Η πραγματικότητα εκδικείται για πολλοστή φορά τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο κ. Τσίπρας, πρωταγωνιστής του κινήματος “δεν πληρώνω” είναι εκείνος που σήμερα στέλνει τα ΜΑΤ εναντίον των πρώην συντρόφων του, που επιχειρούν με κάθε τρόπο να ματαιώσουν τους πλειστηριασμούς επιμένοντας στο σύνθημα “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη”. Μόνο που αυτή τη φορά ο “κακός τραπεζίτης” φρόντισαν οι κυβερνώντες να μην είναι ούτε καν το ελληνικό Δημόσιο.
Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό του Δημοσίου στις τράπεζες εξανεμίστηκε (στην Eurobank από 35% σε 2,4%, στην Alpha από 66% σε 11%, στην Πειραιώς από 67% σε 22% και στην Εθνική από 57% σε 24%). Οι ελληνικές τράπεζες κυριολεκτικά ξεπουλήθηκαν με μόλις περίπου 6 δισ. ευρώ σε ξένα επενδυτικά ταμεία που αγόρασαν τζάμπα (κυριολεκτικά) τις μετοχές τους. Κι αυτό τη στιγμή που οι φορολογούμενοι είχαν καταβάλει 46 δισ. ευρώ για τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος μέσω της ανακεφαλαιοποίησής τους. Παρ΄ όλα αυτά τραπεζικό σύστημα ουσιαστικά δεν λειτουργεί στη χώρα, αφού δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία κι έχει περιοριστεί σε καθαρά διαχειριστικό ρόλο. Εγκληματικές ευθύνες έχουν κι εδώ οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που με το καταστροφικό επτάμηνο του 2015, τη συνέχιση της φυγής καταθέσεων και τα capital controls έδωσαν τη χαριστική βολή σε μια ήδη δύσκολη κατάσταση.
Σήμερα τα κόκκινα δάνεια είναι περίπου 107 δισ. ευρώ και είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Ως το τέλος του 2019 με βάση τη δέσμευση που έχει αναληφθεί απέναντι στον SSM (Single Supervisory Mechanism) της ΕΚΤ το ύψος των “κόκκινων δανείων” πρέπει να μειωθεί κατά 39 δισ. Ως τώρα ελάχιστα έχουν γίνει.
Yπό την πίεση της τρόικας και με την προθεσμία του SSM να τρέχει και να πιέζει ασφυκτικά, η κυβέρνηση θέσπισε τα απαραίτητα εργαλεία (εξωδικαστικός συμβιβασμός, νομική προστασία τραπεζικών στελεχών, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς) προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία. Τα κυβερνητικά στελέχη στην πρώτη γραμμή του “λαϊκίστικου μετώπου” που ταλαιπωρεί τη χώρα, θερίζουν αυτά που έσπειραν. Κι άντε να μιλήσουν με ορθολογικά κριτήρια και να εξηγήσουν…
Πλειστηριασμοί δεν γίνονται μόνο στη διάρκεια της κρίσης. Γίνονταν πάντα (π.χ. το 2009 έγιναν 52.000). Τώρα όμως το πρόβλημα των κόκκινων δανείων έχει εκτοξευθεί αγγίζοντας σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Οι οφειλέτες είναι διαφόρων ειδών. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε (γιατί υπάρχουν διάφορες υποκατηγορίες) ότι : α) Είναι εκείνοι που έχουν και δεν πληρώνουν β) είναι εκείνοι που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν το δάνειό τους, αλλά υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν και γ) είναι εκείνοι που έχουν πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης.
Είναι προφανές ότι κάθε κατηγορία χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Στην πρώτη, η οποία καλυπτόταν ως τώρα, πρέπει να σταματήσει η ασυλία. Οι “στρατηγικοί κακοκληρωτές” πρέπει να πληρώσουν. Η δεύτερη κατηγορία πρέπει να δευκολυνθεί (υπάρχουν πολλοί τρόποι, από την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, τη μείωση επιτοκίου, το “πάγωμα” μέρους του δανείου, ως το κούρεμα). Η τρίτη κατηγορία πρέπει να τύχει προστασίας (αναλόγως των ειδικότερων συνθηκών πάντα).
Οι τράπεζες δεν έχουν κανένα συμφέρον πώλησης των ενυπόθηκων δανείων σε funds σε πολύ χαμηλές τιμές, γιατί έτσι δημιουργούνται ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στους ισολογισμούς και κατά συνέπεια στην κεφαλαιακή τους επάρκεια. Έχουν συμφέρον να προχωρήσουν σε ρύθμιση δανείων, αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει με τους γνωστούς πελατειακούς όρους, αλλά με κανόνες.
Παράλληλα εξελίσσεται και η διαδικασία διαχείρισης των “κόκκινων” επιχειρηματικών δανείων, που αφορά ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής οκονομίας. Επιχειρήσεις θα αλλάξουν χέρια, κάποιες θα πάρουν ανάσα και πολλές που λειτουργούν ως “ζόμπι” δίχως προοπτική ανάκαμψης, θα κλείσουν.
Προβλήματα που σωρεύτηκαν επί χρόνια και επιδεινώθηκαν ραγδαία από τη λαϊκίστικη ρητορική, τους τραμπουκισμούς και τις τυχοδιωκτικές επιλογές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ζητούν τώρα τη λύση τους. Η ελληνική κοινωνία έχει καταβάλει ήδη το βαρύ κόστος του λαϊκισμού σε όλα τα επίπεδα. Η αντιπολίτευση πρέπει να μείνει μακριά από τον “πειρασμό” να λαϊκίσει κι αυτή. Ήρθε η ώρα για τους κυβερνώντες να πληρώσουν τα επίχειρα των πράξεών τους. Να καταβάλουν το πολιτικό κόστος…
thetoc.gr