Στην Ελλάδα του 2015, όπως θα σημειώσει ο ιστορικός του μέλλοντος, αν υπάρξει μέλλον και ελληνική ιστορία, ο πατριωτικός ναρκισσισμός ήταν δημοκρατικά μοιρασμένο αγαθό. Κυκλοφορούσε ελεύθερα, από στόμα σε στόμα, με την ίδια άνεση που κυκλοφορούσαν και τα ελληνικά σημαιάκια τα οποία κράδαινε οποιοσδήποτε επιθυμούσε να διεκδικήσει κάτι, επαναδιορισμό στο Δημόσιο, επαναλειτουργία της ΕΡΤ 3, πρόωρη σύνταξη ή άδεια ταξί. Ο πατριωτικός ναρκισσισμός κόστιζε φτηνά, φθηνότερα πάντως από τα διαθέσιμα αντικαταθλιπτικά ή τα βιβλία. Από πολλούς, κυρίως πολιτικούς άνδρες, γυναίκες και παιδιά αυτών, εθεωρείτο ως το ιδανικό αντίδοτο στα δηλητήρια της κρίσης, της οικονομικής ανέχειας και της αδυναμίας αγοράς αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού. Ηταν κάτι σαν την ιδέα της πατρίδας σε οικονομική συσκευασία ταξιδίου και μπορούσες να τον χρησιμοποιήσεις ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, στο ταξί, στα μέσα συγκοινωνίας, στην ταβέρνα, στην ουρά της τράπεζας, σε οικογενειακούς καβγάδες και στις ερωτικές οδούς ηπίας κυκλοφορίας, στο λεγόμενο φλερτ.

Ο πατριωτικός ναρκισσισμός επέτρεπε την αποκατάσταση της αξιοπρεπείας και την επούλωση των τραυμάτων που προκάλεσε στο αρχαίο γένος των Ελλήνων η ανάγκη αποπληρωμής των χρεών. Αρκούσε έλεγαν η επίκληση ορισμένων κωδικών λέξεων για να ενεργοποιηθούν οι ευεργετικές του ιδιότητες, όπως «προτεκτοράτο», «πολεμικές αποζημιώσεις», «η Μέρκελ είναι ναζί», «εθνική κυριαρχία», ως επίσης και η συνεχής επανάληψη εξορκισμών όπως «προδότες», «δωσίλογοι», «μνημονιακοί». Οι απαιτήσεις των καιρών είχαν συνταξιοδοτήσει παλαιότερα δρώντα συστατικά του, όπως το περίφημο «την λένε Βόρειο Ηπειρο την αγαπώ πολύ». Στην Ελλάδα του 2015 πρωτοπόροι της διανόησης και της επιστήμης διεπίστωσαν ότι αν ο πατριωτικός ναρκισσισμός συνδυασθεί με τα συστατικά του προοδευτικού λυρισμού τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Δεν φτάνει να λες πως η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο. Πρέπει να είσαι και αντικαπιταλιστής. Δεν φτάνει να ζητάς τις «πολεμικές αποζημιώσεις», πρέπει να είσαι βέβαιος πως από την Ελλάδα θα αρχίσει η αλλαγή όλης της Ευρώπης, με συνέπεια την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος εφ’ όλης της ύλης και την κατάργηση της επαράτου παγκοσμιοποιήσεως. Ηταν τα χρόνια εκείνα που ο προοδευτικός πατριωτικός ναρκισσισμός αναγορεύθηκε σε πολιτική της μικράς, πλην όμως παντοδυνάμου χώρας με τα γνωστά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα, γνωστά για τον ιστορικό του μέλλοντος παραμένουν άγνωστα για τον χρονογράφο του παρόντος. Ως εκ τούτου σταματώ στο σημείο αυτό.