έτσι, όπως σε περιέγραψε ο καθηγητής Δημήτρης Σουλιώτης!