—του Παναγιώτη Πούτου—
Η Βενεζουέλα είναι μία τυπική λατινοαμερικάνικη δημοκρατία: ο εικοστός αιώνας ήταν ταραγμένος από πραξικοπήματα και εξεγέρσεις. Μία τέτοια κατάσταση έζησε ο νομπελίστας συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες όταν απομακρύνθηκε από την εξουσία ο Marcos Perez Jimenez. Ο Τζέραλντ Μάρτιν, βιογράφος του Μάρκες, γράφει:
«Ο Γκαρσία Μάρκες έζησε την πιο σημαντική και αξέχαστη στιγμή της παραμονής του στη Βενεζουέλα στο τέλος της πρώτης κιόλας εβδομάδας. […] η αεροπορική βάση στην πόλη του Μαρακαΐ είχε εξεγερθεί και βομβάρδιζε το προεδρικό μέγαρο Μιραφλόρες […] Η εξέγερση κατεπνίγη, αλλά το Καράκας εξακολουθούσε να βρίσκεται σε αναταραχή. Ακολούθησαν τρεις πυρακτωμένες εβδομάδες γεμάτες φόβο, συνωμοσίες και επιχειρήσεις καταστολής. Από τις 10 Ιανουαρίου, έπειτα από χρόνια τρομοκρατίας και εκφοβισμού, πλήθη διαμαρτυρομένων άρχισαν να αψηφούν την αστυνομία, οργανώνοντας διαδηλώσεις σε όλη την πρωτεύουσα. […] Στις 22 Ιανουαρίου το σύνολο του Τύπου στη Βενεζουέλα σταμάτησε να λειτουργεί […] η ένταση κορυφώθηκε. […] Στις τρεις το πρωί, άκουσαν τον θόρυβο από τον κινητήρα ενός αεροπλάνου […] και διέκριναν τα φώτα του αεροσκάφους που μετέφερε τον Πέρες Χιμένες στον τόπο εξορίας του στο Σάντο Ντομίνγκο. […] Μόλις δύο εβδομάδες μετά την πτώση του Πέρες Χιμένες, ο Γκαρσία Μάρκες συνέγραψε ένα τεκμηριωμένο πολιτικό άρθρο με τίτλο «Η συμμετοχή του κλήρου στον αγώνα«, με το οποίο εξηγούσε τη συμβολή της εκκλησίας της Βενεζουέλας στο σύνολό της και επαινούσε το θάρρος ορισμένων συγκεκριμένων ιερέων, ανάμεσα στους οποίους και ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος του Καράκας, κατά την πτώση του δικτάτορα, σε μία εποχή όπου πολλοί δημοκρατικοί πολιτικοί είχαν σχεδόν εγκαταλείψει την προσπάθεια».
σελ. 301-4, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Βιογραφία. Τζέραλντ Μάρτιν, Εκδόσεις Μικρή Άρκτος, 2013.
Ο Μάρκες ήταν φίλος από την εποχή των σπουδών στην Μπογκοτά με τον Καμίλο Τόρες, ο οποίος έγινε ιερέας και ενστερνίστηκε τις αρχές της «θεολογίας της απελευθέρωσης». Γι’ αυτό τον λόγο ίσως τον προτίμησε για τη βάπτιση του πρώτου του παιδιού. Μερικά χρόνια αργότερα θα εντασσόταν στις δυνάμεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ELN) και θα σκοτωνόταν στην πρώτη του μάχη.
Ασταθείς δημοκρατίες, εξεγέρσεις, πραξικοπήματα, ιερείς που aψηφούν τον κίνδυνο. Αυτό είναι το σκηνικό τής φωτογραφίας που έμεινε γνωστή με τον τίτλο Aid From The Padre και βραβεύτηκε με βραβείο Pulitzer το 1963…
Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art