Η κατάσταση στη γειτονική χώρα, στριμώχνεται ολοένα και περισσότερο.
Έχει αρχίσει να θυμίζει συνθήκες, κατ’ οίκον περιορισμού.
Η υπόθεση της κατά μέτωπον επίθεσης, στον Κεμαλισμό και η προσπάθεια να τον ξεριζώσει από τις συνήθεις, τις αρχές και το DNA των Τούρκων, αρχίζουν και αποδίδουν καρπούς.
Ή αν δεν αποδίδουν, έχουμε και άλλα μέσα, για να το αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
Ένας από τους βασικούς μοχλούς, αυτής της επιθετικής πολιτικής, ήταν και η προχθεσινή επίθεση στην Cumhuriyet (Τζουμχουριγετ).
Η Cumhuriyet, είναι το κατ εξοχήν όργανο, του Κεμαλισμού και σαν τέτοιο προσπαθεί να το ξεριζώσει, ο Σουλτάνος.
Έπεσε όμως σε λάθος γήπεδο, λόγω του ότι η Cumhuriyet, ανήκει σε Ίδρυμα κι έτσι δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, εναντίον της, σε επίπεδο διοικητικό. Ενώ οι υπόλοιπες, που ανήκουν σε ομίλους και οικονομικές αυτοκρατορίες, αντιμετωπίζονται πιο εύκολα…
Το παλεύει όμως και δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον στόχο, μέχρι να το πετύχει.
Το σίγουρο είναι, ότι στην εσωτερική σκηνή, ένας είναι ο φόβος του, ο οποίος πλέον είναι και ο τρόμος και η αγωνία του, να καταλήξει ένας ακόμη Πρόεδρος της Τούρκικης Cumhurriyet και να αποχωρίσει ησύχως, με το πέρας της θητείας του…
Ετοίμασαν το καινούριο Σύνταγμα, σε χρόνο ρεκόρ, όχι περισσότερο από τρείς εβδομάδες, εκβιάζοντας το χρόνο διεξαγωγής της ψηφοφορίας, στην Τούρκικη Εθνοσυνέλευση.
Εδώ πλέον το στοίχημα παίζεται ανοικτά, με το πόσες ψήφους θα καταφέρει, διαλύοντας στην ουσία το εθνικιστικό MHP, του Μπαχτσελί, να τις μεταφέρει στη δική του κάλπη.
Δεν είναι όμως τόσο εύκολα τα πράγματα, για δύο λόγους.
Ο ένας είναι ο πραγματικός. Οι πάντες νομίζουν ότι το HDP, είναι το Κούρδικο κόμμα, λησμονώντας τα πολύ υψηλά ποσοστά, που απέσπασε από τους Κούρδους, ο Ερντογάν, κυρίως από τα βαθιά θρησκευόμενα στρώματα, του Κούρδικου πληθυσμού.
Το MHP, θα έρθει κοντά του, εάν στο καινούριο Σύνταγμα, οι Κούρδοι εξαφανίζονται από προσώπου γης.
Αυτό σημαίνει εξοβελίζονται και μπαίνουν στην καραντίνα, για τα επόμενα χρόνια. Και εδώ είναι το δίκοπο μαχαίρι.
Οι Κούρδοι βουλευτές του.
Το δεύτερο και πολύ πιο δύσκολο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει ο Σουλτάνος, έχει να κάνει με τους βουλευτές του κόμματός του, οι οποίοι ανήκαν και εξακολουθούν, φυσικά , έστω κρυφίως, να ανήκουν στο Τζεμαάτ και δεν είναι καθόλου σίγουρος, ότι θα ευνοήσουν με τη θετική τους ψήφο, το άλμα του στη απόλυτη κυριαρχία.
Είναι ισορροπίες τρόμου και σαν τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας όμως, στην όλη αυτή ανάλυση, είναι το ότι δεν έχει αντιπολίτευση… Καμιά απολύτως αντιπολιτευτική φωνή, παρά μόνον, το μούδιασμα των πολιτών και τον εγγενή τους φόβο, για τις εξελίξεις…
Στο αναμεταξύ, εξελίσσεται, με πάρα πολύ ευνοϊκό τρόπο, η διαπραγμάτευση μεταξύ Ακκιντζή και Αναστασιάδη. Είναι προφανές, πως οι δύο σπουδαίοι πολιτικοί, θέλουν να δώσουν λύση, οριστική πια, στο πρόβλημα. Και το ακόμη πιο σίγουρο, είναι ότι βρίσκονται πολύ κοντά και μάλλον θα το πετύχουν.
Το πελώριο πρόβλημα, σε όλη αυτή την ιστορία, αυτό που μας αφορά, αμέσως και όχι εν γένει, είναι ότι μείς έχουμε μιαν άθλια εξωτερική πολιτική, που θυμίζει ρωσόδουλο κόμμα, του προ-προηγούμενου αιώνα, όπως επίσης και έναν προκλητικά ανόητο υπεθα…
Είναι αδύνατον να αντιληφθούν τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.
Επέλεξαν, οι ανερμάτιστοι, έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος αποφάσισε, ότι ασκεί δική του εξωτερική πολιτική.
Προχθές, τα έκανε μαντάρα με τους Βούλγαρους, εξαπολύοντας μύδρους εναντίον τους, για τα κειμήλια της Εικοσιφοίνισσας, ξεσηκώνοντας φυσικά αντιδράσεις, από την μεριά της Βουλγαρίας, που είναι από τις ελάχιστες χώρες, που η σχέση μας δεν βρίσκεται σε ένταση.
Πετάει μία μπαρούφα ο Ράμα, στην Αλβανία και ορμάνε όλοι να απαντήσουν, στην όποια ανόητη παρόλα-προβοκάτσια.
Και δεν είναι πως απαντούν, λέγοντας ανοησίες, αλλά και η αντιπολίτευση, δυστυχώς, στο ίδιο μήκος κύματος κινούμενη, νομίζει ότι τους στριμώχνει, όταν απαιτεί σκληρές απαντήσεις και άλλα τέτοια ηχηρά.
Ακόμη δεν έχουν πεισθεί, ότι τους παίζει ψιλό γαζί, με τις συνθήκες και τις διεθνείς συμφωνίες, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το μόνιμό του πρόβλημα και το μοναδικό, είναι τα νώτα του με το Ιρακ και τα πετρέλαια του Κιρκούκ… Και φυσικά με το Κούρδικο κράτος, το οποίο θα προκύψει υποχρεωτικά, σε εκείνη την περιοχή.
Για την περιοχή καμιί συνθήκη δεν περιλαμβάνει κάτι τις, το ιδιαίτερο…από τις διμερείς σχέσεις Τουρκίας- Αγγλίας, καθορίστηκε το καθεστώς, των πετρελαίων του Κιρκούκ και της Μουσούλης, πριν από έναν σχεδόν αιώνα…
Εδώ λοιπόν, προσπαθώντας να δείξει πως είναι ηγέτης σημαντικότερος και πολύ πιο θαρραλέος, από τον Κεμάλ, που προσπαθεί να δώσει λύσεις, που όμως δεν του κάθονται και αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, στην εσωτερική πολιτική σκηνή…